Cane corso – spokojny olbrzym o niezależnym charakterze

2021-11-26

Nietrudno się domyślić, że cane corso italiano pochodzi z Włoch. Choć rasa najpopularniejsza jest w swojej ojczyźnie, w naszym kraju nie brakuje hodowli tych majestatycznych molosów. Trudno obok nich przejść obojętnie – samym swoim wyglądem wzbudzają respekt.

Nie da się ukryć, że zachowanie cane corso w dużym stopniu należy do człowieka – pod opieką odpowiedzialnego, doświadczonego przewodnika psy te potrafią rozkwitać, pokazując światu wszystko, co w nich najlepsze. Cane corso nie są jednak rasą polecaną dla początkujących opiekunów nie dlatego, by same w sobie były szczególnie niebezpieczną, czy trudną w ułożeniu rasą. Przy tych gabarytach pupila każdy błąd wychowawczy i problem behawioralny mają po prostu stosownie większe konsekwencje.

Sprawdź, co powinieneś wiedzieć o cane corso italiano, zanim pojawi się w Twoim domu.

Historia rasy

Cane corso, podobnie jak jego bliski kuzyn, mastiff neapolitański, wywodzi się bezpośrednio od canis pugnax, psów, których początki sięgają aż czasów starożytnych. Wielkie, odważne mastify były psami bojowymi wykorzystywanymi przez legionistów w Cesarstwie Rzymskim, nierzadko walczył też na arenie przeciwko lwom i niedźwiedziom. Z czasem powstały dwie linie: cięższy, groźniejszy z wyglądu, wykorzystywany jako strażnik (przodek dzisiejszego mastifa neapolitańskiego) i nieco lżejszy, zwinniejszy, wykorzystywany na polowaniach i w gospodarstwach (przodek cane corso).

Psy w typie dzisiejszych cane corso występowały na południu Włoch przez wieki, ciesząc się powodzeniem zarówno wśród arystokracji, jak i u prostego ludu. Przez tych pierwszych cenione za majestatyczny wygląd i skuteczność na polowaniach, przez drugich – za pomoc w zapewnianiu bezpieczeństwa domu i inwentarza. Cane corso strzegły bezpieczeństwa zwierząt gospodarskich przed wilkami. Razem ze zmianami zachodzącymi w rolnictwie znikała tradycyjna rola cane corso jako pomocnika w codziennych pracach rolnika, jednak psy nadal były żywym symbolem włoskiego południa.

Jak wiele innych ras, cane corso niemal wyginęły podczas II wojny światowej. Od lat 50. Grupa pasjonatów rozpoczęła program rekonstrukcji rasy, którą pamiętali z dzieciństwa. Intensywne działania i poszukiwania ocalałych psów o typowych dla rasy cechach zaowocowały utworzeniem standardu cane corso i Towarzystwa Miłośników Cane Corso (Societa Amatori Cane Corso, SACC) w 1983 roku. Włoski Klub Hodowlany uznał rasę w 1991 roku, a FCI w 1996 roku.

Obecnie cane corso sprawdzają się przede wszystkim jako psy rodzinne i pracujące. Doskonale sprawdzają się jako psy policyjne.

Charakter i osobowość

Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że są to psy bardzo spokojne, jednak mimo zrównoważonego charakteru, cane corso jest zawsze gotowy do działania. Wystarczy chwila, by z leniuchującego, wielkiego miśka stał się obrońcą rodziny. To pies obdarzony świetnym refleksem i zdecydowaniem, nawet domowy pupil wychowywany od małego na ulubieńca rodziny ma w sobie potencjał odważnego obrońcy. Nie jest przy tym psem szczekliwym. Odzywa się rzadko, lecz wtedy, kiedy jest to uzasadnione. Z rzadka słyszany potężny głos molosa robi tym większe wrażenie.

Te włoskie molosy kochają swoją rodzinę (a w szczególności jednego, wybranego człowieka) całym wielkim sercem. Potrzebują jak powietrza wspólnie spędzanego czasu, chwili na czułości i drapanie za uchem. Po długim spacerze chętnie umoszczą się obok Ciebie, by wspólnie oglądać serial, co w ich przypadku wymaga jednak nieco większej kanapy.

W przeciwieństwie do wielu innych molosów cane corso jest spokojny, ale z pewnością nie ociężały. Lubi zabawę i aktywne spędzanie czasu. Szczególnie rzuca się to w oczy, ponieważ jak każdy przedstawiciel ras olbrzymich, cane corso długo rośnie i równie długo mentalnie pozostaje słodkim (choć wielkim) szczeniakiem.

