Kot birmański – opis rasy

2020-07-30

Przenikliwe i pełne zrozumienia spojrzenie jako pierwsze zwraca uwagę, kiedy na niego patrzymy. Następnie długa i puszysta sierść. Święty kot birmański, bo o nim mowa, to idealny towarzysz dla rodzin. Jego posiadanie może przynieść naprawdę sporo radości, zwłaszcza jeśli człowiekowi zależy na tym, by mieć w zwierzęciu prawdziwego przyjaciela.

Charakter i osobowość

Kot birmański jest niezwykle łagodny i cierpliwy. To, co wyróżnia go spośród innych kocich ras to fakt, że bardzo mocno przywiązuje się do swojego opiekuna. Niewiele w nim indywidualności, z której słyną koty. Przedstawiciele tej rasy najchętniej nie opuszczaliby kolan domowników i wciąż prosili o pieszczoty, przytulanie i głaskanie. To zresztą ulubiona forma spędzania wolnego czasu przez te koty, bo właśnie w kontakcie z człowiekiem czują się najszczęśliwsze.

Uwaga na ufność

Koty birmańskie kochają ludzi. Opiekunów tych niezwykłych stworzeń w ogóle nie dziwi fakt, że są one w stanie zaufać nawet zupełnie obcej osobie, jeśli oczywiście nie należą do osobników nieśmiałych. Birmańczyk bez większych oporów da się pogłaskać i przytulić komuś, kogo widzi pierwszy raz w życiu. Czasem również samodzielnie wchodzi na kolana osoby, którą dopiero poznał, by w ten sposób domagać się pieszczot Dlatego niezwykle ważne jest to, by kot birmański był dobrze zabezpieczony przez swojego opiekuna. Zdecydowanie przydatna może się okazać adresatka, a także czip. Bo o ile ta kocia ufność może być przyjemna dla opiekunów i ich gości, o tyle dla samych kotów czasem może okazać się niebezpieczna.

Wychowanie kotów birmańskich

Koty birmańskie nie są trudne w wychowaniu, ponieważ zazwyczaj dla swojego opiekuna gotowe są na wszystko. Ich łagodny sposób bycia i pełne zrozumienia podejście do człowieka sprawia, że są idealnymi towarzyszami dla osób, które sporo czasu spędzają w domu, zwłaszcza w samotności. Warto również zwrócić uwagę na to, że koty birmańskie to raczej leniuchy, które nie lubią zbyt częstej aktywności. Nie oznacza to jednak, że nie trzeba zaspokajać ich instynktów. Drapak i zabawki dla kota przydadzą się w domu na pewno, pomimo niezbyt ekspresyjnego usposobienia kota birmańskiego. Przydadzą mu się również punkty obserwacyjne. Patrzenie na ludzi sprawia mu bowiem sporo przyjemności.

Z wielu względów kot birmański będzie również odpowiedni dla seniorów. Jego spokój i wyważenie, a także brak ogromnej potrzeby ruchu sprawiają, że będzie szczęśliwy w mieszkaniu u boku swojego człowieka. Jest świetnym i wdzięcznym towarzyszem.

Kot birmański a dzieci

Koty birmańskie nadają się doskonale, jeśli planujemy spełnienie marzenia dziecka o posiadaniu własnego zwierzaka. Są bardzo cierpliwe i z godnością znoszą psotne wybryki małych domowników. Nie oznacza to jednak, że rodzice nie powinni reagować na fakt, że kotu dzieje się krzywda lub jego cierpliwość jest wystawiona na zbyt wielką próbę. Już od początku warto wyraźnie wytyczać granice zabaw, zarówno w zachowaniu kota, jak i dzieci.

Najszczęśliwsze w towarzystwie kota birmańskiego będą nieco starsze dzieci, które potrafią już zrozumieć cele zabaw ze zwierzętami. Oczywiście w mniemaniu kotów birmańskich najlepszą zabawą jest głaskanie i wylegiwanie się na kolanach swojego opiekuna, jednak dobrze, jeśli nie musi przy tym drżeć w obawie o niespodziewane szarpnięcia i irytujące zabawy.

