Beagle - opis rasy

2020-06-04

Radośnie merdający ogon, ekspresja, ciągła ochota na aktywność i zabawę, cudowny charakter. Beagle w całej okazałości. Choć przez wiele lat beagle były wykorzystywane do polowań, ponieważ są silne i szybkie, to obecnie ta rasa często jest zapraszana do rodzinnych domów, na fotele i kanapy swoich właścicieli. Warto zgłębić wiedzę na temat tych ciekawych zwierząt - wówczas przyjaźń z beaglem może być naprawdę wyjątkowa.

Charakter i osobowość

Psy niezwykle żywiołowe, otwarte i chętne do zabawy, to właśnie beagle. Charakter, usposobienie i wygląd tego psiaka sprawiają, że bardzo często pada na niego wybór przy poszukiwaniu zwierzęcia. Jest to pies myśliwski, przez całe lata towarzyszył człowiekowi w polowaniach, jednak radzi sobie świetnie także jako pies rodzinny. Psy tej rasy są bardzo przyjacielskie, łagodne i zrównoważone. Oznacza to także, że bez trudu i większych wątpliwości wpuszczą na swój teren obcych ludzi. Kompletnie nie sprawdzą się jako psy stróżujące, ponieważ są ufne nawet wobec kogoś, kogo nie znają.

Beagle uwielbiają długie spacery. Należy wychodzić z nimi codziennie, nawet jeśli mają dostęp do własnego ogrodu. To psy, które potrzebują bardzo dużo ruchu i podczas wyjść poza własne podwórko najczęściej biegają i bawią się. Można również pomyśleć o urządzaniu im zabaw z użyciem ich ponadprzeciętnego węchu. Z pewnością sprawdzą się różnego rodzaju maty węchowe, które zaangażują beagle i sprawią im wiele radości. Jeśli są znudzone, a ich potrzeba aktywności nie zostanie należycie zaspokojona, potrafią psocić i sprawiać w domu kłopoty. Podczas spacerów warto beagla pilnować, ponieważ ma silny instynkt myśliwski i zdarza mu się za nim podążać. Od innych psów gończych odróżnia go to, że mocno przywiązuje się do właściciela. Beagle lubią pieszczoty, głaskanie i drapanie za uszami. Potrzebują bliskości swoich ludzi, by czuć się szczęśliwe.

Beagle i jego towarzyska natura

Jeśli szukamy do domu zwierzaka, który rozkocha w sobie wszystkich domowników i wniesie do rodziny dużo radości, to doskonały w tej roli będzie właśnie beagle. Pies tej rasy najszczęśliwszy jest w otoczeniu ludzi, których uważa za część swojego stada. Co ciekawe, raczej nie wybiera jednej osoby na swojego wyłącznego przewodnika. Będzie przyjacielski i posłuszny wobec wszystkich członków rodziny. W grupie psów własnej rasy beagle czuje się świetnie. Jest wówczas niezmordowany i daje upust swojej żywiołowej naturze. Może się porozumieć również z psami innych ras, a także kotami.

Beagle a dzieci i osoby starsze

Pies beagle z powodzeniem może być towarzyszem dla nieco starszych dzieci. Wobec maluchów nie powinien wykazywać żadnej agresji, czy zniecierpliwienia, jednak należy pamiętać o jego niezwykle żywej naturze. Psa tej rasy czasem trudno zatrzymać w zabawie, więc przez zwykłą nieuwagę może wyrządzić małemu dziecku krzywdę, np. przewrócić. Ze starszymi dziećmi beagle będzie świetnie się bawić, przedstawiciel tej rasy doskonale odnajdzie się w relacji z kimś, kto będzie mu towarzyszył podczas codziennych szaleństw.

Jeśli poszukiwany jest pies, który miałby towarzyszyć osobie starszej, należy dokładnie przemyśleć, czy będzie miał wówczas zapewnioną odpowiednią dawkę ruchu. Ze względu na jego żywiołową naturę wskazane są długie spacery. Trzeba również pamiętać, że beagle to psy gończe i zdarza im się oddalić od swojego właściciela na niemałą odległość. Być może okaże się, że towarzystwo seniora dla psa tej rasy będzie zbyt spokojne.

Dla kogo ta rasa będzie odpowiednia?

