Dogue de bordeaux — ten pies z rodziny zastępczej

2024-02-01
Dogue de bordeaux  — ten pies z rodziny zastępczej

Dogue de Bordeaux, czyli mastif francuski, jest psem, który nie musi nic robić, by zwrócić na siebie uwagę. Majestatyczny, potężny i zaskakująco zrównoważony molos dla wielu jest uosobieniem tego, czego szukają w psie rodzinnym. Jego serce jest równie wielkie, jak dzwon i kocha równie mocno każdego domownika. Kiedy coś go poruszy, ten ogromny kanapowiec potrafi zaskoczyć swoją zwinnością i głębokim barytonem.

Spis treści

Historia dogue de Bordeaux

Dogue de Bordeaux to francuska rasa psów, której protoplastą był dog tybetański. Początki rasy sięgają V wieku, kiedy dogi tybetańskie przybyły na teren obecnej Francji, a ówczesnego cesarstwa rzymskiego podczas najazdów koczowniczych ludów („barbarzyńców”). Psy najeźdźców mieszały się z miejscowymi, a ich potomkowie zostali bezpośrednimi przodkami dogue de Bordeaux.

Szczyt popularności rasy przypadł na XII i XIII wieku, kiedy dogue de Bordeaux były psami uczestniczącymi w polowaniach. Ich budzące szacunek rozmiary podkreślały prestiż szlachty. Na przestrzeni wieków ich rola zmieniała się, były m.in. psami pilnującymi bydła rzeźniczego, a także psami stróżującymi. Ich silny instynkt terytorialny jest widoczny do dnia dzisiejszego.

Podobnie jak wiele innych ras psów, również dogue de Bordeaux niemal wyginęły po II wojnie światowej. Rasa została zrekonstruowana dzięki staraniom profesora fonetyki, gramatyki i leksykologii, a prywatnie miłośnika kynologii, Raymonda Triqueta.

Obecnie dogue de Bordeaux jest w Polsce mało popularną rasą psów, najwięcej jej przedstawicieli żyje w rodzinnej Francji.

dogue de Bordeaux portret w lesie

Charakter i osobowość dogue de bordeaux

Choć Śliniak z Rodziny zastępczej był raczej leniwym pupilem, w sytuacji zagrożenia dogue de Bordeaux staje się prawdziwym obrońcą rodziny. To pies spokojny, ale uparty, często udaje, że nie wie, czego nie może robić.

Dogue de Bordeaux może nie zdawać sobie sprawy z tego, jaki jest duży, co jest problematyczne w kontaktach z mniejszymi dziećmi. Psy tej rasy bardzo długo dojrzewają, co przy psie tej wielkości bywa problematyczne. Dwuletni niesforny dogue de Bordeaux pod względem emocjonalnym nadal będzie „szczeniaczkiem”.

Kiedy dogue de Bordeaux nie ma ochoty czegoś zrobić, stosuje bierny opór, kładąc się i odmawiając współpracy.

Dużą zaletą dogue de Bordeaux jest stosunkowo mała szczekliwość. Psy tej rasy nie widzą większego sensu w szczekaniu bez potrzeby. Kiedy jednak postanowi się odezwać, nie da się tego przeoczyć.

W stosunku do osób obcych mastify francuskie przejmują postawę opiekuna. Jeżeli widzą u swojego przewodnika serdeczność, one także będą nastawione do ludzi życzliwie.

Psy tej rasy nie są bardziej niebezpieczne niż jakakolwiek inna duża rasa psa. W przypadku jakichkolwiek problemów behawioralnych konsekwencje będą o wiele większe. Nie lekceważ więc sygnałów ostrzegawczych wysyłanych przez pupila i w przypadku jakichkolwiek problemów wychowawczych poproś o konsultację behawiorystę.

