Kot burmski - czekoladowy pupil pełen czułości

Koty burmskie to były znane od wieków buddyjskim mnichom, którzy uważali, że mieszkają w nich dusze dawnych towarzyszy. Nietrudno w to uwierzyć, kiedy samemu spojrzy się w przenikliwe oczy kota burmskiego. Te łagodne i delikatne koty są wyjątkowo rzadko spotykane, a ich egzotyczny wygląd od razu przyciąga uwagę. Ich zrównoważany, przyjazny charakter sprawia, że bez trudu odnajdą się w relacjach z innymi zwierzakami. Sprawdź, co musisz wiedzieć o kotach burmskich, zanim kociak pojawi się w Twoim domu.

Spis treści

• Historia kotów burmskich
• Charakter i osobowość kotów burmskich
• Dla kogo kot burmski będzie idealnym pupilem
• Kot burmski i dzieci
• Kot burmski i inne zwierzęta
• Zdrowie kotów burmskich
• Żywienie – najlepsza karma dla kotów burmskich
• Pielęgnacja kotów burmskich
• Kot burmski – wzorzec rasy i wygląd
• Imię dla kota burmskiego

Ciekawostka: Koty burmskie można nazywać także kotami burmijskimi lub burmańskimi – wszystkie te nazwy oznaczają tego samego kota. Nie pomyl go jednak z kotem birmańskim!

Historia kotów burmskich

Kot burmski, podobnie jak koty syjamskie i tonkijskie, pochodzą z terenów obecnej Birmy i Tajlandii. Pierwsze wzmianki o nich pochodzą już z XIV wieku. Buddyjscy mnisi opiekowali się żyjącymi w pobliżu świątyń kotami, wierząc, że ich ciała są zamieszkiwane przez ludzkie dusze. Trzy typy kotów, przypominających obecne koty syjamskie, burmskie i tonkijskie od czasu do czasu łączyły się ze sobą, jednak różnice między nimi były wyraźne na pierwszy rzut oka.

Koty burmskie bywają mylone z kotami birmańskimi. Mimo podobnej nazwy można je łatwo rozróżnić. Podczas gdy koty birmańskie mają długą, puszystą i jasną sierść, koty burmskie mają futerko krótkie i jedwabiste w dotyku, najczęściej o kolorze czekoladowym.

Najnowsza historia kotów burmskich rozpoczęła się w 1930 roku, kiedy emerytowany lekarz marynarki, dr Joseph G. Thompson, przywiózł do USA kotkę Wong Mau. Początkowo uznana za nowy typ kota syjamskiego, okazała się kotką tonkijską, czyli mieszanką kota burmskiego i syjama. Wong Mau uznaje się dziś za symboliczną matkę wszystkich trzech ras. Kolejne importy kotów z Tajlandii zwiększyły pulę genową i zwróciły uwagę na różnice między poszczególnymi typami.

Dalsze losy kotów burmskich były dość burzliwe. Rasa szybko, bo już w 1934 roku została zgłoszona do Cat Fanciers Association, a dwa lata później, w 1936 roku została uznana. Częste krzyżówki z kotami syjamskimi sprawiły jednak, że różnice między rasami zaczęły się zacierać. FCA uznała, że różnice między kotami syjamskimi i burmskimi są zbyt małe, żeby można było je traktować jak odrębne rasy. Koty burmskie zostały ponownie uznane w 1957 roku.

Obecnie można rozróżnić dwa typy kotów burmskich – europejskie i amerykańskie. Różnice między nimi dotyczą przede wszystkim budowy ciała i umaszczenia. Koty europejskie mogą mieć bardziej różnorodne kolory futerka, podczas gdy amerykańskie burmijczyki to głównie koty czekoladowe. Europejskie koty burmskie to też koty znacznie lżej zbudowane od swoich amerykańskich kuzynów. Amerykańscy hodowcy osiągnęli masywniejszą budowę, rozmnażając koty burmskie z persami, niestety miało to też negatywne skutki, jak przekazanie skłonności do niektórych chorób, z którymi nie borykają się koty burmskie z hodowli europejskich.

