Jak dbać o psa z dysplazją - profilaktyka, leczenie, rehabilitacja

Choć powszechnie przyjmuje się, że dysplazja stawów biodrowych to problem dotyczący dużych psów, tak naprawdę, może ona dotknąć psa każdej wielkości, a nawet większe koty. Choroba może rozwinąć się w każdym wieku. Jej przebieg zależy od wielu czynników, oprócz dziedziczenia są to czynniki środowiskowe. To oznacza, że nie jesteś bezsilny. Możesz realnie wpłynąć na komfort życia swojego pupila. Sprawdź, jak dbać o psa z dysplazją.

Spis treści

• Dysplazja stawów biodrowych u szczeniaka
• Objawy dysplazji u psów
• Jak zapobiegać dysplazji u psów
• Sposoby leczenia dysplazji u psów
• Jak opiekować się psem z dysplazją
• Podsumowanie

Dysplazja stawów biodrowych u szczeniaka

Dysplazja to jedna z najczęstszych chorób ortopedycznych psów. Choć faktycznie najczęściej występuje u psów dużych ras, nie jest to reguła. Szczególnie narażone są owczarki niemieckie, labradory, czy berneńczyki, ale też briardy i buldogi francuskie.

Choć dysplazja może na jakimś etapie życia wystąpić u każdego psa, także z rasy teoretycznie zdrowej i po zdrowych, rodowodowych rodzicach, prawdopodobieństwo dysplazji u wyżej wymienionych ras jest znacznie większe. Warto zastanowić się nad wyborem rasy i hodowli także pod kątem ewentualnych przyszłych problemów pupila.

Jeżeli jednak od zawsze marzyłeś o własnym owczarku, czy goldenie, masz naprawdę wiele sposobów na to, by zmniejszyć prawdopodobieństwo rozwinięcia się choroby. Profilaktyka stosowana od pierwszych tygodni życia może zahamować rozwój choroby, spowolnić ją, lub znacząco wpłynąć na komfort życia chorego psa – w zależności stanu zdrowia szczeniaka.

Jeżeli wiesz, że Twój pies jest poważnie zagrożony wystąpieniem dysplazji, warto wykonać badanie RTG jak najwcześniej, nawet u 5-miesięcznego szczeniaka. To bardzo ważne, ponieważ kilka metod leczenia operacyjnego (np. potrójną osteotomię kości miednicy) można wykorzystywać jedynie u młodych psów. Kolejne badanie powinno się wykonać, kiedy pies przestanie rosnąć. Wczesne rozpoznanie zwiększy szanse na skuteczne leczenie, dlatego nie zwlekaj z zapisaniem pupila na badania.

Badania RTG nie powinno się wykonywać częściej niż raz do roku, dlatego równie ważne jest uważne obserwowanie zachowania psa, by wcześnie zauważyć pierwsze objawy.

Objawy dysplazji u psów

Dysplazja stawów biodrowych początkowo może przebiegać bezobjawowo lub dawać subtelne objawy, które mogą zostać niezauważone lub zignorowane. W przypadku psów z grupy wysokiego ryzyka warto mieć oczy szeroko otwarte, by zareagować jak najszybciej.

U młodych psów objawy najczęściej pojawiają się w okresie najbardziej intensywnego wzrostu, czyli między 6 a 12 miesiącem życia. Choroba może pojawić się też w wieku dorosłym lub senioralnym. Często wtedy jej pojawienie jest związane ze zbyt małą ilością ruchu i nadwagą, która obciąża stawy.

Najczęstsze objawy dysplazji u psów to:

• Unikanie ruchu
• Ostrożne chodzenie
• Problemy z wchodzeniem po schodach, wskakiwaniu na kanapę
• Zmniejszenie codziennej aktywności
• Mniejsza chęć do zabawy, także po odpoczynku
• Trudności we wstawaniu
• Sztywny chód
• Przyrost mięśni przednich kończyn przy zaniku mięśni kończyn tylnych
• Kulawizna kończyn tylnych
• Psy cierpiące na dysplazję mogą też nerwowo lub nawet agresywnie reagować przy próbie dotknięcia bioder.