Dla kogo dogue de bordeaux będzie idealnym pupilem

Dogue de Bordeaux to obecnie przede wszystkim pies rodzinny. Nie można mu odmówić łagodności w stosunku do domowników, zrównoważonego charakteru, psy tej rasy bywają też leniwymi kanapowcami. Nie oznacza to, że nie potrzebują wychowania i każdy poradzi sobie z takim spokojnym olbrzymem.

Psy tej rasy są znane z uporu i dominującego charakteru, jak większość molosów. W przeciwieństwie do bardziej popularnego buldoga francuskiego jest to przecież bardzo duży i ciężki pies, u którego na pewno nie sprawdzi się ściągnięcie pupila z kanapy. Konieczne jest nauczenie pupila posłuszeństwa, by ulubieniec nie przejął kontroli nad życiem domowym. By nauczyć pupila spokojnego spaceru na luźnej smyczy, zostawiania w spokoju zostawionego na stole jedzenia, czy innych istotnych na co dzień kwestii konieczna jest stanowczość, spokój i cierpliwość. Dogue de Bordeaux to pies dla osoby konsekwentnej, która umie postępować z psami lub jest nastawiona na naukę np. na szkoleniu na psim przedszkolu.

Dogue de Bordeaux zdecydowanie jest psem dla osoby, która jest w stanie zaakceptować życie z obśliniającym wszystko psem – niezależnie od tego, czy ma większą akceptację na bałagan, czy po prostu i tak dużo sprząta.

Dla niektórych osób plusem będzie stosunkowo mała aktywność psów tej rasy. Dla tego rudego olbrzyma w zupełności wystarczy jeden godzinny spacer w umiarkowanym tempie. Wiele psów tej rasy chętnie spacerowałaby jeszcze mniej – w tym przypadku to opiekun powinien zachęcać pupila do spacerów, które zwiększą sprawność i pomogą utrzymać kondycję psa. Zazwyczaj suczki będą nieco aktywniejsze od samców.

dogue de Bordeaux szczenię z suką

Dogue de bordeaux i dzieci

Choć dobrze wychowany dogue de Bordeaux może być dobrym towarzyszem dla rodziny z dziećmi, pamiętaj, że jest to bardzo duży i silny pies. Zrównoważony charakter charakterystyczny dla większości psów tej rasy to olbrzymia zaleta dogue de Bordeaux. Psy tej rasy zazwyczaj bardzo lubią dzieci, musisz jednak pamiętać, że od takich uogólnień zawsze będą wyjątki.

Choć większość dogue de Bordeaux nigdy nie skrzywdziłaby świadomie dziecka, nie możesz zostawić dziecka sam na sam z pupilem. Pies tej rasy bez problemu przewróci dziecko podczas zabawy, w przypadku maluchów zagrożeniem może być nawet wielki i ciężki ogon machający z radością.

Musisz się także liczyć, że wyprowadzenie na spacer dogue de Bordeaux będzie wyzwaniem także dla dużej części starszych nastolatków – psy tej rasy są po prostu bardzo duże i silne. Wyzwaniem może być również zapanowanie nad potencjalnymi konfliktami, jeżeli Twój pies ma tendencję do wchodzenia w bójki z innymi samcami.

Dogue de bordeaux i inne zwierzęta

Dogue de Bordeaux to pewny siebie olbrzym o dominującym charakterze, który jest szczególnie widoczny u samców. Może to powodować skłonność do konfliktów z podobnie nastawionymi psami.

W domu mogą spokojnie żyć w zgodzie z innymi psami, o ile mają bardziej ugodowy charakter.

Żywienie – najlepsza karma dla dogue de Bordeaux

Największym wyzwaniem opiekuna dogue de Bordeaux będzie utrzymanie prawidłowej wagi. Ten rudy molos nie narzeka na brak apetytu, a przy tym nie słynie z zamiłowania do aktywności fizycznej.

Szczególnie ważne jest zachowanie szczupłej sylwetki u szczeniąt, by nie obciążać dodatkowymi kilogramami rozwijającego się dopiero układu kostnego. Zalecane jest suplementowanie od pierwszych miesięcy życia składników wspierających kości i stawy. Szczególnie pomocne będą chondroityna, glukozamina, czy kolagen – to standardowe składniki wielu gotowych mieszanek dla psów dużych ras.

