Akita - opis rasy
2020-02-05
Akita to duma, wierność i wytrzymałość. Jego ojczyzną jest Japonia i choć pierwotnie był hodowany do walk psów i polowań, teraz jest głównie psem domowym, towarzyszącym człowiekowi. Dawniej nazywany był „Akita Inu”, jednak obecnie drugi człon nazwy został usunięty. Oficjalną nazwę stanowi obecnie tylko akita. Czym charakteryzuje się rasa akita i co warto o niej wiedzieć?
Co ciekawe, akity nie są skłonne do wykonywania poleceń i czynności, które uważają za bezcelowe. Psy tej rasy rzadko aportują i nie dają się namówić na dziecinne zabawy, w które większość psów innych ras angażuje się z pasją. Nie szczekają, jeżeli nie mają ku temu powodów. Jeśli już się na to decydują, to zdecydowanie warto sprawdzić, co je do tego skłoniło. Akity nie mają w sobie agresji i nie są psami groźnymi, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Są po prostu indywidualistami i wymagają od swojego właściciela dużej wiedzy, zaangażowania i zrozumienia.
Przeciętna długość życia akity to około 10-12 lat.
Karma dla akity powinna być odpowiednio zbilansowana i mieć dobry skład.
Szukamy karmy z jak największą zawartością mięsa, najlepiej około 70-80%. Ze względu na tendencję do alergii skórnych, którą mają akity, karma powinna składać się głównie z wołowiny lub jagnięciny. Gorzej będzie im służyć karma z wieprzowiną lub drobiem. Resztę składu powinny stanowić warzywa. Nie bierzemy pod uwagę karmy, która w swoim składzie zawiera zboża, nie są one potrzebne psim organizmom, więc lepiej nie ryzykować. Jeśli chcielibyśmy karmić naszego psa jedzeniem, które jest najbliższe jego naturalnym instynktom, warto pomyśleć o BARF. Tego rodzaju pożywienie jest bardzo dobrze tolerowane przez większość psów rasy akita. Ostrożnie podchodzimy również do psich smakołyków. Zbyt duże ilości nie będą służyć akicie.
Jeśli jednak pies mieszka w domu i przebywa w pomieszczeniach, które są ogrzewane, cykl życia sierści będzie wyglądać nieco inaczej. Jeżeli nie chcemy tonąć w puszystym owłosieniu naszego pupila, szczotka powinna pójść w ruch zdecydowanie częściej, nawet kilka razy w tygodniu.
Przyda się w tym celu specjalny szampon i sporo cierpliwości, ponieważ akita ma nieprzemakalną sierść i mycie, dzięki któremu dotrzemy aż do skóry, może zająć trochę czasu. Regularne i długie spacery na różnym rodzaju podłoża załatwią natomiast sprawę pielęgnacji i długości pazurów.
Następnie te psy towarzyszyły ludziom podczas polowań. Doskonale radziły sobie z dzikami, a nawet niedźwiedziami. Obecnie akita jest głównie psem rodzinnym. Jednak wciąż widoczne są w nim cechy, które wcześniej umożliwiały mu udział w polowaniach. To silny pies, który posiada niesamowity łowczy instynkt i koniecznie należy to uwzględnić podczas wychowywania akity.
Wzorzec rasy to psy o umaszczeniu białym, rudym, pręgowanym i sezamowym (co oznacza czerwonawą sierść z czarnymi końcówkami). Przy każdym umaszczeniu (z wyjątkiem białego) pies powinien mieć białe ślady po bokach kufy, na szyi, piersiach, tułowiu, policzkach i ogonie, a także na wewnętrznej stronie łap przednich i tylnych. Jego sierść jest dość szorstka, jednak posiada sporą ilość podszerstka, dzięki któremu akita jest odporny na wilgoć i wiatr. Psy osiągają rozmiary do 70 centymetrów w kufie, natomiast suki – około 64 centymetrów. Psy tej rasy ważą zazwyczaj od 34 do 54 kilogramów.
W 1957 roku dwadzieścia psów rasy akita brało udział w ekspedycji na biegun południowy. Wyprawa została przerwana ze względu na złe warunki pogodowe, japońska grupa eksploratorów wróciła do domów i pozostawiła psy same sobie. Oburzyło to organizacje, które broniły praw zwierząt. Co ciekawe, trzy lata później na biegun południowy ruszyła kolejna wyprawa. W dawnym obozie polarników znaleziono psy w wyjątkowo dobrej kondycji, pozostało ich dwanaście. Dowiodły w ten sposób swojej niezwykłej wytrzymałości, siły i inteligencji.