Jak zapobiegać dysplazji u psów

W profilaktyce dysplazji kluczowe są dwa elementy: odpowiednia dla konkretnego psa aktywność fizyczna i dieta wzmacniająca stawy.

W zapobieganiu i leczeniu dysplazji olbrzymią rolę odgrywa waga czworonożnego pacjenta. Nadprogramowe kilogramy to dodatkowe obciążenie dla stawów. Z drugiej strony utrzymanie sportowej figury jest trudne, kiedy pies zaczyna unikać ruchu. Łatwiej jest nie dopuścić do nadwagi niż odchudzać psa z ograniczoną mobilnością.

W przypadku psów narażonych na wystąpienie dysplazji każdy dodatkowy kilogram ma znaczenie. Nie przekarmiaj psa i nakładaj tyle karmy, ile pies faktycznie potrzebuje. Pomocne może być też zmniejszenie dziennej porcji karmy proporcjonalnie do otrzymywanych smaczków (pamiętaj, że smaczki powinny odpowiadać maksymalnie za 10% kalorii). Większą sytość zapewni karma mokra, która ma większą objętość porcji.

Zdrowe karmy dla psów z dysplazją zawierają najczęściej chondroitynę i glukozaminę, ważne będzie też zachowanie równowagi wapniowo-fosforowej. Suplementację dostosuj do potrzeb pupila i skonsultuj z weterynarzem.

Zdrowy ruch jest równie ważny, pamiętaj jednak, by nie przetrenować ulubieńca. Szczególną ostrożność zachowaj w przypadku szczeniąt w okresie wzrostu. Choć maluchy najczęściej są strasznie rozbrykane i wszędzie ich pełno, nie oznacza to, że każda forma aktywności będzie dla nich dobra. Aportowanie, dogfrisbee, wchodzenie po schodach, czy bikejoring nie są wskazane dla szczeniąt. Ogólne też jakiekolwiek treningi młodszych psów powinny być umiarkowanie intensywne.

Drobna rzecz o wielkim znaczeniu to rodzaj podłogi, po jakiej pies chodzi w mieszkaniu. Dla niektórych zmiana wystroju mieszkania z uwagi na psa może być zaskakującym pomysłem, jednak wszystkie śliskie powierzchnie są po prostu niezdrowe dla pupila. Kafelki, panele i parkiety najlepiej będzie przykryć dywanem lub wykładziną.

Często niedoceniana jest rola magnetycznych legowisk ortopedycznych. Opiekunowie najczęściej sięgają po nie w momencie, kiedy pupil ma już poważne problemy z poruszaniem się i wyraźnie cierpi. Tymczasem korzystanie z legowiska u zdrowego psa z grupy podwyższonego ryzyka może znacząco opóźnić pojawienie się pierwszych objawów i spowolnić rozwój choroby.

Leczenie za pomocą pola magnetycznego jest od dawna z powodzeniem stosowane w terapii ludzi. Korzystają z niej przede wszystkim osoby ze zwyrodnieniami kości i stawów, po złamaniach, czy cierpiące na osteoporozę. Wykorzystanie magnetoterapii działa przede wszystkim przeciwbólowo i przeciwzapalnie, a przy tym wspiera regenerację i krążenie. To bardzo ważne, ponieważ stosowanie legowiska magnetycznego może opóźnić konieczność zastosowania tradycyjnej farmakologii. Dzięki temu mniej odciążymy wątrobę pupila.

Sposoby leczenia dysplazji u psów

Leczenie dysplazji zależy od m.in. od wieku psa, stadium choroby i chorób współwystępujących. Leczenie operacyjne nie zawsze jest możliwe. Kiedy dysplazja ujawnia się w późniejszym wieku, często przeciwwskazaniem będą choroby współwystępujące.

Zabiegi nieoperacyjne są dużo tańsze, można je zastosować na większej grupie psów i dają bardzo dobre rezultaty. Możliwe jest wstrzykiwanie osocza bogatopłytkowego, czy iniekcje z kwasu hialuronowego.

W bardziej zaawansowanym stadium choroby konieczne jest zazwyczaj podawanie leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych.