Dieta dorosłego mastifa francuskiego nie będzie się różnić od menu jakiegokolwiek innego psa o podobnych rozmiarach. Najlepszą opcja będzie więc bezzbożowa karma mokra z dobrej jakości mięsem i składnikami wspierającymi zdrowie pupila. Wielu hodowców dogue de Bordeaux preferuje żywienie BARF.

Dogue de Bordeaux mają szeroką i głęboką klatkę piersiową, co zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia rozszerzenia i skrętu żołądka. To stan zagrożenia życia, który bez szybkiej interwencji weterynarza może skończyć się śmiercią zwierzęcia. Lepiej więc unikać ryzyka, głównie przez odpowiednie nawyki żywieniowe. Ryzyko zwiększa łakome połykanie jedzenia, jeżeli więc Twój pies jest żarłokiem, pomoże miska spowalniająca jedzenie. Poleca się również dzielenie dziennej porcji karmy na dwa lub trzy posiłki. Najważniejsze jest jednak, by pupil nie otrzymywał karmy bezpośrednio po wysiłku lub przed nim, powinien mieć możliwość odpoczynku po jedzeniu.

Sprawdź także: Mokra karma dla psa

Zdrowie dogue de Bordeaux

Pod względem zdrowia dogue de Bordeaux to po prostu przedstawiciel dużych molosów, ze wszystkimi przypadłościami, które są charakterystyczne dla tej grupy psów. Niestety, dogue de Bordeaux żyje stosunkowo krótka, nawet na tle psów o podobnej sylwetce i wadze.

Według danych zebranych w brytyjskich bazach weterynaryjnych średnia długość życia dogue de Bordeaux to około 6 lat, sporadycznie zdarzają się psy, które dożywają więcej niż 8 lat.

Najczęstsze choroby dogue de Bordeaux:

  • Syndrom brachycefaliczny
  • Kardiomiopatia rozstrzeniowa
  • Ichtioza
  • Rozszerzenie i skręt żołądka
  • Młodzieńcze zapalenie kości
  • Hiperkeratoza opuszek palcowych
  • Dysplazja stawów biodrowych
  • Dysplazja stawów łokciowych
  • Rozszerzenie i skręt żołądka
  • Zwężenie aorty
  • Niedoczynność tarczycy

Dogue de Bordeaux to rasa psów, w której często zdarzają się problemy zdrowotne istotnie wpływające na jakość życia pupila. Przypadłości typowe dla rasy oznaczają również stosunkowo wysokie koszty utrzymania – leczenie tak dużego psa nie będzie tanie. Dlatego tak ważne jest, by znaleźć odpowiedzialnego hodowcę, który dba o zmniejszenie prawdopodobieństwa chorób u szczeniąt. Dogue de Bordeaux to rasa narażona na wiele chorób, ale nie jest to jednoznaczne z wyrokiem, nie daj się zwieść, że „ta rasa tak ma”.

Duża część chorób typowych dla dogue de Bordeaux jest uwarunkowana nie tylko genetycznie – na przebieg wpływa także środowisko, nad którym masz pewien wpływ. Zdrowa dieta, umiarkowany ruch, regularne wizyty u weterynarza i przemyślane leczenie nie zawsze przedłużą życie ulubieńcowi, ale mogą sprawić, że jego życie będzie normalne, szczęśliwe i wolne od bólu.

Jeżeli wiesz, że nie masz środków, nie tylko finansowych na tak problematyczną rasę psa, najlepszą opcją może być wybranie pupila innej rasy.

dogue de Bordeaux u weterynarza

Pielęgnacja dogue de Bordeaux

Najbardziej charakterystyczną cechą wyglądu dogue de Bordeaux jest szeroki pysk z wieloma fałdkami. Podobnie jak u buldoga francuskiego, potrzebują one uwagi i regularnej pielęgnacji. Skórę między fałdkami na pyszczku należy czyścić, a następnie ususzać – zaniedbanie może powodować bolesny stan zapalny.