Najsłynniejszy pies rasy akita miał na imię Hachiko i jest znany niemal całemu światu. Hachiko był niezwykle związany ze swoim właścicielem i codziennie odprowadzał go na dworzec, kiedy ten wyjeżdżał do pracy. Wieczorem przychodził znowu, by powitać swojego pana i razem z nim wrócić do domu. Nie zmieniło się to nawet po śmierci właściciela Hachika. Przez kolejne 10 lat, aż do swojej śmierci, przychodził na dworzec, gdzie oczekiwał nadal. Hachiko stał się symbolem niezwykłej przyjaźni i oddania, ale też niezłomnej wiary.
Dziś w miejscu, gdzie kiedyś czekał na swojego pana, stoi jego pomnik. Został ufundowany przez mieszkańców Tokio. Ta historia została zekranizowana i możemy oglądać kilka produkcji, które się na niej oparły. Jest to między innymi niezwykle wzruszający film pt. „Mój przyjaciel Hachiko”, w którym główną rolę zagrał Richard Gere.
Czytaj również: Rasy psów
Spis treści
- Akita – charakter i osobowość
- Dla kogo akita będzie idealnym pupilem?
- Zdrowie akity – najważniejsze informacje
- Żywienie – czym karmić psa rasy akita?
- Pielęgnacja Akity
- Akita - historia i wzorzec rasy
- Ciekawostki
Akita – charakter i osobowość
Pies tej rasy ma zdecydowany charakter i silną osobowość. Akita jest powściągliwy w okazywaniu uczuć i z pewnością nie nadaje się do bycia typową przytulanką. Kontakt z człowiekiem jest dla niego ważny, jednak związuje się najbardziej ze swoim właścicielem i to właśnie relacja z nim jest dla akity najważniejsza. Nie lubi być w centrum zainteresowania, podobnie jak nie lubi spotkań z innymi psami. Najbardziej komfortowa jest dla niego bliskość właściciela, dobrze czuje się również w samotnościCo ciekawe, akity nie są skłonne do wykonywania poleceń i czynności, które uważają za bezcelowe. Psy tej rasy rzadko aportują i nie dają się namówić na dziecinne zabawy, w które większość psów innych ras angażuje się z pasją. Nie szczekają, jeżeli nie mają ku temu powodów. Jeśli już się na to decydują, to zdecydowanie warto sprawdzić, co je do tego skłoniło. Akity nie mają w sobie agresji i nie są psami groźnymi, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Są po prostu indywidualistami i wymagają od swojego właściciela dużej wiedzy, zaangażowania i zrozumienia.
Wychowanie akity
Zakup akity raczej nie jest dobrym pomysłem, jeśli jego przyszły właściciel nie jest doświadczony w wychowaniu takiego psa i niewiele o nim wie. Akita to rasa bardzo wymagająca pod kątem ułożenia i może zaskoczyć swoją niezależnością i upartością. Właściciele akity muszą uzbroić się w cierpliwość i okazać swojemu pupilowi dużo zrozumienia i miłości już w szczenięcym czasie. Nauka pożądanych zachowań i budowanie zaufania do właściciela od samego początku mogą sprawić, że akita stanie się niezwykle wiernym przyjacielem.Akita a dzieci
Dom, w którym mieszkają dzieci, nie zawsze jest wymarzonym miejscem dla akity. Jeśli od początku wychowuje się z małymi współlokatorami – potrafi być wobec nich wyrozumiały i cierpliwy. Jednak nie czuje się dobrze, jeśli przychodzi mu przebywać w hałaśliwym towarzystwie gromadki dzieci lub kiedy jest obiektem do przytulania i głaskania. Warto ograniczyć jego kontakt z obcymi dziećmi, które przychodzą do domowników w odwiedziny. Będzie szczęśliwszy, jeśli zapewnimy mu wtedy spokój.Dla kogo akita będzie idealnym pupilem?
