Bulterier - wesołek o nietypowej urodzie

2021-10-15

Bulterier to rasa, która budzi wiele kontrowersji, już sam jego wygląd dzieli na gorących miłośników i osoby, które uważają go za wyjątkowego brzydala. Jajowata głowa, trójkątne oczy i krępe ciało sprawiają, że nie da się obok niego przejść obojętnie. Nie bez znaczenia jest też ich historia – choć teraz są to przede wszystkim psy rodzinne, pierwotnym przeznaczeniem rasy były walki psów.

Bulteriery są bez wątpienia psami, które potrzebują pewnego siebie i opanowanego przewodnika – choć nie są agresywne, są znane z wybiórczego słuchania poleceń. Warto jest więc poświęcić im czas na solidne szkolenie. Kochają zarówno ludzi dorosłych, jak i dzieci, nie zdają sobie jednak sprawy ze swojej siły, więc mogą problemu przewrócić młodsze dziecko podczas spacerów. Choć być może nie są mistrzami eleganckiego zachowania, potrafią rozbroić swojego człowieka, rozśmieszając go do łez. Czy bulterier to pies dla Ciebie?

Historia rasy

Choć dzisiejsze bulteriery to kochane psy rodzinne, które głośno domagają się czułości, historia powstania rasy jest raczej smutna. Psy zostały wyhodowane do walk. Kiedy w 1835 roku walki angielski parlament zabronił walk psów z bykami, ich organizatorzy szybko przestawili się na nie mniej brutalny proceder, czyli walki psów i łapanie szczurów na czas. Okazało się, że powszechnie wykorzystywani w tym celu protoplaści dzisiejszych buldogów nie są najlepszym wyborem, zaczęto krzyżować je m.in. z terierami. Choć tego typu skojarzenia były już używane wcześniej, po wprowadzeniu zakazu psów w nowym typie zaczęło przybywać. Pierwsze bulteriery nazywano bulterierami paddington. Nie przypominały one jednak znanych nam obecnie bulterierów – ich kształt głowy wyglądał o wiele mniej ekstrawagancko.

Za ojca rasy uważa się Jamesa Hinksa, który krzyżował wczesne bulteriery ze staroangielskim terierem angielskim (rasa nie przetrwała do czasów nam współczesnych). Choć nie wiadomo, jakich psów używał w hodowli Hinks, powszechnie uważa się, że były to psy rasy pointer, staffordshire bulterier, bedlington terrier, a być może także dalmatyńczyk. Celem było niestety stworzenie idealnego psa do walki. Wtedy też powstał zamysł jajowatej głowy, która miała utrudnić zaatakowanie go.

Kiedy minął burzliwy czas walk psów, wiele osób doceniło bulteriery jako psy domowe i rodzinne. Były uważane za brytyjskie dobro narodowe i niechętnie pozwalano na ich wywożenie z Wysp. Jednocześnie zmienił się też cel hodowców. Charakter tych psów o nietypowej urodzie jest konsekwentnie łagodzony od dziesięcioleci. Dzięki temu dzisiejszych bulterierów nie można uznać za psy agresywne. Choć z uwagi na ich zaskakującą jak na swoje rozmiary siłę potrzebują konsekwentnego opiekuna, który poradzi sobie z ich ułożeniem, to pełne czułości, wesołe psy.

Bulteriery to jedne z trzech uznanych przez FCI ras terierów w typie bull. Pozostałe to: american staffordshire terrier (amstaff), staffordshire bull terrier (staffik). Bulterier miniaturowy obecnie nie ma statusu odrębnej rasy, pitbulle jako rasa nie zostały natomiast uznane przez FCI.

bullek

Charakter i osobowość

Bulterier to wulkan pozytywnych emocji. Kocha swojego człowieka lub swoją rodzinę, jest zawsze gotowy do zabawy, pełen energii, pozytywnie nastawiony do życia. Zawsze gotowy do wygłupów i psot, potrafi rozweselić niemal każdego. Nie jest jednak mistrzem cierpliwości ani posłuszeństwa, na początku może mieć problemy z przywołaniem, czy podstawowym posłuszeństwem – co nie znaczy, że na taki stan rzeczy należy się godzić. Bulterier to silny pies, którego w kryzysowej sytuacji nie da się po prostu podnieść i zanieść w bezpieczne miejsce, dlatego praca nad właściwym zachowaniem jest kluczowa, chociażby dla jego własnego bezpieczeństwa.