Jak opiekować się psem z dysplazją

Pupil z dysplazją potrzebuje troskliwej i uważnej opieki. Determinacja opiekuna może sprawić, że pies, u którego na wczesnym etapie życia została zdiagnozowana lekka dysplazja, może na starość cieszyć się lepszym zdrowiem, niż pies bez dysplazji.

Dysplazja to nie wyrok. Opiekun, który zdaje sobie sprawę z predyspozycji pupila do problemów zdrowotnych, wbrew pozorom nie jest na przegranej pozycji. Choć nie można ignorować czynnika genetycznego, jako opiekun masz możliwość zapewnić ulubieńcowi szczęśliwe życie.

Przede wszystkim, zadbaj o właściwą dietę. W przypadku dysplazji warto omówić tę kwestię z weterynarzem, a najlepiej – dietetykiem zwierzęcym. Suplementacja zależy przede wszystkim od stanu zdrowia Twojego ulubieńca. Dla jednego psa wystarczająca będzie dobra karma dla psów dużych ras i dodatkowy suplement, dla innego karma weterynaryjna.

Pamiętaj też, że każdy dodatkowy kilogram to obciążenie dla stawów. Zdrowsze dla psa będzie zmniejszenie nadprogramowego tłuszczyku niż przepisanie tabletek na ból, który powoduje dodatkowy balast. W przypadku psów z dysplazją szczególnie uważaj na dokarmianie i przysmaki. Dla Twojego psa prawdziwym rozpieszczaniem będzie dodatkowe wyjście do ulubionej pani wykonującej zabieg, a nie podzielenie się kanapką (poza tym, kanapki nie są zdrowe dla żadnego psa).

Zadbaj o opiekę weterynaryjną. Zaufany weterynarz to podstawa. Jeżeli tylko możesz, warto wybrać się też do zoofizjoterapeuty. Bieżnia wodna, elektrostymulacja, czy masaż przyniosą Twojemu pupilowi realną ulgę. Z fizjoterapeutą warto też ustalić najlepszą możliwą aktywność dla Twojego psa. Ogólnie ruch jest ważnym elementem, który może zatrzymać lub spowolnić rozwój choroby. Dla psów z dysplazją zaleca się spacery długie, ale spokojne i jednostajne, bez nagłych skoków. Fizjoterapeuta może zalecić dodatkowe ćwiczenia, które możesz wykonywać z pupilem w warunkach domowych.

Stabilne podłoże pod łapami, które nie będzie się ślizgać, na pewno ułatwi pupilowi życie. Nie musisz wykładać dywanami całego mieszkania, ale wskazane byłoby zadbanie po odpowiednią powierzchnię tam, gdzie najczęściej chodzi pupil. Jeżeli pupil śpi z Tobą w łóżku lub pozwalasz mu na chwilę odpoczynku na kanapie, warto dostawić rampę lub schodki – podobne przydadzą się też do wchodzenia do samochodu. Pies z dysplazją nie powinien też chodzić po schodach.

Legowisko ortopedyczne, najlepiej magnetyczne to sposób na zdrowy wypoczynek dla Twojego psa. Magnetoterapia jest wykorzystywana w gabinetach zoofizjologicznych, to sprawdzony sposób na poprawienie komfortu życia psa.

W przypadku dużych problemów z mobilnością rozwiązaniem może być uprząż rehabilitacyjna, która ułatwia ulubieńcowi wstawanie i poruszanie się.

Podsumowanie

Każdy przypadek dysplazji jest inny. Trudno jest mówić rokowaniach, ponieważ każdy pies ma inną historię i trudności, każdy z nas ma inne możliwości – także czasowe. Dysplazja stawów biodrowych nie jest jednak wyborem. Medycyna weterynaryjna cały czas idzie do przodu, a dysplazja jest jedną z lepiej poznanych chorób dotykających nasze czworonogi. Jako opiekun masz do dyspozycji mnóstwo możliwości poprawy życia swojego psa. Twój pupil nadal ma szansę na wspaniałe życie pełne radości.

Czytaj również: Pies ~ Zdrowie i pielęgnacja

Być może zainteresuje Cię również ten wpis: Dysplazja stawów biodrowych psa - objawy, rozpoznanie, leczenie

Poprzedni wpis: Kot burmski - czekoladowy pupil pełen czułości