Charakter i osobowość kotów burmskich

Koty burmskie są cenione za wyjątkowo przyjazny charakter. Lubią spędzać czas blisko ludzi, często głośno domagają się uwagi. Nie są jednak tak głośne, jak koty syjamskie, znane ze swoich „kocich monologów”. Te łagodne koty lubią przytulać się do ludzi, a wolny czas najchętniej spędzają na kolanach u swojego opiekuna.

Koty burmskie mają delikatną sierść bez podszerstka, która sprawia, że są dość wrażliwe na zimno. Choć złośliwi mogliby argumentować, że koty burmskie lgną do człowieka jedynie ze względu na możliwość ogrzania się, koty burmskie równie często domagają się zabawy, a podczas wspólnego leżakowania, proszą o głaskanie futerka. Istnieje naprawdę duże prawdopodobieństwo, że kot burmski będzie chciał spać z Tobą w jednym łóżku.

To koty, które równie mocno kochają każdego domownika. Szybko też nawiązują nowe znajomości i raczej nie chowają się pod łóżkiem na widok gości. Ta niezwykła ufność sprawia, że kot burmski powinien wieść spokojne życie kota niewychodzącego. Życie poza bezpiecznym domem mogłoby być dla niego zbyt trudne, istnieje też naprawdę duże ryzyko porwania.

Dla kogo kot burmski będzie idealnym pupilem

Kot burmski to idealny pupil dla osoby, która potrzebuje bliskości ze strony pupila i chce ze swoim kotem spędzać większość czasu. Choć opieka nad burmijczykiem nie wyklucza pracy etatowej i normalnego życia, weź pod uwagę, że nie jest to samodzielny dachowiec, czy ceniący sobie przestrzeń osobistą kot norweski leśny. Zastanów się, czy w Twoim życiu jest wystarczająco dużo przestrzeni dla kota, który zawsze chce być z Tobą blisko.

Kot burmski może być dobrym wyborem, jeżeli zależy Ci na silnej relacji z pupilem, ale jednocześnie z jakiegoś powodu nie możesz mieć psa.

Poza tym jednym zastrzeżeniem – kot burmski to doskonały towarzysz dla każdego. Nieważne, ile masz lat, jak duże masz mieszkanie, czy masz inne zwierzęta, czy dzieci. Ten towarzyski kot odnajdzie się w każdym domu.

Kot burmski i dzieci

Kot burmski jest przyjaźnie nastawiony do wszystkich ludzi, w tym do dzieci. Może być dobrym wyborem na kota rodzinnego. Pamiętaj jednak, że cierpliwość każdego kota ma swoje granice. Pamiętaj więc, by starsze dzieci uczyć, jak postępować z pupilem, a kontakty młodszych dzieci powinny być nadzorowane.

Dorastanie z kotem może być dla dziecka doskonałą szkołą międzygatunkowej przyjaźni, empatii i wrażliwości – pod warunkiem że pokażesz młodemu człowiekowi, że futrzasty przyjaciel zasługuje na delikatne traktowanie, a jego prawa są ważne także dla Ciebie.

Kot burmski i inne zwierzęta

Kot burmski jest przyjaźnie nastawiony do większości zwierząt. Bez problemu dogada się z innym kotem, czy psem – o ile drugi zwierzak będzie równie przyjaźnie nastawiony. Pomimo stosunkowo mało rozwiniętego instynktu łowieckiego, lepiej jednak nie ryzykować bliższych kontaktów z gryzoniami, czy małymi ptakami – nigdy ma stuprocentowej pewności, że pupil w pewnym momencie nie poczuje jednak naturalnego instynktu.

Zdrowie kotów burmskich

Choć koty burmskie są rasą, która została ukształtowana w sposób naturalny, dzisiejsze burmijczyki z udokumentowanym rodowodem pochodzą od dość małej ilości kotów importowanych z Azji. Nie jest to bardzo chorowita rasa, jest jednak kilka chorób, na które pupil może być nieco bardziej narażony.

Niezależnie od uwarunkowań genetycznych, pamiętaj, że koty burmskie mają krótką sierść bez podszerstka, co sprawia, że mogą łatwiej się przeziębiać. To jeszcze jeden powód, by kot burmski pozostał kotem niewychodzącym. W domu zapewnij mu ciepłe miejsce do spania (na przykład legowisko zawieszone na kaloryferze).

