Wilczarz irlandzki - piękny, spokojny olbrzym
Wilczarz irlandzki to imponujący pies, który zawsze wzbudza zainteresowanie, choćby swoimi rozmiarami. Ten łagodny olbrzym, jak przystało na charta, obcych będzie traktować raczej z dystansem. Jego serce należy przecież do własnego, ludzkiego stada. Choć często wilczarz irlandzki wybiera sobie jednego przewodnika, z czułością będzie traktować także pozostałych członków rodziny, szczególnie dzieci. Czy wilczarz irlandzki to idealny pies dla Ciebie?
Spis treści
- Historia wilczarzy irlandzkich
- Charakter i osobowość wilczarzy irlandzkich
- Dla kogo wilczarz irlandzki będzie idealnym pupilem
- Wilczarz irlandzki i dzieci
- Wilczarz irlandzki i inne zwierzęta
- Żywienie – najlepsza karma dla wilczarza irlandzkiego
- Zdrowie wilczarzy irlandzkich
- Pielęgnacja wilczarzy irlandzkich
- Wilczarz irlandzki – wzorzec rasy i wygląd
- Imię dla wilczarza irlandzkiego
Historia wilczarzy irlandzkich
Psy w typie wilczarzy irlandzkich były znane na pewno za czasów podboju dzisiejszej Wielkiej Brytanii przez Rzymian, a wiele wskazuje na to, że psy w typie wilczarzy występowały na wyspach o wiele wcześniej. Odkrycia archeologiczne sugerują, że psy w typie wilczarza mogły występować w Irlandii już w VIII w p.n.e., czyli o wiele wcześniej, niż do Irlandii przybyli Celtowie.
Wilczarze, jak sama nazwa wskazuje, były psami na wilki. Ich wielkość, a także wyjątkowy charakter od zawsze budziły wiele emocji. Wilczarze pojawiają się w irlandzkich legendach i baśniach, były ukochanymi pupilami irlandzkiej arystokracji, ale też zwykłych ludzi. Wilczarze były także cenione jako psy bojowe – zostały zachowane przekazy o psach, które uczestniczyły w walkach z Rzymianami podczas ekspansji Cesarstwa na Wyspy Brytyjskie. W czasach świetności występowały także w Anglii, czy Islandii. Często pojawiały się w sztuce artystów z całej Wielkiej Brytanii, m.in. u Britona Riviere
Wilczarze królowały w Irlandii przez wieki, jednak ich populacja zaczęła powoli spadać, kiedy wytrzebione zostały wilki i inna większa zwierzyna. Pod koniec XIX wieku wilczarz był na skraju wyginięcia – wtedy na pomysł odtworzenia rasy wpadł kapitan George August Graham. Ostatnie wilczarze krzyżował m.in. z greyhoundem, dogiem niemieckim, borzojem, a nawet mastifem tybetańskim. W 1886 roku opracowany został wzorzec rasy współczesnego wilczarza irlandzkiego, brytyjski Kennel Club uznał rasę w 1925 roku.
Wilczarz irlandzki jest oficjalną maskotką I Batalionu Gwardii Irlandzkiej.
Charakter i osobowość
Wilczarz irlandzki to pies spokojny, o umiarkowany temperamencie, a przy tym nieco niezależny. To pies bardzo uczuciowy, łagodny, potrzebujący bliskich relacji ze swoim człowiekiem. Z drugiej strony – wyróżnia się typowym dla chartów, bardzo silnym instynktem łowieckim. Łagodny w domu, bestia na polowaniu – tak przez wieki był określany wilczarz.
Wilczarz słynie z lojalności, zazwyczaj wybiera sobie jednego, najważniejszego człowieka, choć będzie czuł przywiązanie do całej rodziny. Zazwyczaj wilczarz wobec obcych zachowuje się uprzejmie i spokojnie, jednak bez nadmiernej wylewności.
Instynkt łowiecki jest bardzo silnie rozwinięty u wilczarzy, co bywa wyzwaniem w codziennym życiu. Łagodny jak baranek wobec ludzi, staje się bezwzględnym łowcą, kiedy spotka potencjalną zwierzynę – kota, zwierzęta gospodarskie na wsi, dzikie zwierzęta w lesie. Koniecznością jest zapobieganie niebezpiecznym sytuacjom, zarówno ćwiczenie przywołania, jak i spacery na lince.