Przy odpowiednim nastawieniu obu stron, dziecko i święty kot birmański mogą stworzyć idealny, pełen zrozumienia i sympatii duet. Przedstawiciele tej rasy kotów mają wszystko to, co powinno znaleźć się przy tworzeniu relacji z dzieckiem, m.in. cierpliwość, dużo tolerancji na niestandardowe zachowania i całkowity brak agresji. Niewielka ruchliwość jest tu również sporym atutem. Jeśli jednak w naszym domu nie mieszkają dzieci, a chcemy naszemu pupilowi zapewnić towarzystwo - warto pomyśleć o kolejnym zwierzęciu, może być również tej samej rasy. Kot birmański w zdecydowanej większości kocha towarzystwo, a z przedstawicielami tej samej rasy dogada się wyjątkowo dobrze.

Dla kogo ta rasa będzie odpowiednia?

Wady	Zalety
Potrafi nachalnie domagać się pieszczot;	Inteligentny i spokojny
Wymaga czesania raz w tygodniu, by utrzymać dobrą kondycję sierści;	Bardzo przywiązany do swojego opiekuna, pod tym kątem jest podobny do psów;
Najlepiej czuje się w towarzystwie i źle znosi samotność.	Idealny dla rodzin z dziećmi;
	Jest odporny na choroby i wytrzymały;
	Odnajdzie się w mieszkaniu, nie potrzebuje dużej ilości ruchu;
	Jego sierść nie uczula, nadaje się do domu, w którym mieszkają alergicy.

Zdrowie kotów birmańskich

Birmański kot charakteryzuje się wysoką odpornością. Czasem można u niego zaobserwować problemy z nerkami, które - jeśli pozostaną nieleczone - mogą doprowadzić do ich niewydolności. Niezwykle istotne jest również to, by nie kupować kotów z niesprawdzonych i niezarejestrowanych hodowli. Może to skutkować pojawianiem się chorób, ponieważ rozmnażanie zwierząt poza jakąkolwiek kontrolą rodzi ryzyko, że kotów nikt wnikliwie nie przebadał i mogą nadal przekazywać wadliwe geny. W przypadku kotów birmańskich może być to hipomielnizacja. Objawia się atakami drgawek, podobnymi do padaczki, które mogą, ale nie muszą, ustąpić z wiekiem. W odpowiedzialnych hodowlach wykrywa się wcześniej tego typu schorzenia, ponieważ kotom wykonuje się szczegółowe badania, zanim zostaną rodzicami.

W utrzymaniu dobrej kondycji kotów birmańskich ważna jest również odpowiednia dieta i regularne zabiegi pielęgnacyjne.

Ile żyje kot birmański?

Przeciętna długość życia kotów tej rasy to 12-15 lat.

Żywienie kota birmańskiego

Koty tej rasy wymagają diety bogatej białko. Warto o tym pamiętać, ponieważ koty to drapieżniki i jeśli miałyby same zdobywać dla siebie pożywienie, składałoby się ono przede wszystkim z mięsa. Najlepszym rozwiązaniem wszystkich wątpliwości żywieniowych jest oczywiście wysokiej jakości karma dla kota o dużej zawartości białka. Może być to zarówno karma sucha, jak i mokra. Ważny jest jej dobór - jeśli zwierzę ma jakiekolwiek problemy zdrowotne, warto konkretne pożywienie skonsultować wcześniej z lekarzem weterynarii.

Dość istotna jest także suplementacja. Preparaty witaminowe mogą pomóc utrzymać futro w dobrej kondycji.

Pielęgnacja

Kot birmański wbrew pozorom nie jest trudny w utrzymaniu. Na pierwszy rzut oka jego puszysta i długa sierść może się wydawać wymagająca, jednak wystarczy ją czesać raz w tygodniu, by pozostała gładka i lśniąca. Birmański kot ma sierść, która zasługuje na szczególną uwagę. Pomimo tego, że jest dość długa i jest jej niewątpliwie dużo - nie plącze się, nie mechaci, nie robią się na niej kołtuny. Jej szczotkowanie jest konieczne głównie dlatego, że w ten sposób możemy usunąć martwe włosy. Wówczas będzie jedwabiście gładka. Dla odpowiedniej higieny pazurów warto zapewnić zwierzakowi drapak.