Bulteriery to psy bardzo energiczne, które potrzebują sporo aktywności fizycznej, by się zmęczyć. Choć nie mają szczególnych predyspozycji do sportu z uwagi na dość krótki czas skupienia, ruch jest im potrzebny jak powietrze. Uwielbiają spacery, rzucanie piłeczki i zabawy z szarpakami – niezbyt długie, ale bardzo intensywne. Bulteriery, które nie zostaną zmęczone, mogą znaleźć sobie zajęcie same – najczęściej niszcząc rzeczy. Warto nauczyć bulteriera odpoczynku – ta rasa bardzo szybko się pobudza i ekscytuje, nauczenie bulka odpoczynku sprawi, że będzie on nie tylko spokojniejszy, ale też szczęśliwszy.

Bulteriery potrzebują dużej ilości kontaktu ze swoim opiekunem. Potrzeba bycia cały czas przy człowieku może w pewnych okolicznościach przerodzić się w lęk separacyjny.

Dla kogo bulterier

Bulteriery to radosne, aktywne psy, które potrzebują równie aktywnego opiekuna. Potrzebują dużo czułości, przytulania i wszelkich form docenienia ich jako ważnych członków rodziny – będzie to wymarzony pies dla kogoś, kto marzy o przytulaśnym pupilu.

Nie jest to jednak najlepszy wybór na pierwszego psa. Skłonność do szybkiego wpadania w ekscytację i duża siła fizyczna to połączenie, które wymaga osoby, która zna przynajmniej podstawy dotyczące prowadzenia psa. Bulterier, zwłaszcza miniaturowy, ma w sobie wiele z typowego teriera, jednak większość jego energicznych kuzynów jest znacznie od niego mniejsza.

Bulterier najlepiej będzie się też czuł w towarzystwie osoby pewnej siebie i zrównoważonej. Jeżeli pies tej rasy zostanie wybrany przez osobę niespokojną i lękliwą jako typowy pies obronny, może zacząć czuć presję obrony opiekuna przed całym światem – to częsty powód zachowań agresywnych.

bulterier mini

Bulterier a dzieci

Z uwagi na swoje gabaryty i dużą siłę bulterier nie jest najczęściej pierwszym wyborem dla rodziny z małymi dziećmi. Nie oznacza to, że nie jest możliwe wspólne spokojne życie bullika i małego dziecka (przez małe dziecko rozumiemy tutaj młodych ludzi poniżej ok. 10 roku życia), jednak to połączenie będzie wymagać od dorosłych dużego nakładu pracy, by nadzorować kontakty dziecka i psa. Nawet najbardziej kochający dziecko bulterier może przypadkiem zrobić mu krzywdę, np. przewrócić go podczas zabawy.

Stosunek bulterierów do dzieci jest niejednoznaczny – jest mnóstwo psów tej rasy, która uwielbia dzieci i chciałaby spędzać z nimi każdą chwilę, a także takich, które małych ludzi po prostu ignorują. Niezależnie od preferencji psa niezwykle ważne jest nauczenie dziecka zasad właściwego zachowywania się wobec psa. Nauka empatii wobec innych czujących istot będzie istotna nie tylko z punktu widzenia wspólnego życia z psem, ale też wpłynie na rozwój emocjonalny samego dziecka.

Bulterier a inne psy

Jako dawne psy uczestniczące w walkach psów, bulteriery mają dość ambiwalentny stosunek do przedstawicieli swojego gatunku, co najbardziej widać w relacjach między dwoma samcami. Nie oznacza to, że nie jest możliwe wspólne życie dwóch psów pod jednym dachem, jest nawet szansa na głęboką przyjaźń. W przypadku bulterierów nie jest to jednak oczywiste.

Dużą rolę odgrywa na pewno hodowla, z której pochodzi pies. Jeżeli szczeniak był intensywnie socjalizowany od pierwszych dni życia, a nawet w swoim domu miał pozytywny kontakt nie tylko z mamą i rodzeństwem, ale także innymi psami, będzie większa szansa, że szybko zaakceptuje współlokatora.

