Twój kot ma katar? Dowiedz się, jakie są najlepsze metody leczenia

Koci katar tylko pozornie wydaje się dość błahą przypadłością. W rzeczywistości choroba wcale nie przypomina łagodnego przeziębienia, a dla kociąt może stanowić śmiertelne zagrożenie. Jakie są przyczyny i objawy kociego kataru? Jak chronić mruczki przed tą chorobą?

Przyczyny kociego kataru

Koci katar to potoczne określenie ostrego zespołu zakażeń górnych dróg oddechowych występującego u mruczków. Chorobę najczęściej wywołują wirusy: herpeswirus kotów (feline herpeswirus –1 – FHV-1) i kaliciwirus kotów (feline caliciwirus – FCV), które namnażają się w górnych drogach oddechowych. Infekcji wirusowej mogą dodatkowo towarzyszyć zakażenia bakteryjne (m.in. Chlamydophila felis, Bordetella bronchiseptica, Mycoplasma felis). Do zarażenia kocim katarem dochodzi podczas bezpośredniego kontaktu z chorym zwierzęciem i jego wydzielinami (śliną, łzami, wydzieliną z nosa, moczem). Zarażać mogą również bezobjawowi nosiciele. Katar koci szerzy się także poprzez przedmioty (miski, legowiska).

Na chorobę szczególnie narażone są zwierzęta przebywające w dużych skupiskach (w schroniskach, hodowlach, na wystawach). Najbardziej wrażliwe na koci katar są kocięta w wieku 6-12 tygodni. Zakażenie górnych dróg oddechowych może doprowadzić u nich do poważnych powikłań (np. utraty wzroku), a nawet śmierci. Chorobie sprzyja stres, osłabienie organizmu i przebywanie w niewłaściwych warunkach bytowych (np. w nieogrzewanych pomieszczeniach zimą).

Jakie są objawy kociego kataru?

Główne objawy zakażenia górnych dróg oddechowych to: kichanie u kota, śluzowo-ropny wyciek z nosa i worków spojówkowych, oddychanie przez otwarty pyszczek, apatia, osłabienie, senność, utrata apetytu, chrypka, obfite ślinienie się, utrata wagi. Katar u kota może przebiegać również z owrzodzeniami jamy ustnej i rogówki, zapaleniem płuc, kulawiznami, zaburzeniami neurologicznymi. W niektórych przypadkach zarażenie kaliciwirusem prowadzi do rozwoju uogólnionej kaliciwirozy, przy której występują obrzęki skórne, owrzodzenia głowy i kończyn, gorączka, duszności, biegunki. Objawy choroby uzależnione są od zjadliwości szczepu.

Koci katar ma tendencję do nawracania. Zwierzę, które przeszło infekcję, może stać się dożywotnim siewcą wirusa. Objawy choroby u kota mogą okresowo nawracać pod wpływem stresu czy obniżenia odporności. Intensywne wydalanie wirusa następuje zwykle po tygodniu od zadziałania czynnika osłabiającego odporność i może trwać przez kilka tygodni. Koty, będące nosicielami wirusów wywołujących koci katar, są predysponowane do przewlekłego zapalenia jamy ustnej i dziąseł.

Koci katar leczenie

Jeśli zauważymy u kota niepokojące symptomy choroby, powinniśmy niezwłocznie zabrać go do lekarza weterynarii. Diagnostyka choroby opiera się na wywiadzie lekarskim i testach PCR, które pozwalają zidentyfikować materiał genetyczny wirusów w pobranych wymazach. Szybko podjęte leczenie zwiększa szansę na pełny powrót kota do zdrowia.

Koci katar leczy się głównie w sposób objawowy. Dąży się do zminimalizowania dolegliwości występujących u mruczka i wzmocnienia jego układu odpornościowego za pomocą preparatów immunostymulujących, przeciwzapalnych, przeciwgorączkowych, mukolitycznych. Leczenie może obejmować również antybiotykoterapię, która ma zwalczyć wtórne infekcje bakteryjne. Stosuje się zarówno antybiotyki doustne, jak i w postaci maści. Lekarz weterynarii może zalecić także stosowanie kropli do oczu i nosa. Przemywanie okolic nosa i oczu pozwala usunąć wydzielinę. Warto też przeprowadzać inhalacje ułatwiające zwierzętom oddychanie.

W związku z tym, że koci katar często przebiega z utratą apetytu, choremu kotu należy podawać skoncentrowaną kamę, o intensywnym zapachu i wysokiej smakowitości. Dobrze sprawdzają się pokarmy półpłynne lub gotowe mokre karmy. Warto podgrzać je przed podaniem. Aby ułatwić kotu rekonwalescencję, należy zapewnić mu spokojne, odosobnione i ciepłe miejsce do wypoczynku. Leczenie wspomaga zwiększenie wilgotności powietrza w pomieszczeniu, w którym przebywa kot.

Profilaktyka kociego kataru

W profilaktyce kociego kataru kluczową rolę odgrywają szczepienia ochronne. Pierwsze szczepienie wykonuje się u kociąt w wieku 9 tygodni. Kolejną dawkę należy podać, gdy ukończą 12 tygodni. Dawki przypominające aplikuje się z reguły co trzy lata. Jeśli jednak kot jest szczególnie zagrożony chorobą, wskazane mogą być coroczne szczepienia. Szczepić można również zwierzęta, które przeszły już koci katar, aby zabezpieczyć je przed ponownymi infekcjami.

Oprócz szczepień w profilaktyce choroby bardzo istotne jest rygorystyczne przestrzeganie zasad higieny i bezpieczeństwa. By nie dopuścić do rozprzestrzeniania się choroby, należy pamiętać o dokładnym myciu rąk i zmianie odzieży wierzchniej po powrocie do domu. Warto regularnie myć kocie miski i prać legowiska. Jeśli w domu choruje jeden kot, trzeba odizolować go od pozostałych zwierząt. Nie wolno pozwalać na kontakt kociąt przed szczepieniami z innymi mruczkami. Nowe osobniki wprowadzane do domu powinny być poddawane 3 tygodniowej kwarantannie. W hodowli do rozrodu należy dopuszczać wyłącznie zdrowe zwierzęta. Warto dbać też o odporność zwierzaków i zminimalizowanie u nich stresu.