Dog niemiecki - dostojny olbrzym o łagodnym sercu

Dog niemiecki to pies, obok którego nie da się przejść obojętnie. To najwyższy pies na świecie – rekordzista, żyjący w brytyjskim hrabstwie Essex Freddy, mierzył aż 103 cm w kłębie. Na pierwszy rzut oka dogi niemieckie budzą respekt, jednak wystarczy przez chwilę je obserwować, by przekonać się, że są delikatne i życzliwe, pełne łagodności. Wielbiciele dogów mówią, że często bardziej przypominają ludzi, niż psy. Bardziej od bezsensownego (ich zdaniem) przynoszenia piłeczki, będą wolały spokojny, nieśpieszny spacer po okolicy. Choć życie z dogiem jest bez wątpienia wymagające, ich opiekunowie zgodnie twierdzą, że nie wyobrażają sobie już innego psa w swoim życiu.

Spis treści

• Historia dogów niemieckich
• Charakter i osobowość dogów niemieckich
• Dla kogo dog niemiecki będzie idealnym pupilem
• Dog niemiecki i dzieci
• Dog niemiecki i inne zwierzęta
• Żywienie – najlepsza karma dla doga niemieckiego
• Zdrowie dogów niemieckich
• Pielęgnacja dogów niemieckich
• Dog niemiecki – wzorzec rasy i wygląd
• Imię dla doga niemieckiego

Historia dogów niemieckich

Najdalszą historię dzisiejszych dogów niemieckich wywodzi się od dogów tybetańskich, które najpierw trafiły na Bliski Wschód, a następnie zostały sprowadzone do Europy przez Rzymian. W rzeczywistości jednak te domysły opierają się na dość wątłych podstawach – starożytnych płaskorzeźbach, z których wynika, że rzymianie po prostu lubili duże psy.

Czworonogi sporych rozmiarów były cenione także w średniowieczu, kiedy popularne były polowania na grubego zwierza, w tym na niedźwiedzie i wymarłe już tury. Zamiłowanie do budzących podziw olbrzymów miała szczególnie szlachta. W XVI wieku modne stało się sprowadzanie na kontynent psów sprowadzanych z Wielkiej Brytanii – zwykle mieszanek wilczarzy i mastifów. Psy te najczęściej nazywano psami angielskimi – z angielskiego „dog”. Z czasem polowania stały się coraz rzadsze, psy zaczęły pełnić bardziej funkcję reprezentacyjną, stając się symbolem statusu społecznego. Dogi były znane w obecnych Niemczech, Holandii, czy Danii.

Do przodków dogów niemieckich należały też prawdopodobnie bullenbeissery, od których wywodzą się też dzisiejsze boksery. Psy te pierwotnie pomagały w polowaniach na dziki, by później zajmować się raczej pilnowaniem bydła.

Z czasem wykształciły się dwa typy wielkich psów – dogi ulmeńskie i duńskie. Kiedy w 1876 roku na wystawie w Hamburgu okazało się, że jest między nimi więcej podobieństw niż różnic, narodził się pomysł, by połączyć je w jedną rasę – dogi niemieckie. Nowa nazwa nie przyjęła się jednak wszędzie. W wielu językach dog niemiecki jest znany jako great dane, wielki Duńczyk.

Z uwagi, chociażby na koszty utrzymania, dogi niemieckie nigdy nie znalazły się na liście najpopularniejszych psów rodzinnych. Mają jednak swoich miłośników i bez problemu możesz znaleźć hodowlę tych wspaniałych psów. Najbardziej znanym dogiem niemieckim jest bez wątpienia kreskówkowy Scooby Doo – niezastąpiony towarzysz młodych detektywów.

Charakter i osobowość dogów niemieckich

Olbrzymie rasy psów często są określane jako „łagodne olbrzymy” – dog niemiecki idealnie wpisuje się w ten stereotyp. Zrównoważone, przyjazne i delikatne dogi są doskonałymi towarzyszami. Kiedy wyrosną ze szczenięcego roztrzepania, ich znakiem rozpoznawczym staje się spokój – niektóre dogi są wręcz nieco flegmatyczne. Nigdzie się nie śpieszą i naprawdę trudno je wyprowadzić z równowagi.

Wbrew pozorom to właśnie lekka ospałość i opieszałość sprawiają, że szkolenie doga jest tak wielkim wyzwaniem dla opiekuna. Psy tej rasy nie są głupie – nie widzą jednak sensu robienia tego samego po raz kolejny, próbują więc zniechęcić człowieka, wykonywaniem wszystkich poleceń w zwolnionym tempie. Choć idealnie posłuszny dog niemiecki jest raczej wyjątkiem od reguły niż normą, nauka podstawowego posłuszeństwa jest jednak konieczna. Mimo legendarnego wręcz spokoju, od czasu do czasu dog niemiecki może zainteresować się innym psem, próbować podjąć jakiś niezwykle interesujący trop, a w takich sytuacjach z dogiem nie da się niczego osiągnąć siłą – jest po prostu zbyt silny.