Utrzymanie czystości pyska jest w przypadku dogue de Bordeaux jest tym bardziej ważne, dlatego, że jest to rasa znana z obfitego ślinienia się. Nie bez powodu flegmatyczny pupil z serialu miał na imię właśnie śliniak. Obfitość ślinienia się jest uzależniona przede wszystkim od wielkości fafli konkretnego osobnika, natomiast trzeba postawić sprawę jasno - dogue de Bordeaux będzie ślinić się bardziej, niż większość ras psów.

Dogue de bordeaux – wzorzec rasy i wygląd

Kraj pochodzenia: Francja

Klasyfikacja FCI: Grupa 2 – Pinczery, sznaucery i szwajcarskie psy do bydła. Sekcja 2.1 – Molosy w typie mastifa.

Użytkowość: Pies stróżujący, obrończy, odstraszający i rodzinny

Wrażenie ogólne: Typowy molo o krótkiej głowie, silny, harmonijnie zbudowany, dobrze umięśniony.

Waga: Psy: co najmniej 50 kg; suki: co najmniej 45 kg

Wielkość: Psy: 60-68 cm; suki: 58-66 cm.

Temperament: Pies o naturalnym instynkcie stróżowania, przywiązany do opiekuna, łagodny i zrównoważony. U samców częsta jest skłonność do dominacji.

Głowa: Duża, szeroka i kanciasta, z symetrycznymi zmarszczkami przebiegającymi symetrycznie po obu stronach bruzdy czołowej. Wyraźny stop, tworzący z kufą niemal kąt prosty, szeroki nos o otwartych nozdrzach. Mocne i szerokie szczęki.

Oczy: Szeroko rozstawione, owalne, o przyjaznym wyrazie. Kolor od orzechowego do ciemnobrązowego.

Uszy: Stosunkowo małe, ciemniejsze od całości umaszczenia. Wysoko osadzone, na górnej krawędzi czaszki. Koniec ucha lekko zaokrąglony.

Szyja: Bardzo mocna i dobrze umięśniona, pokryta luźną, obfitą skórą. Obwód szyi prawie dorównuje obwodowi głowy. Wyraźne podgardle.

Tułów: Pewna linia górna, wyraźny kłąb, dobrze umięśniony i szeroki grzbiet. Zad lekko opadający, a klatka piersiowa szeroka i głęboka.

Ogon: Bardzo gruby u nasady, sięgający stawu skokowego.

Kończyny: Krzepkie, umięśnione, o dobrym kośćcu.

Chód: Bardzo swobodny i lekki ruch – jak na molosa. Niski i wydajny stęp. Na krótkich dystansach dogue de Bordeaux zaskakuje szybkością.

Skóra: Luźna i gruba, ale bez przesadnych fałd.

Sierść: Krótka, miękka w dotyku i delikatna.

Umaszczenie: Jednolite płowe – od kasztanowej do izabelowatej. Dopuszczalne małe białe znaczenia na przedpiersiu i kończynach.

Imię dla dogue de Bordeaux

Imię dla psa: Rydz, Brutal, Śliniak, Helmut, Barry, Atlas, Ares, Byczek, Hunter, Czołg, Max, Kong, Shrek, Klops, Dino, Hulk, Bob, Simba, Zenek.

Imię dla suczki: Milady, Rust, Dory, Goja, Granda, Hrabina, Balbina, Pestka, Burza, Mysza, Saba, Diva, Brandy, Holly, Nessie, Koko, Bella.


Czytaj również: Pies ~ Rasy psów

Być może zainteresuje Cię również ten wpis: Jak dbać o psa z dysplazją - profilaktyka, leczenie, rehabilitacja

Poprzedni wpis: Chart angielski whippet - sportowiec o wrażliwej duszy

Pokaż więcej wpisów z Luty 2024

Polecane

pixelpixel