Choć nie jest to typ sportowca, cane corso potrzebuje codziennej, urozmaiconej aktywności, która pomogłaby mu pozbyć się nadmiaru energii. Zbyt mała ilość ruchu to jedna z najczęstszych przyczyn problemów z cane corso. Znudzone psy znajdują sobie zajęcie same dokładnie w ten sam sposób, co inne psy – stają się drażliwe i niespokojne, często niszczą rzeczy i zajmują się samodzielną aranżacją ogrodu. Choć nie są to objawy szczególnie wyjątkowe, w przypadku cane corso wszystko jest „większe” – także skutki jego nudy.

czy cane corso jest agresywny

Mimo, że niektórzy mówią, że cane corso jest trudny w szkoleniu, nie można odmówić mu inteligencji. Nie zawsze jednak intelekt wiąże się automatycznie z chęcią wykonywania poleceń na każde żądanie. Niezależny cane corso jest przeciwieństwem „will to please” charakterystycznego m.in. dla border collie. Szkolenie, choć wymagające często nieco więcej cierpliwości i doświadczenia, jest jednak konieczne. Przewodnik musi umieć zapanować nad silnym, niezależnym pupilem, który waży często tyle, co drobnej budowy dorosła kobieta.

Dla kogo ta rasa będzie odpowiednia

Nie da się ukryć, że cane corso nie jest rasą dla każdego. To duże, niezależne psy, które w nieodpowiedzialnych rękach mogą stać się niebezpieczne. Zapanowanie nad potężnym psem wymaga silnego, lecz zrównoważonego charakteru.

Z tego powodu cane corso italiano nie powinien nigdy trafić pod opiekę osoby niepewnej siebie, która chciałaby dodać sobie pewności siebie i odwagi groźnie wyglądającym psem. W przypadku tak dużych psów utrata kontroli nad pupilem po prostu nie wchodzi w grę – konsekwencje mogą być zbyt poważne.

Cane corso italiano to pies dla osoby spokojnej i opanowanej, która ma czas i ochotę na pracę ze swoim psem. Psy tej rasy są warte nieco wysiłku, wy wydobyć z nich najlepsze cechy, lecz jest to podróż raczej dla doświadczonego opiekuna psa, który interesuje się behawioryzmem i szkoleniem metodami pozytywnymi. Pupil najlepiej będzie czuł się u boku osoby aktywnej, której nie odstrasza wizja codziennych spacerów.

Cane corso a dzieci

Cane corso, jak wszystkie molosy, znane są z miłości do dzieci. W zabawie z najmłodszymi są (w granicach swoich możliwości) delikatne i bardzo cierpliwe. Niektórzy porównują stosunek dorosłych cane corso do dzieci do ich postępowania z własnymi szczeniętami. Nie oznacza to jednak, że można traktować te wielkie psy jak niańki – mimo ostrożności mogą czasami nawet nie zdawać sobie sprawy ze swojej siły.

Miłość do „swoich” dzieci nie oznacza jednak miłości do wszystkich dzieci na świecie. W stosunku do nieznanych dzieci cane corso zachowują raczej dystans.

Cane corso a inne zwierzęta

To, jak cane corso będzie reagował na inne zwierzęta, zwłaszcza inne psy, zależy przede wszystkim od jego socjalizacji. Oswajanie tych molosów z innymi psami powinno rozpocząć się jak najwcześniej, ponieważ mogą mieć one skłonność do nieufności wobec innych psów. Zaniedbanie socjalizacji może skutkować wyraźną niechęcią do napotykanych na spacerze psów, co jest szczególnie kłopotliwe w mieście, gdzie trudno jest uniknąć innych osób wyprowadzających pupila.

W kontekście relacji cane corso z innymi zwierzętami olbrzymią rolę odgrywa socjalizacja pierwotna szczeniaka u hodowcy. Maluch wychowywany z kotem, oswajany z psami innymi niż te z własnego stada i wychodzący na spacery w miejscach, gdzie miał do czynienia z innymi czworonogami będzie mieć drastycznie inny stosunek do pobratymców niż pies, który pierwszy raz innego psa zobaczył podczas spaceru z nowym opiekunem.

Jako pies myśliwski, lecz polujący raczej na grubego zwierza, powinien zaakceptować kota, czy mniejsze zwierzątko, co nie znaczy, że można zrezygnować ze środków ostrożności dla mniejszego pupila.

Najczęściej poleca się, by cane corso był jedynym psem w domu, a jeżeli miałby dzielić dom z drugim psem, najlepiej wybrać psa płci przeciwnej, by uniknąć konfliktów.

szczeniaki cane corso

Zdrowie cane corso

Ogólnie cane corso italiano jest raczej zdrowym i silnym psem, jednak jest narażony na kilka chorób i dolegliwości typowych dla rasy. Najważniejsze z nich są związane z układem szkieletowym (m.in. dysplazja stawów biodrowych). To wielkie psy, charakteryzujące się intensywnym okresem wzrostu. By uniknąć problemów ze stawami w wieku dorosłym (lub zmniejszyć skalę problemu), zaleca się unikać zbyt intensywnej aktywności, dopóki pupil nie osiągnie docelowej wielkości. Cane corso nie powinny także skakać – aportowanie i agility nie są najlepszym pomysłem na aktywność dla psa tej rasy (dużo lepsze będzie obedience lub treningi węchowe).