Ważna jest też socjalizacja po przybyciu do nowego domu. Choć może się zdarzyć, że z uwagi na groźny wygląd poznawanie nowych psich kolegów będzie utrudnione, dobrym rozwiązaniem będą zajęcia na psim przedszkolu. To doskonała okazja nie tylko na wspólną naukę, ale też poznanie nowych znajomych na wspólne spacery.

Nie mniej skomplikowany jest stosunek bulterierów do kotów. Choć nie są to psy słynące z wielkiej miłości do kotów, zdarzają się całkiem poprawne relacje z kotami żyjącymi w jednym domu, a nawet trwałe, choć nieco trudne przyjaźnie. Niczym dziwnym jednak nie jest u bulteriera, że będzie chciał puścić się w pogoń za dziko żyjącym kotem na spacerze, choć w domu wobec kociego współlokatora będzie zachowywać się wzorowo.

Połączenie bulterier plus mniejsze zwierzątko jest już natomiast obarczone bardzo dużym ryzykiem. Często zapomina się, że bulteriery to w dużej mierze (jeżeli nie przede wszystkim) teriery, urodzone szczurołapy. Przyjaźń bullika z chomikiem, kawią, królikiem, czy szynszylą może nie jest całkowicie niewyobrażalna, jednak w tym przypadku naprawdę lepiej nie ryzykować, to nie jest najlepsze połączenie.

czy bulterier jest agresywny

Zdrowie bulteriera

Choć bulteriery mogą wydawać się mocnymi i zdrowymi psami, są delikatniejsze, niż powszechnie się przypuszcza. Nieco myląca jest ich wytrzymałość na ból, która sprawia, że bardzo długo potrafią nie poznawać po sobie, że cokolwiek im dolega. Dlatego zadaniem opiekuna będzie między innymi uważne obserwowanie zachowania pupila, który często nie będzie dawał wyraźnych sygnałów ostrzegawczych.

Nieco bardziej narażone na niektóre choroby są bulteriery białe. W przypadku psów u białym umaszczeniu, nie tylko bulterierów, zwiększone jest ryzyko głuchoty. Standardem stało się wczesne jej wykrywanie u szczeniąt w hodowli – hodowca powinien okazać wyniki badań metodą BAER. Białe bulteriery mają też często niezbyt gęstą sierść, która wymaga używania specjalnego kremu z filtrem dla psów podczas upałów.

Najczęściej spotykane dolegliwości i choroby bulterierów:

Alergie pokarmowe i skórne
Wrodzona głuchota
Zwichnięcie soczewki
Hiperkeratoza opuszek palcowych
Zwężenie aorty
Torbielowatość nerek
Dysplazja stawów biodrowych

Żywienie – karma dla bulteriera

Na pierwszy rzut oka widać, że bulteriery mają dość solidną sylwetkę. Przy takiej budowie łatwo jest niestety o nadwagę, dlatego jednym z większych wyzwań żywieniowych będzie utrzymanie jej na prawidłowym poziomie. Choć zdrowa sylwetka w dużej mierze zależy od odpowiedniej porcji ruchu, wrodzony apetyt bulteriera na pewno nie pomaga w zachowaniu odpowiedniej wagi.

Lepiej zapobiegać, niż leczyć, dlatego warto kontrolować wagę czworonożnego przyjaciela i przestrzegać zaleceń producenta kupowanej karmy. Lepiej mieć się też na baczności ze smaczkami i przysmakami – choć naturalne przysmaki, takie jak naturalna kość suszona to samo zdrowie, zwróć uwagę na ilość podawanych przekąsek.

Bulteriery mają niestety skłonność do alergii, także pokarmowych. Nie są też rzadkością dolegliwości związane z nadwrażliwością układu pokarmowego. Nie są to przyjemne przygody – zarówno dla pupila, jak i dla opiekuna – dlatego warto od pierwszych dni w nowym domu wybrać mokrą karmę bezzbożową jakości superpremium. W ten sposób znacznie zmniejszysz ryzyko problemów żołądkowych.

bulterier-charakter

Pielęgnacja bulteriera

Sierść bulteriera nie wygląda na szczególnie uciążliwą w pielęgnacji i istotnie nie sprawia większych problemów. Należy jedynie w miarę potrzeb wyczesywać martwy włos (niestety bulteriery linieją dość obficie przez cały rok) i kąpać w hipoalergicznym szamponie, który nie podrażni wrażliwej skóry.

Latem warto smarować pupila kremem z filtrem dla psów.