By wilczarz był w domu oazą spokoju, potrzebuje dużo ruchu. Jako pies myśliwski, wilczarz kocha długie spacery, na których może węszyć różne zapachy. Bez ruchu pupil najprawdopodobniej znajdzie sobie inne zajęcie, prawdopodobnie związane z własnymi pomysłami na aranżację wnętrz.
Dla kogo wilczarz irlandzki będzie idealnym pupilem
Wilczarz irlandzki jest stosunkowo łatwy do wychowania – jak na charta. To pies dla osoby, która szuka czworonożnego kompana długich spacerów, nie pupila, który zrobi dla swojego człowieka wszystko.
Choć jest to brutalne, wilczarz irlandzki to pies wyłącznie dla osób, które mają odpowiednie zasoby finansowe. Choć cena za szczeniaka tej rasy nie odbiega szczególnie od innych psów rasowych, to dopiero początek wydatków. Bardzo drogie jest żywienie tak dużego psa, który potrzebuje także odpowiedniej suplementacji – chociażby wspierającej stawy. Dużych nakładów finansowych trzeba także, by zadbać o zdrowie pupila. Leczenie wilczarza jest po prostu drogie – chociażby ze względu na dawki leków, czy ilość anestetyków koniecznych do uśpienia na czas operacji tak dużego psa. Choć życie z wilczarzem jest piękne, kiedy na starość jego zdrowie zacznie szwankować, konieczne jest zapewnienie pupilowi możliwie jak największej ulgi.
Opiekun wilczarza irlandzkiego musi być też odpowiedzialny. Psy tej rasy mają bardzo silny instynkt łowiecki. By posiadać wilczarza, potrzebne jest specjalne pozwolenie (podobnie jak w przypadku wszystkich psów z grupy chartów). Ten łagodny olbrzym staje się śmiertelnie niebezpieczny w obliczu potencjalnej zwierzyny. Niedopuszczalne jest puszczenie wilczarza wolno w lesie – stanowi zagrożenie dla dzikich zwierząt, a sam może zostać postrzelony przez myśliwego lub wpaść we wnyki kłusowników.
Wilczarz irlandzki powinien mieszkać w domu. Dla wilczarza metraż nie ma większego znaczenia (o ile może swobodni poruszać się w domu), jednak przeszkodą dla mieszkania w bloku są schody. Wilczarz irlandzki nie powinien w ogóle chodzić po schodach, jest też duże ryzyko, że na starość nie będzie w stanie korzystać ze schodów. W tym wypadku wnoszenie pupila nawet na półpiętro może być problematyczne.
Wilczarz irlandzki potrzebuje też Twojego czasu. Nie jest to pies dla zapracowanych. Poza długimi spacerami potrzebuje po prostu być przy Tobie. Wilczarze są znanymi pieszczochami, potrzebują codziennej dawki głaskania, przytulania, pochwał i po prostu bycia razem. Wilczarz ma wielkie serce, które potrzebuje mnóstwo miłości. Nie kupuj wilczarza, jeżeli nie masz czasu na życie z czworonogiem.
Wilczarz irlandzki i dzieci
Spokojne usposobienie sprawia, że wilczarz irlandzki najczęściej bardzo dobrze dogaduje się z dziećmi. Jego łagodne nastawienie bywa jednak przeceniane. Choć spokojny, to nadal żywe stworzenie, którego cierpliwość ma swoje granice – dlatego zawsze nadzoruj kontakty pupila z młodszymi dziećmi.
Wilczarz irlandzki, podobnie jak inne psy ras olbrzymich, charakteryzuje się wydłużonym okresem wzrostu, ale też dojrzewania emocjonalnego. Wielki, dwuletni wilczarz jest mimo wszystko psim podrostkiem, który podczas zabawy z dzieckiem może zapomnieć o swojej przewadze siły i wielkości.
Co do zasady wilczarz irlandzki jest nastawiony pozytywnie do dzieci. Pamiętaj jednak, że to na Tobie jako osobie dorosłej spoczywa odpowiedzialność za nadzorowanie kontaktów i wyznaczenie granic w relacji dziecka z psem. Pupil powinien mieć możliwość oddalenia się w każdej chwili w spokojne miejsce, kiedy zmęczy się zabawą z maluchem.