Zmorą typową dla dużych psów jest rozszerzenie i skręt żołądka. By ich uniknąć, pamiętaj, by podawać pupilowi mniejsze, lecz częstsze porcje karmy i zachęcać go od odpoczynku po posiłku. W przypadku rozbrykanych szczeniąt może być to trudne, dlatego dobrym pomysłem jest wpojenie maluchowi rytuału „najpierw jemy, a potem się przytulamy”.

Kolejnym słabszym punktem są oczy. U niektórych psów występuje ektropium lub entropium, czyli wywinięcie powieki do wewnątrz lub do zewnątrz. Charakterystyczne dla cane corso jest też „cherry eye” – czyli wypadnięcie gruczołu trzeciej powieki. Każda z tych trzech chorób oczu może być leczona farmakologicznie lub chirurgicznie w zależności od nasilenia problemu.

Żywienie – karma dla cane corso

Zazwyczaj cane corso cieszą się dobrym apetytem i nie trzeba się martwić o wybór karmy, którą pupil w swej dobromyślności zaakceptuje. Całym szczęściem nie mają przy tym skłonności do nadwagi, o ile nie są przekarmiane i mają zapewnioną odpowiednią dawkę ruchu.

Ze względu na skłonność do rozszerzenia i skrętu żołądka, w przypadku cane corso dobrą opcją może być wysokiej jakości karma sucha, która dostarcza potrzebnych składników odżywczych w mniejszych porcjach. Najlepiej wybierać karmy bezzbożowe z dużą zawartością mięsa.

Podczas wyboru karmy warto zwrócić uwagę na zawartość chonroityny i glukozaminy. Dobrym pomysłem może być też dodatkowa suplementacja witaminami na stawy dla psa.

Pielęgnacja cane corso

Te wielkie psy wymagają stosunkowo niewiele zabiegów pielęgnacyjnych. Ich krótka, przylegająca sierść posiada naprawdę niewielki podszerstek, dlatego wystarczy od czasu do czasu przeczesać go szczotką lub rękawicą do czesania. W przypadku tak niekłopotliwej sierści nie są potrzebne specjalne szczotki. Na stan sierści, która zachwyca pięknym blaskiem, o wiele bardziej wpływa odpowiednia karma.

Cane corso należy kąpać wtedy, kiedy opiekun uzna, że potrzebuje on kąpieli. Psy tej rasy mają zaskakująco wrażliwą skórę, dlatego polecamy zaopatrzyć się w delikatny psi szampon dla alergików.

Ze względu na możliwość wystąpienia problemów z oczami, zaleca się ich regularne przemywanie odpowiednim płynem. Dzięki temu będziesz mieć także okazję do sprawdzenia, czy pupil nie wymaga wizyty u weterynarza. Przemywać należy także ucho – pamiętaj, że wystarczy przetrzeć zewnętrzną część ucha, nigdy nie wkładaj niczego wewnątrz!

jaki charakter ma cane corso

Cane corso – wzorzec rasy i wygląd

Kraj pochodzenia: Włochy

Klasyfikacja FCI: Grupa druga - pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła. Sekcja 2.1 – molosy w typie mastifa.

Użytkowość: Pies stróżujący, obrończy i policyjny.

Wysokość: Psy od 64 do 68 cm, suki od 60 do 64 cm.

Waga: Psy od 45 do 50 kg, suki od 40 do 45 kg.

Wrażenie ogólne: Pies średni do dużego. Mocny i krzepki, o mocnym umaszczeniu, jednak elegancki.

Temperament: Typowy stróż o silnym refleksie.

Głowa: Duża, typowa dla molosa.

Oczy: Średniej wielkości, owalne, o bystrym i skupionym wyrazie.

Uszy: Trójkątne, szeroko osadzone, wiszące.

Szyja: Mocna i dobrze umięśniona, tej samej długości, co głowa.

Tułów: Krępy, lecz nie przysadzisty.

Ogon: Wysoko osadzony, gruby u nasady.

Kończyny: Mocne

Sierść: Krótka, gęsta i lśniąca, z lekkim podszerstkiem.

Umaszczenie: Czarna, ołowiana, łupkowa, jasnoszara, jasnopłowa, czerwona jelenia i ciemna, pręgowana (pręgi na różnych odcieniach szarego lub płowego tła ).

Imię dla cane corso

Imię dla psa: Brutus, Bruno, Max, Boss, Zeus, Hulk, Kong, Obelix, Mr. Big, Góra, Leo, Cezar, Saba, Maur, Pax, Leon, Drago, Kolos, Platon.

Imię dla suczki: Donna, Hela, Kulka, Maxi, Bunia, Freya, Leonia, Liwia, Dora, Nora, Black, Happie, Brandy, Brenda, Ciapa, Dina, Granda, Kira, Nika.

Czytaj również: Pies ~ Rasy psów

Być może zainteresuje Cię również ten wpis: Dysplazja stawów biodrowych psa - objawy, rozpoznanie, leczenie

Poprzedni wpis: Ratunku, mój pies niszczy mieszkanie! Porady behawiorystki.

Pokaż więcej wpisów z Listopad 2021