Akita to wspaniały pies, jego wychowanie wymaga jednak ogromnej wiedzy i zaangażowania. Możesz zyskać fantastycznego kompana, jeśli zdecydujesz się na akitę, ale warto dobrze się przygotować do tej wspólnej przygody i rozważyć, czy ta rasa będzie odpowiednia dla twojego trybu życia i czy nawzajem spełnicie swoje oczekiwania.ZALETY | WADY |
Lojalność wobec właściciela Wyważony i spokojny Rzadko szczeka Wytrzymały, odporny, dobrze znosi samotność Bardzo inteligentny |
Ma skłonności do dominacji Trudny w szkoleniach, niezależny Nieufny wobec obcych ludzi Zdystansowany do dzieci Dwa razy do roku obficie linieje Alergeny w sierści – mogą wystąpić alergie u domowników |
Zdrowie akity – najważniejsze informacje
Odporność i wytrzymałość to zdecydowanie ogromne atuty akity. Czasem jednak zdarzają się mu choroby, które są typowe dla tej rasy, m.in. dysplazja stawu biodrowego, czy schorzenia tarczycy. Zdarza się także, że akitę dotyka epilepsja, a także schorzenia skóry i włosia. Częste u tej rasy są również problemy z oczami, zwłaszcza z siatkówką. Nieleczone mogą prowadzić nawet do utraty wzroku przez psa. Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia takich dolegliwości, należy bardzo starannie podejść do wyboru hodowli, z której akita pochodzi. Ważne są aktualne badania szczeniaka i jego rodziców.Przeciętna długość życia akity to około 10-12 lat.
Żywienie – czym karmić psa rasy akita?
Akity potrafią szukać swoich smaków długo. Zdarza się, że niezbyt dobrze tolerują karmę, którą dla nich wybierzemy. Jeśli tak jest, powinniśmy poszukać innej, jednak zmiana karmy powinna odbywać się jako proces, nigdy nie należy tego robić z dnia na dzień. Dla bezpieczeństwa naszego psa, karmę zmieniamy stopniowo, pozwalając, by żołądek się do niej przyzwyczaił. Przez pewien okres możemy mieszać ze sobą starą karmę i nową. Dzięki temu akita bezpiecznie przestawi się na nowe pożywienie.Karma dla akity powinna być odpowiednio zbilansowana i mieć dobry skład.
Szukamy karmy z jak największą zawartością mięsa, najlepiej około 70-80%. Ze względu na tendencję do alergii skórnych, którą mają akity, karma powinna składać się głównie z wołowiny lub jagnięciny. Gorzej będzie im służyć karma z wieprzowiną lub drobiem. Resztę składu powinny stanowić warzywa. Nie bierzemy pod uwagę karmy, która w swoim składzie zawiera zboża, nie są one potrzebne psim organizmom, więc lepiej nie ryzykować. Jeśli chcielibyśmy karmić naszego psa jedzeniem, które jest najbliższe jego naturalnym instynktom, warto pomyśleć o BARF. Tego rodzaju pożywienie jest bardzo dobrze tolerowane przez większość psów rasy akita. Ostrożnie podchodzimy również do psich smakołyków. Zbyt duże ilości nie będą służyć akicie.
Pielęgnacja Akity
Akity nie są zbyt wymagające w pielęgnacji. Należy jednak zwrócić uwagę na kilka istotnych rzeczy, by utrzymać zdrowie i wygląd psa w dobrej kondycji. Czy akita gubi sierść? Krąży wiele informacji na temat tego, że akita gubi sierść tylko dwa razy w roku i wtedy należy czesać psa jak najczęściej. Jest to częściowo zgodne z prawdą, jednak głównie dotyczy psów, które żyją blisko natury, np. na dworze. Wpływ temperatury spowoduje, że sierść będzie obficie wypadać dwa razy w roku. Nie możemy nic na to poradzić, powinniśmy wyczesać psa jak najszybciej i pogodzić się z tym, że przez kilka tygodni nie będzie prezentował się zbyt efektownie.Jeśli jednak pies mieszka w domu i przebywa w pomieszczeniach, które są ogrzewane, cykl życia sierści będzie wyglądać nieco inaczej. Jeżeli nie chcemy tonąć w puszystym owłosieniu naszego pupila, szczotka powinna pójść w ruch zdecydowanie częściej, nawet kilka razy w tygodniu.
Pielęgnacyjne porady dotyczące akity
Akitę powinniśmy szczotkować co najmniej raz w tygodniu szczotką o długim włosiu lub drucikach. Ważne, by sięgały aż do skóry. Możemy do tego używać specjalnej odżywki, która wzmocni włos. Kąpiel akity nie powinna mieć miejsca zbyt często, maksymalnie 3-4 razy w roku.Przyda się w tym celu specjalny szampon i sporo cierpliwości, ponieważ akita ma nieprzemakalną sierść i mycie, dzięki któremu dotrzemy aż do skóry, może zająć trochę czasu. Regularne i długie spacery na różnym rodzaju podłoża załatwią natomiast sprawę pielęgnacji i długości pazurów.