Dog niemiecki bardzo przywiązuje się do swojej rodziny. Potrzebuje wiele czułości, uwagi i czasu, zostawiany sam w domu na zbyt długi czas może przejawiać typowe objawy lęku separacyjnego. Demolowanie mieszkania z żalu w wykonaniu doga będzie jednak przypominać w skutkach mały armagedon. W wielu przypadkach konieczna może być współpraca z behawiorystką. Opiekun doga niemieckiego może prowadzić normalne życie i nie jest konieczne organizowanie pracy zdalnej ze względu na psa, jednak nie zmienia to faktu, że dog najlepiej sprawdzi się u domatora lub w domu, w którym najczęściej zawsze jest ktoś, z kim można spędzić czas.

W stosunku do obcych dog zachowuje spokojny dystans. Choć bardzo trudno go sprowokować, nie da się ukryć, że tak wielkiego psa mało kto odważy się zaczepić. Dog niemiecki najczęściej przez całe życie nie ma nawet okazji, by pokazać, że potrafi skutecznie obronić swoją rodzinę. Dogi szczekają naprawdę bardzo rzadko, ale kiedy się odezwą, słychać je z daleka. Co ciekawe, choć dogi raczej nie szczekają zbyt często, potrafią być bardzo komunikatywne. Wydają różne, często dziwne dźwięki, próbując „rozmawiać” ze swoim człowiekiem.

Jak wszystkie psy ras olbrzymich, dogi niemieckie bardzo późno dorastają pod względem emocjonalnym. Niektóre zachowują się jak roztrzepane maluchy na długo po osiągnięciu ostatecznych rozmiarów, nawet do trzeciego roku życia. Kiedy weźmie się pod uwagę, że jest to rasa o krótkożyjąca, okazuje się, że dogi niemieckie są szczeniakami przez dużą część swojego życia.

Dla kogo dog niemiecki będzie idealnym pupilem

Dog niemiecki na pewno nie jest psem dla każdego.

Przede wszystkim, utrzymanie doga niemieckiego jest po prostu drogie. Zakup szczeniaka i koszty wyprawki są dopiero początkiem. Sama karma będzie kosztować kilkaset złotych miesięcznie. Stosownie więcej będzie kosztować każde nowe legowisko, miska, czy zabawka. Droższe będą też wizyty u weterynarza. Dogi niemieckie bardzo szybko stają się seniorami. Ich leczenie zawsze będzie droższe – chociażby z uwagi na dawkowanie leków. Dużo droższa będzie też ewentualna operacja pupila.

Wbrew pozorom dog niemiecki nie potrzebuje bardzo dużo przestrzeni. Spokojnie zmieści się niemal w każdym mieszkaniu. Nieco przesadzone mogą być jednak zapewnienia, że z dogiem można mieszkać nawet w kawalerce. Choć w domu pupil będzie raczej spokojnie wypoczywał u boku opiekuna, jego rozmiary sprawiają, że na sam obrót dookoła własnej osi dog będzie potrzebował sporo przestrzeni. Jego gabaryty, a szczególnie długi ogon, sprawiają, że życie z psem wymusza dostosowanie wystroju mieszkania pod ulubieńca. Wszelkie bibeloty, wazony i pamiątki mogą zostać strącone, kiedy tylko dog pojawi się w pobliżu. Zresztą, po co komu ceramiczne figurki, kiedy pies jest największą ozdobą domu?

Przed zakupem doga niemieckiego warto też wziąć pod uwagę to, że psy tej rasy bardzo obficie się ślinią. Jest to cecha niezależna od płci – nie można powiedzieć, by np. suczki obśliniały otoczenie mniej. Może być to problem mniejszy lub mniejszy w zależności od budowy kufy konkretnego psa, ale ogólnie rzecz biorąc – tak, dogi niemieckie się ślinią. Uciążliwa może być także sierść. Choć dogi niemieckie nie wymagają szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych, ich sierść może być problematyczna z innego powodu. Krótkie, ostre igiełki włosków wbijają się w dywany, tapicerkę i ubrania, a ich sprzątnięcie jest trudniejsze, niż w przypadku miękkiej sierści psów długowłosych.