Zalety	Wady
inteligentne, przyjacielskie, łagodne;	psy potrzebujące uwagi, nie lubią zostawać same w domu;
psy średniej wielkości, przystosują się także do życia w mieszkaniu;	wymagają długich spacerów;
chętne do zabaw i uprawiania sportu;	nie nadają się do stróżowania;
ich pielęgnacja jest bardzo łatwa.	bywają nieposłuszne na spacerach, zwłaszcza, kiedy poddają się instynktowi myśliwskiemu.

Zdrowie psów rasy beagle

Beagle nie mają większych problemów ze zdrowiem. Są to psy bardzo wytrzymałe, radzą sobie w różnych warunkach pogodowych. Beagle nie powinny jednak mieszkać na dworze. Mogą wytrzymać na mrozie nawet kilka godzin, jednak nie powinno się tego nadużywać, żeby nie wpłynąć negatywnie na ich zdrowie. Podobnie jest z wysokimi temperaturami. Miska z chłodną wodą i kawałek miejsca w cieniu będą konieczne podczas letnich upałów.

Beagle miewają problemy z nadwagą. Są mocnymi i umięśnionymi psami, jednak czasem zbyt duży apetyt powoduje, że tyją mimo ogromnej aktywności. Nadwaga może powodować problemy ze stawami, szwankuje również zbyt obciążony kręgosłup, dlatego warto dbać o odpowiednią dietę psa, by uchronić go przed tego typu dolegliwościami. Beagle mogą również cierpieć na epilepsję. Szczególną uwagę należy zwrócić na ich oczy i uszy, gdzie mogą czasowo pojawiać się stany zapalne. Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia chorób u naszego psa, warto kupić szczenię z dobrej hodowli, w której zarówno rodzice, jak i małe beagle są zadbane i przebadane.

Ile żyją beagle?

Przeciętna długość życia psów tej rasy to 12-15 lat.

Żywienie - co powinien jeść beagle?

Beagle należy do tych psów, które zdecydowanie nie stronią od pełnej miski. Za jego wadę można uznać to, że byłby w stanie zjeść w zasadzie wszystko, co mu się poda, ponieważ jego niepohamowany apetyt bywa przyczyną nadwagi. Jak każdy pies, beagle powinien otrzymywać pełnowartościową karmę o wysokiej zawartości mięsa. Większość tych psów akceptuje bez problemu suchą karmę i chętnie ją zjada.

Można urozmaicać jedzenie beagla samodzielnie mu gotując. Jednak powinny to robić raczej osoby doświadczone w wychowaniu psów gończych, ponieważ trzeba wiedzieć, jak duże i jak zbilansowane porcje podać psu. Wskazane jest również, by gotowane jedzenie uzupełniać witaminami.

Dobór karmy

Podczas doboru odpowiedniej karmy zwracamy uwagę na rasę i wagę psa. Sucha karma dla średnich ras ma drobniejsze chrupki, niż dla psów ras dużych. Dzięki temu nasz beagle będzie mógł bez problemu pogryźć cząstki pokarmu, a co za tym idzie - lepiej je strawić.

W żywieniu beagla istotne jest to, by nie ulegać jego pięknemu, proszącemu spojrzeniu. Beagle to straszne łakomczuchy i jeśli jadłyby bez ograniczeń, bardzo szybko odbiłoby się to na ich zdrowiu. Warto również stanowczo ograniczyć wszelkiego rodzaju ludzkie smakołyki, które spadają do psiej miski ze stołu lub grilla. Wydaje nam się, że robimy dobrze i że nasz beagle będzie szczęśliwy, jednak możemy mu w ten sposób zrujnować zdrowie.

Pielęgnacja

Pod kątem pielęgnacji beagle nie jest wymagającą rasą. To psy o krótkiej sierści, którą wystarczy wyczesać raz w tygodniu. W związku z tym, że może się na niej zbierać kurz i inne zabrudzenia - przeczesanie głowy i grzbietu mokrą rękawicą lub ściereczką jest od czasu do czasu wskazane.

Psy tej rasy intensywnie gubią sierść raz w roku. Przez to, że jest ona krótka i twarda - z łatwością wbija się w materiałowe meble, wykładziny i dywany. Wówczas warto użyć gumowej rękawicy do zdjęcia jej nadmiaru. Długa i dokładna kąpiel również pomoże w tym, by jak najszybciej pozbyć się martwego włosa.