Akita - historia i wzorzec rasy
Akita Inu (Inu, jap. pies) to jedna z najstarszych azjatyckich ras. Jej historia sięga tak daleko, że jej początków trzeba szukać na glinianych naczyniach i odlewach z brązu. Badaniami na temat pochodzenia rasy akita Inu zajęto się przy pomocy genetyki molekularnej. Potwierdziły one, że korzenie akity sięgają pięciu tysięcy lat wstecz i że jest to rasa bardzo blisko spokrewniona z wilkami. Stąd jej ogromnie rozwinięty łowczy instynkt. Akita pochodzi z japońskiego regionu o dokładnie takiej samej nazwie, stamtąd rozprzestrzeniła się na całą Japonię, a potem Europę i Amerykę. Akity były hodowane do walk psów, które szczęśliwie zostały zakazane w 1908 roku.Następnie te psy towarzyszyły ludziom podczas polowań. Doskonale radziły sobie z dzikami, a nawet niedźwiedziami. Obecnie akita jest głównie psem rodzinnym. Jednak wciąż widoczne są w nim cechy, które wcześniej umożliwiały mu udział w polowaniach. To silny pies, który posiada niesamowity łowczy instynkt i koniecznie należy to uwzględnić podczas wychowywania akity.
Wzorzec rasy to psy o umaszczeniu białym, rudym, pręgowanym i sezamowym (co oznacza czerwonawą sierść z czarnymi końcówkami). Przy każdym umaszczeniu (z wyjątkiem białego) pies powinien mieć białe ślady po bokach kufy, na szyi, piersiach, tułowiu, policzkach i ogonie, a także na wewnętrznej stronie łap przednich i tylnych. Jego sierść jest dość szorstka, jednak posiada sporą ilość podszerstka, dzięki któremu akita jest odporny na wilgoć i wiatr. Psy osiągają rozmiary do 70 centymetrów w kufie, natomiast suki – około 64 centymetrów. Psy tej rasy ważą zazwyczaj od 34 do 54 kilogramów.
Ciekawostki
Akita stał się symbolem japońskiego dziedzictwa kulturowego wiele lat temu. Już na początku XX wieku Japończycy rozpoczęli jego celową hodowlę, za pomocą czego chcieli utrzymać ciągłość rasy i wzmocnić w akicie jego najważniejsze i najbardziej charakterystyczne cechy. Obecnie ta rasa jest symbolem siły i pomyślności.W 1957 roku dwadzieścia psów rasy akita brało udział w ekspedycji na biegun południowy. Wyprawa została przerwana ze względu na złe warunki pogodowe, japońska grupa eksploratorów wróciła do domów i pozostawiła psy same sobie. Oburzyło to organizacje, które broniły praw zwierząt. Co ciekawe, trzy lata później na biegun południowy ruszyła kolejna wyprawa. W dawnym obozie polarników znaleziono psy w wyjątkowo dobrej kondycji, pozostało ich dwanaście. Dowiodły w ten sposób swojej niezwykłej wytrzymałości, siły i inteligencji.
Najsłynniejszy pies rasy akita miał na imię Hachiko i jest znany niemal całemu światu. Hachiko był niezwykle związany ze swoim właścicielem i codziennie odprowadzał go na dworzec, kiedy ten wyjeżdżał do pracy. Wieczorem przychodził znowu, by powitać swojego pana i razem z nim wrócić do domu. Nie zmieniło się to nawet po śmierci właściciela Hachika. Przez kolejne 10 lat, aż do swojej śmierci, przychodził na dworzec, gdzie oczekiwał nadal. Hachiko stał się symbolem niezwykłej przyjaźni i oddania, ale też niezłomnej wiary.
Dziś w miejscu, gdzie kiedyś czekał na swojego pana, stoi jego pomnik. Został ufundowany przez mieszkańców Tokio. Ta historia została zekranizowana i możemy oglądać kilka produkcji, które się na niej oparły. Jest to między innymi niezwykle wzruszający film pt. „Mój przyjaciel Hachiko”, w którym główną rolę zagrał Richard Gere.
Czytaj również: Rasy psów
Być może zainteresuje Cię także ten wpis: Karma monobiałkowa dla psa – ranking
Pokaż więcej wpisów z
Luty 2020