Nieco trudniejsze może być zostawienie psa takich rozmiarów rodzinie przed wyjazdem na wakacje. O ile mniejsze pieski z reguły bez problemu znajdują tymczasowych opiekunów w postaci cioci, sąsiadki, czy przyjaciół, znalezienie opieki dla doga prawdopodobnie będzie większym wyzwaniem. Nie każdy teoretycznie psiolubny hotel będzie chciał przyjąć aż tak dużego psa. Opiekunowie dogów jeżdżą na normalne wakacje, ale – przynajmniej na początku – ich organizacja wymaga więcej zaangażowania.

W przypadku dogów wszystko jest bardziej intensywne i większe – zarówno problemy, jak i radości. Dog niemiecki wymaga często wielu wyrzeczeń. Jeżeli jesteś gotowy je ponieść – najprawdopodobniej to pies dla Ciebie.

Dog niemiecki i dzieci

Często można spotkać się z założeniem, że jako spokojny i łagodny pies, dog niemiecki będzie idealnym towarzyszem dla dzieci, także tych młodszych. Jest to jednak tylko częściowo prawda.

Choć dog niemiecki nie będzie chciał celowo skrzywdzić dziecka, problemem są same jego rozmiary. Pies będzie starał się obchodzić z dzieckiem najdelikatniej, jak tylko będzie umiał. Z drugiej jednak strony, to tylko pies. Jak też wyżej wspominaliśmy, w pierwszych dwóch, a czasem nawet trzech latach życia dog niemiecki może nie wykazywać statecznego dostojeństwa, a wręcz przeciwnie – może biegać, skakać i zachowywać się raczej niepoważnie, jak na szczeniaka (niespełna metrowego) przystało. Machnięcie wielkim ogonem doga niemieckiego w twarz nie jest dokładnie tym, czego sami chcielibyśmy doświadczyć, dlatego pod żadnym pozorem nie wolno traktować doga niemieckiego w kategoriach „psiej niani”.

Nie oznacza to, że dog niemiecki nie sprawdzi się jako pies rodzinny. Po prostu połączenie małego dziecka i młodego doga będzie wymagać od rodziców stałego nadzorowania wspólnych zabaw.

Dog niemiecki i inne zwierzęta

Dogi niemieckie z założenia są spokojne i bezkonfliktowe. Bez problemu dogadują się z innymi psami i kotami. Inną sprawą jest to, że typowe psie zabawy mogą wydawać się dogowi nieco głupie i pozbawione sensu. Trochę sobie pobiega z tymi dziwnie małymi psami, ale raczej szybko mu się to znudzi. Nie oznacza to, że dogi nie lubią się bawić z innymi psami. Bawią się, ale nieco szybciej tracą zainteresowanie.

Żywienie – najlepsza karma dla doga niemieckiego

Dogi niemieckie cieszą się dobrym apetytem, jednak w większości przypadków nie są aż tak łakome, jak znany z kreskówek Scooby Doo. Żywienie dogów jest już wystarczająco dużym wyzwaniem ze względu na ich gabaryty – pochłaniają około 30 kg karmy miesięcznie. Nie może być to tania karma budżetowa – jak wszystkie psy ras olbrzymich, dogi potrzebują zdrowej karmy wysokomięsnej z dodatkami wspierającymi układ ruchu – przede wszystkim glukozaminy i chondroityny. Alternatywą jest łączenie „zwykłej”, ale dobrej jakościowo karmy z odpowiednią ilością suplementów na stawy.

Ze względu na głęboką klatkę piersiową, dogi są szczególnie narażone na rozszerzenie i skręt żołądka. Ważne jest więc nie tylko to, co je, ale też – jak je Twój pupil. Pamiętaj, by dzienną porcję karmy dzielić na kilka – dwa lub trzy mniejsze posiłki, a po każdym z nich zapewnić ulubieńcowi przynajmniej godzinę spokojnego odpoczynku. Jeżeli Twój pies należy do łakomczuchów, które próbują opróżnić miskę w jak najkrótszym czasie, warto zainwestować w miskę spowalniającą jedzenie.

W przypadku rozszerzenia lub/i skrętu żołądka liczy się przede wszystkim czas, w jakim pupil trafi na stół operacyjny. To stan, który realnie zagraża życiu psa i każda chwila ma znaczenie. Dlatego małe rzeczy, jak sposób organizacji posiłków, ma ogromne znaczenie dla zdrowia pupila.

Zdrowie dogów niemieckich

Dog niemiecki należy niestety do psów dość delikatnych. Te olbrzymy bardzo często cierpią na choroby układu ruchu, w szczególności dysplazję stawów biodrowych. W starszym wieku często problemem są nowotwory, w tym mięsakokostniaki. Często to właśnie nowotwór jest bezpośrednią przyczyną śmierci pupila. Dogi niemieckie żyją średnio ok. 8 lat, czasami zdarzają się psy dziesięcioletnie, pojedyncze psy dożywają dwunastu lat.