Kąpiel i obcinanie pazurów

Kąpiele przydadzą się również w innych sytuacjach, ponieważ psy gończe kochają tarzać się we wszystkim, co dla nas - ludzi, wydziela (delikatnie mówiąc) kontrowersyjne zapachy. Niezbyt ładnie pachnącego brudasa możemy umyć, używając szamponu. Nie może być to jednak szampon dla ludzi, a dla zwierząt, najlepiej psów z krótką sierścią.

Psy takie jak beagle - ruchliwe i aktywne - najczęściej same radzą sobie ze swoimi pazurami i w sposób naturalny je ścierają. Jeśli jednak spacery często odbywają się na miękkim podłożu, np. polnych drogach - być może konieczne będzie skracanie pazurów. Przydadzą się wówczas nożyczki lub specjalny pilnik.

Historia i wzorzec rasy

Nie wiadomo dokładnie, kiedy rasa beagle'ów ma swój początek. Wiele źródeł utrzymuje, że już w XI wieku dotarły do Brytanii wraz z Wilhelmem Zdobywcą niewielkie psy łowcze. Około roku 1400 roku psy te stanowiły krzyżówkę z rasą Southern Hound, która pochodziła z południowej Francji. Były to psy mocne, o niezwykle silnym instynkcie myśliwskim, które potrafiły się nawet same wyżywić. W trakcie dalszego rozwijania rasy bardzo istotne było utrzymywanie tych cech, ponieważ psy były zabierane z myśliwymi na polowanie. Około 1515 roku po raz pierwszy w kronikach pojawia się nazwa "beagle", ale formalnie beagle zostały uznany dopiero pod koniec XIX wieku, około 1890 roku przez organizację British Kennel Club.

Jak powinny wyglądać beagle?

Beagle to psy średniej wielkości, które w kłębie osiągają wysokość między 33 a 40 centymetrów. Ich ciało jest mocne, umięśnione, bardzo sprawne. Beagle to psy wysportowane i widać to na pierwszy rzut oka po ich budowie. Prawidłowa waga beagla osiąga od 11 do około 18 kilogramów, natomiast prawidłowe umaszczenie to takie, które uznane jest u wszystkich psów gończych. Najczęściej występują w wersji dwukolorowej lub trójkolorowej w barwach żółtych i brązowych z domieszką czarnego i białego. Istotny jest ogon psa, ponieważ powinien mieć białą końcówkę. U beaglów nie jest dopuszczana szata wątrobiana.

Beagle mają krótką i twardą sierść, która jest odporna na niesprzyjające warunki pogodowe i dość łatwa w pielęgnacji. To rasa psów, którą wyróżnia połyskujące futro na atletycznym ciele. Na jego wygląd składają się również opadające, lekko zaokrąglone uszy i duże oczy o porywającym spojrzeniu. Ten wulkan energii urzeka swoim wyglądem każdego, kto kocha psy.

Popularne psy

Jedną z najpopularniejszych w ostatnich latach ras jest właśnie beagle. Cena szczenięcia waha się w okolicach 2000-2500 złotych. Oczywiście wtedy, gdy sprzedaje je profesjonalna hodowla. Niestety psy, które zyskały popularność i status "psów rodzinnych" są najczęściej bardzo poszkodowane przez społeczeństwo. Zainteresowanie rasą sprawia, że jej rozmnażaniem zajmują się również pseudohodowle, w których psy często mają fatalne warunki i brak jakiejkolwiek opieki weterynaryjnej. Przed zakupem koniecznie trzeba sprawdzić, czy hodowla, z której pochodzą szczenięta jest zarejestrowana w Związku Kynologicznym w Polsce i zapewnia maluchom wszystko, co potrzebne.

Ciekawostki

W kronikach, w których po raz pierwszy pojawiły się psy tej rasy, jest wzmianka o "Little Beagle". Psiak, którego opisano był tak mały, że zmieścił się w torbie przy kieszeni myśliwego podczas wyjazdu na polowanie.

Czytaj również: Rasy psów

Pokaż więcej wpisów z Czerwiec 2020