Choć wydaje się to oczywiste – młody człowiek nie może samodzielnie wyprowadzać wilczarza na spacer. To duży i silny pies, a zapanowanie nad nim, kiedy w pobliżu znajdzie się jakieś zwierzę (nawet kot), bywa wyzwaniem nawet dla dorosłych.
Wilczarz irlandzki i inne zwierzęta
Wilczarz irlandzki to pies myśliwski i do tej pory drzemie w nim bardzo duży instynkt łowiecki. To duże wyzwanie dla opiekuna, który powinien cechować się dużą odpowiedzialnością i zdolnością do przewidywania trudnych sytuacji.
Opieka nad wilczarzem irlandzkim wyklucza plany hodowli gryzoni, królików, czy innych mniejszych zwierząt. Wiele emocji budzi kwestia wspólnego mieszkania wilczarza irlandzkiego i kota – choć większość hodowców zgadza się, że wilczarz będzie polował na koty dzikie i te, które niefortunnie trafią na teren posesji, niektórzy uważają, że szczeniak wilczarza wychowany z kotem może tolerować tego konkretnego kota. Nie jest to jednak pewne i zależy najprawdopodobniej od instynktu konkretnego psa.
W kontaktach z innymi psami zazwyczaj jest spokojny, choć w przypadku prowokacji nie pozwala sobie wejść na głowę. Najlepiej będzie czuł się w stadzie z innymi wilczarzami, jednak możliwe jest, by wilczarz irlandzki mieszkał z dużo mniejszym psem. Ważne jest, by drugi pies miał spokojny i zrównoważony charakter. Wilczarz, choć spokojny, nie pozwoli sobie na bark szacunku ze strony innego psa.
W przypadku obcych psów zachowanie wilczarza zależy w dużym stopniu od socjalizacji. Warto zapisać szczeniaka na zajęcia psiego przedszkola – by zobaczył, że nie każdy pies jest tak duży, jak on i by nauczył bawić się z dużo mniejszymi psami.
Dla dzikich zwierząt wilczarz irlandzki jest śmiertelnym zagrożeniem.
Żywienie – najlepsza karma dla wilczarza irlandzkiego
Ze względu na swoją budowę, wilczarz irlandzki jest w grupie ryzyka wystąpienia rozszerzenia i skrętu żołądka. Dlatego wskazane jest karmienie przynajmniej dwa razy dziennie – zamiast jednego, dużego posiłku. W przypadku psów narażonych na rozszerzenie i skręt żołądka szczególnie ważne jest zapewnienie pupilowi odpoczynku po jedzeniu.
Potrzeby żywieniowe wilczarzy irlandzkich co do zasady są takie same, co w przypadku wszystkich innych ras psów. Podstawą żywienia powinna być więc karma z dużą ilością dobrej jakości mięsa mięśniowego z dodatkiem podrobów, wzbogaconych o zdrowe tłuszcze, warzywa, i dodatki wspierające zdrowie. Alternatywą dla karmy może być BARF lub dieta domowa gotowany, jednak wtedy konieczne jest opracowanie diety z dietetykiem zwierzęcym.
Wilczarz irlandzki to pies, którego żywienie powinno uwzględniać nietypową wielkość, długi okres wzrostu i potencjalne problemy zdrowotne typowe dla rasy. Najlepsza będzie więc dobrej jakości karma dla psów ras olbrzymich dostosowana do etapu życia pupila – puppy, junior, standard lub senior. Pamiętaj, że wilczarz irlandzki dorasta wolniej, a jednocześnie szybciej niż inne psy staje się seniorem.
Wskazana jest dodatkowa suplementacja na stawy, weterynarz może zalecić także dodatkową suplementację wspierającą pracę serca.
Sprawdź także: Zdrowie i suplementy diety dla psa
Zdrowie wilczarzy irlandzkich
Wilczarz irlandzki często jest obciążony dolegliwościami typowymi dla rasy, które w dużym stopniu wynikają po prostu z jego specyficznej budowy. Tym bardziej konieczne jest wybranie hodowli, która dba o swoje psy, a na przyszłych rodziców wybiera wyłącznie te, które mogą dać silne i zdrowe szczenięta.
Wilczarze irlandzkie niestety nie żyją długo – średnio około 7 lat. To typowe dla psów ras olbrzymich. Jeżeli zależy Ci na długowieczności pupila, zastanów się nad mniejszym pieskiem. Psy ras małych i miniaturowych żyją czasami niemal 20 lat!