Choroby dogów niemieckich:

• Kardiomiopatia przerostowa
• Dysplazja stawów biodrowych
• Dysplazja stawów łokciowych
• Młodzieńcze zapalenie kości
• Trądzik młodzieńczy
• Niedoczynność tarczycy
• Ektropium, entropium
• Jaskra
• Modzelowe zapalenie skóry
• Zespół chwiejności
• Ostreochondroza stawu ramiennego

Pielęgnacja dogów niemieckich

Przy wszystkich wyzwaniach związanych z opieką nad dogiem, pielęgnacja wydaje się być najmniej problematyczna. Krótka, przylegająca sierść jest banalna w pielęgnacji. Pupila należy wykąpać wtedy, kiedy staje się to konieczne – psy tej rasy będą raczej unikać kąpieli, ale z drugiej strony – nie jest to też typ psa, który wpadnie w euforię na widok kałuży i będzie tarzał się w błocie przez piętnaście minut.

W większości podostają bardzo standardowe czynności: przycinanie pazurów, czyszczenie zębów, oczu i uszu, od czasu do czasu wyczesywanie. Szczególnej uwagi potrzebują uszy, które z racji budowy są bardziej narażone na infekcje – to przypadłość wszystkich ras psów z oklapniętymi uszami.

Większym wyzwaniem będzie utrzymanie w czystości otoczenia doga, czyli mieszkania. Dogi niemieckie intensywnie się śliną, dlatego wielu opiekunów ma w każdym pomieszczeniu rolkę ręcznika papierowego lub ściereczek do wycierania pupilowi pyska. Duży pies to też duże łapy i jeszcze większa ilość błota wnoszona do domu po spacerach (choć uczciwie trzeba przyznać, że dog niemiecki po jesiennym spacerze będzie mieć brudne tylko łapy, a o wiele mniejszy labrador, czy samoyed będzie się nadawał wyłącznie do generalnej kąpieli).

Dog niemiecki – wzorzec rasy i wygląd

Kraj pochodzenia: Niemcy

Klasyfikacja FCI: Grupa 2 – pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła; Sekcja 2 - molosowate.

Użytkowość: Pies do towarzystwa i stróżujący

Wrażenie ogólne: Szlachetny, o silnej i harmonijnej sylwetce, dumny i potężny.

Temperament: Przyjacielski i oddany wobec opiekunów, w stosunku do obcych zachowuje rezerwę. Pewny siebie i łagodny pies rodzinny.

Wysokość: Psy między 80 a 90 cm, suczki między 72 a 84.

Waga: Nie określona we wzorcu, w zależności od budowy psa zazwyczaj między 45 a 59 kg dla suczek i między 54 a 91 kg dla psów.

Głowa: Długa, wąska i wyrazista, nigdy klinowata. Pięknie wyrzeźbiona, o wyraźnym stopie, z głęboką kufą, lekko zaznaczone policzki.

Oczy: Średniej wielkości, nie osadzone zbyt szeroko. Przyjazne i inteligentne.

Uszy: Naturalnie wiszące, wysoko osadzone, średniej wielkości.

Szyja: Długa, sucha, dobrze umięśniona. Noszona wysoko i do przodu.

Tułów: Krótki i mocny grzbiet, szeroka i głęboka klatka piersiowa. Dobrze wysklepione żebra.

Ogon: Sięga stawu skokowego, gruby u nasady, równomiernie zwężający się ku końcowi.

Kończyny: O mocnym kośćcu i umięśnieniu.

Chód: Harmonijny, lekki i przestrzenny, trochę sprężysty.

Sierść: Bardzo krótka, przylegająca i lśniąca.

Umaszczenie: Żółte, pręgowane, arlekin, czarne i błękitne.

Imię dla doga niemieckiego

Imię dla psa: Atlas, Atos, Cezar, Jackson, Anatol, Rocky, Bruno, Hektor, Zeus, Grande, Thor, Demon, Hulk, Pikuś, Obelix, Pluto, Scooby, Nero, Rambo, Dante, Frodo, Woody, Gucio, Bąbel, Lucek, Hades, Syriusz, Śliniak, Prezes.

Imię dla suczki: Saba, Coco, Diana, Lola, Luna, Pestka, Granda, Kirke, Koko, Dafne, Molly, Gypsy, Tina, Mia, Loca, Kora, Bambi, Peppa, Freya, Honey, Burza, Kluska, Barbie, Tosia, Raya, Georgia, Gapa, Betty, Bubba, Cherry.

Czytaj również: Pies ~ Rasy psów

Być może zainteresuje Cię również ten wpis: Ranking - najlepsze karmy dla psów dużych i olbrzymich

Poprzedni wpis: Dieta domowa dla psa - czy na pewno wiesz, jak powinna wyglądać?