Podczas kąpieli pamiętaj o dokładnym zabezpieczeniu uszu. Są one dość wrażliwe i mają tendencję do częstego zbierania się wydzieliny, dlatego warto od razu zaopatrzyć się w płyn do czyszczenia uszu. Zabieg najlepiej wykonywać raz w tygodniu, wystarczy chwila, by uszy pupila były czyste i zdrowe.

Uwagę należy poświęcić także oczom. Regularnie kontroluj ich stan podczas przemywania ich odpowiednim preparatem. Choć bulteriery nie mają szczególnego problemu ze łzawieniem, kiedy już z jakiegoś powodu się pojawi, skutkiem mogą być nieestetyczne zacieki. Kontrola oczu ma też ważniejszy cel – w przypadku pojawienia się jakichkolwiek niepokojących objawów będziesz mieć możliwość szybkiej reakcji – wizyty u weterynarza.

Bulteriery mają też skłonność do kamienia nazębnego. Na jego powstawanie ma wpływ odpowiednia dieta, wskazana będzie karma mokra, która nie osadza się na zębach. Obgryzanie kości i gryzaków jest równie ważnym elementem profilaktyki. Ostatnim jej elementem jest regularne mycie zębów specjalną pastą, a jeżeli pupil nie jest przekonany do tej czynności, alternatywą jest specjalny sprey do zębów dla psa.

Pazury przycinaj wtedy, kiedy jest taka konieczność. To, jak często wymagany jest psi pedicure, zależy nie tylko od podłoża, po którym chodzi pupil, ale też od szybkości odrastania – a jest to kwestia indywidualna.

Bulterier – wzorzec rasy i wygląd

Kraj pochodzenia: Wielka Brytania

Klasyfikacja FCI: Grupa 3 – teriery. Sekcja 3 – teriery typu „bull”

Wysokość i waga: U klasycznego bulteriera wzorzec nie podaje optymalnych wymiarów, podkreślając jednak, że powinien sprawiać wrażenie, psa ważącego najwięcej, jak na swój wzrost (nie oznacza to jednak otyłości, a mocną budowę). W przypadku bulterierów miniaturowych ograniczeniem jest wysokość – 35 cm.

Wrażenie ogólne: Mocno zbudowany i umięśniony, o proporcjonalnej budowie. Ruchliwy, żywotny, inteligentny i zdecydowany. Cecha charakterystyczna to jajowata głowa.

Temperament: Odważny i chętny do zabawy, żywiołowy. Choć uparty, ma zrównoważony charakter i potrafi być zdyscyplinowany. Wyróżnia się wyjątkowo przyjaznym nastawieniem do ludzi.

Głowa: Masywna, długa i mocna. Głęboka, ale nie toporna. Oglądana od frontu wyraźnie jajowata, profil tworzy łagodny łuk.

Oczy: Trójkątne i wąskie, czarne lub niemal czarne.

Uszy: Małe, cienkie i blisko osadzone.

Szyja: Mocno umięśniona i długa, bez wyraźnego podgardla.

Tułów: Zaokrąglony, z wyraźnie wysklepionymi żebrami. Szeroka klatka piersiowa.

Ogon: Krótki, nisko osadzony, gruby u nasady.

Kończyny: Równoległe i umięśnione.

Sierść: Krótka, przylegająca, twarda w dotyku. Zimą może występować podszerstek.

Umaszczenie: U białych psów czysto biała, dopuszczalne łaty na głowie. U psów kolorowych biel nie powinna dominować. Niepożądana sierść błękitna i czekoladowa.

Imię dla bulteriera

Imię dla psa: Bentley, Bolek, Hektor, Bully, Bułka, Bazyl, Diego, Diesel, Kenzo, Chico, Jajo, Zgrywus, Pako, Tango, Taran, Toro, Tajfun, Jimmy, Garry.

Imię dla suczki: Alfa, Betty, Brooklyn, Chelsea, Chica, Dixi, Demolka, Dolly, Fiona, Lady, Megi, Shila, Lusia, Tequila, Fizia.

Czytaj również: Pies ~ Rasy psów

Być może zainteresuje Cię również ten wpis: Najlepsza hypoalergiczna karma dla psa – ranking

Poprzedni wpis: Koszatniczka - jak dbać o tego przyjaznego gryzonia

Pokaż więcej wpisów z Październik 2021