Olbrzymi rozmiar jest sporym obciążeniem dla organizmu psa, na czym najbardziej cierpią serce i układ kostny wilczarza. Są to więc psy szczególnie narażone na choroby serca i problemy z układem ruchu. By pupil jak najdłużej cieszył się dobrym zdrowiem, nie lekceważ rutynowych badań profilaktycznych. Pamiętaj, że już pięcioletni wilczarz jest seniorem i wymaga większej ilości badań, podczas gdy większość mniejszych psów w tym wieku jest w szczytowej formie.
Najczęstsze choroby wilczarzy irlandzkich:
- Kardiomiopatia rozstrzeniowa
- Niedoczynność tarczycy
- Rozszerzenie i skręt żołądka
- Zaćma
- Zespolenie wrotne
- Epilepsja
- Nowotwór kości
- Zespół Wobblera
- Dysplazja stawów biodrowych
- Postępujący zanik siatkówki
- Choroba von Willebranda
Pielęgnacja wilczarzy irlandzkich
Wilczarz irlandzki nie potrzebuje czasochłonnej, codziennej pielęgnacji, co nie oznacza jednak, że zadbanie o pupila tej rasy nie wymaga żadnego wysiłku.
Wilczarz irlandzki to pies szorstkowłosy, podstawowym zabiegiem pielęgnacyjnym na piękną sierść będzie więc trymowanie. To zabieg, który polega na wyskubywaniu starych włosków, by na jej miejsce wyrosła nowa, błyszcząca sierść. Choć można nauczyć się trymowania, większość osób polega w tym zakresie na umiejętnościach groomera, który wykona zabieg całkowicie bezboleśnie, pozbywając się dokładnie takiej ilości sierści, co trzeba.
Na co dzień, sierść wilczarza powinna być przeczesana szczotką. Kąpiel wskazana jest wtedy, kiedy pupil po prostu się zabrudzi – zawsze korzystaj ze specjalnego szamponu dla psów szorstkowłosych.
Pozostałe zabiegi niczym się nie różnią od tych, których potrzebuje każdy pies – przycinanie pazurków, mycie zębów, przeglądanie stanu oczu i uszu.
Wilczarz irlandzki – wzorzec rasy i wygląd
Kraj pochodzenia: Irlandia
Klasyfikacja FCI: Grupa 10 – Charty. Sekcja 2 – Charty szorstkowłose.
Użytkowość: Psy myśliwskie i rodzinne.
Wrażenie ogólne: Imponujący, duży pies. Muskularny i dobrze zbudowany, ale jednocześnie elegancki, o swobodnym ruchu. Wilczarz irlandzki nosi głowę wysoko uniesioną.
Temperament: Jagnię w domu, lew na polowaniu.
Wysokość (minimalna): Psy – 79 cm; Suki – 71 cm.
Waga (minimalna): Psy – 54,5 kg; Suki – 40,5 kg.
Głowa: Długa, o niezbyt szerokiej czaszce i umiarkowanie szpiczastej kufie.
Oczy: Ciemne.
Uszy: Małe, w kształcie pączka róży.
Szyja: Mocno wygięta, dość długa, muskularna i mocna.
Tułów: Długi i pojemny.
Ogon: Lekko zakrzywiony, długi, umiarkowanie gruby.
Kończyny: Długie i muskularne.
Chód: Lekki i dynamiczny.
Sierść: Szorstki i twardy, szczególnie drutowaty nad oczami i pod żuchwą.
Umaszczenie: Szare, pręgowane, czerwone, czarne, czysto białe i płowe. Dopuszczalne również wszystkie inne umaszczenia typowe dla deerhounda.
Imię dla wilczarza irlandzkiego
Imię dla psa: Grey, Wolf, Duch, Portos, Zeus, Gordon, Cedric, Fergus, Dragon, Hunter, Thor.
Imię dla suczki: Frida, Freja, Zoja, Morgana, Nora, Gwen, Kira, Merida, Granda, Luna, Yoga.
Czytaj również: Pies ~ Rasy psów
Być może zainteresuje Cię również ten wpis: Jak przygotować psa na zimę - musisz poznać te sposoby!
Poprzedni wpis: Jak wybrać legowisko dla psa - najlepszy poradnik