Piękne i charakterystyczne oczy kotów tej rasy również wymagają szczególnej uwagi. Warto dbać o ich czystość, ponieważ mają krótkie kanaliki łzowe. Z czasem może występować zez, jednak w przypadku tej rasy jest to dość częste. Utrzymywanie właściwej diety z pewnością pomoże utrzymać dobrą kondycję kota.

Historia i wzorzec rasy

Święty kot birmański ma swoje korzenie wśród kotów dwóch innych ras: kotów syjamskich i kotów perskich. Zastanawiające jest jest pochodzenie określenia "święty kot". Najprawdopodobniej pojawiło się dlatego, że kot birmański zamieszkiwał świątynie mnichów, w związku z czym istnieje sporo legend wskazujących na niezwykłe umiejętności tych zwierząt. Faktem jest jednak to, że koty tej rasy pojawiają się w dokumentacji w latach 20. ubiegłego wieku. Rasę uznano w 1925 roku, po czym zaczęto pokazywać ją na wystawach. Miało to miejsce we Francji. Czasy II wojny światowej sprawiły, że populacja kotów birmańskich została znacznie uszczuplona, udało się jednak ją przywrócić i w latach 50. XX wieku zdecydowanie rozwinąć.

Dlaczego zatem jest to kot birmański? Ponieważ pierwsza para kotów posiadających charakterystyczne białe futro, ciemniejsze łapy i pyszczek, a także półdługą jedwabistą sierść, pochodziła z Birmy. Smutnym elementem historii pojawienia się tych kotów w Europie jest to, że wysłano je z Azji do Europy, niestety kocur nie przeżył podróży. Później okazało się, że kotka jest w ciąży, jednak do dziś nie jest jasne, czy ojcem jej kociąt był wieziony z Birmy kocur, czy też została skrzyżowana w Europie z kotem perskim.

Wygląd

Są to koty średniej wielkości. Samice ważą od 2 do 4 kilogramów, natomiast samce od 4 do 6 kilogramów. Święty kot birmański ma białe futro, które ciemniejsze jest jedynie na łapkach i w okolicach pyszczka. Białe futro jest zresztą jednym z najważniejszych standardów rasy. Warto jednak zwrócić uwagę na to, że stanowi ono podstawę, ponieważ uwarunkowania genetyczne sprawiają, że białe odcienie mieszają się obecnie z beżami, brązami i rudościami. Jako kolor punktowy pojawia się również liliowy i płowy.

Kot birmański powinien być smukły, delikatnie umięśniony. Krótkie, ale silne, wyraźnie ciemniejsze od reszty ciała łapki tworzą mocną podstawę. Pyszczek jest krótki, największą uwagę zwraca na nim podbródek i oczywiście piękne oczy o wyrazistej, niebieskiej barwie. Kot birmański to rasa mająca puszysty, niezwykły ogon, który wygląda na równie wielki, jak reszta ciała.

Ciekawostki

Święty kot birmański to rasa, która zamieszkiwała z mnichami w klasztorach. W klasztorze mnichów, którzy oddawali cześć bogini Tsun Kyan-Kse, mieszkały białe koty o żółtawych oczach. Wierzono wówczas, że śmierć mnicha nie jest końcem jego drogi, ponieważ jego dusza wciela się w kota po to, by móc się potem odrodzić w ludzkim ciele.

Niezwykłą historią jest również ta, która mówi o napaści bandytów na klasztor mnichów. Podobno po śmierci najwyższego kapłana, jego kotka wskoczyła na jego ciała leżące u progu ołtarza. Stał się wówczas cud - jej łapki stały się ciemniejsze, podobnie jak pyszczek. Jedynie ich wewnętrzna część została biała - było to znakiem czystości. Oczy przybrały szafirową barwę. Bogini, która patronowała świątyni, pomogła odeprzeć atak bandytów i ocalić miejsce przed zniszczeniem. Następnego dnia od tego wydarzenia, każdy kot w świątyni wyglądał jak kotka najwyższego kapłana. Jest to oczywiście legenda o tym, jak kot birmański zyskał swój niezwykły wygląd. I choć można w nią nie wierzyć, nie ulega wątpliwości, że to rasa z pewnością wyjątkowa.

Przeczytaj również: Rasy kotów

Pokaż więcej wpisów z Lipiec 2020