Choroby kotów burmskich:

• Pica – zaburzenia łaknienia
• Gangliozydoza GM2
• Jaskra
• Cukrzyca
• Otyłość
• Miopatia hipokaliemiczna
• Choroby układu moczowego

Żywienie – najlepsza karma dla kotów burmskich

Koty burmskie zazwyczaj nie mają problemów z apetytem. Wręcz przeciwnie, jedzą bardzo chętnie, co może prowadzi do otyłości, jeżeli opiekun będzie przekarmiał pupila. Dobrym rozwiązaniem będzie odmierzanie porcji na wadze kuchennej, zwłaszcza jeżeli pupil zaczyna być nieco zbyt puszysty.

Nadwaga i otyłość u kota wiążą się z wystąpieniem dokładnie tych samych chorób, co u ludzi – głównie cukrzyca, problemy związane z układem sercowo-naczyniowym, a także problemy ze stawami (dodatkowy ciężar to spore obciążenie).

Duży apetyt to dodatkowy powód, by karmić pupila karmą mokrą. Karmy mokre mają większą objętość, przez co łatwiej nasycą kota-łakomczucha. Nie bez znaczenia jest też profilaktyka przeciwko chorobom układu moczowego – karma mokra zapobiega odwodnieniu, co sprzyja zdrowym nerkom i pęcherzowi.

Niektóre koty burmskie mogę cierpieć na pica – zaburzenia łaknienia, które sprawiają, że kot zjada rzeczy, które nie są przeznaczone do spożycia. Konieczne jest wtedy zapewnienie kotu bezpiecznej przestrzeni (ze szczególnym naciskiem na utrzymywanie porządku, bo kot może zjeść wystającą z szuflady skarpetkę), w skrajnych sytuacjach stosuje się leczenie psychotropowe.

Pielęgnacja kotów burmskich

Pielęgnacja kotów burskich naprawdę bezproblemowa. Kot potrafi w dużym stopniu samodzielnie zadbać o swoją higienę. Futerko kotów burmskich jest krótkie i delikatne, kot najczęściej umie sam o nie zadbać. Brak podszerstka sprawia, że pupil traci bardzo małe ilości sierści. Z drugiej strony – może marznąć w zimniejsze miesiące, dobrym pomysłem będzie więc kupienie mu awaryjnego sweterka dla psa. Odcień futerka zależy częściowo od temperatury otoczenia – ciemnieje w chłodnej, a jaśnieje w ciepłej temperaturze. Kocięta rodzą się jasno umaszczone, nabierają koloru w ciągu dwóch miesięcy.

Warto zapewnić kotu solidne drapaki, które nie tylko pozwolą zetrzeć pazurki, ale też wpłyną na pupila odstresowująco.

Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie stanu oczu i uszu. Pamiętaj też, by myć swojemu kotu zęby – wybierz specjalną pastę enzymatyczną dla kota. Koty najczęściej lubią te zabiegi, zwłaszcza że kocia pasta do zębów ma kuszący, mięsny smak.

Kot burmski – wzorzec rasy i wygląd

Kraj pochodzenia: Birma

Kod EMS: BUR

Klasyfikacja FIFe: Grupa III, koty krótkowłose i somalijskie.

Wrażenie ogólne: Kot średniej wielkości, o mocnej budowie, widocznie umięśnionego. W połączeniu z zaokrągloną głową, wyrazistymi oczami i przyjaznym wyrazem twarzy daje kota bardzo charakterystycznego, którego można rozpoznać na pierwszy rzut oka.

Wielkość: Kot 28-30 cm, kotka 26-28 cm.

Waga: 4-6 kg, koty zazwyczaj są większe od kotek.

Głowa: Średniej wielkości, proporcjonalna do tułowia. Krótki klin, szeroki w kościach policzkowych, tępo zwężający się na kufie.

Oczy: Duże, szeroko rozstawione. Górna linia skośna, nadająca orientalny wygląd, dolna zaokrąglona. We wszystkich odcieniach żółtego, preferowany odcień złocisty.

Uszy: Szeroko rozstawione, zewnętrzne krawędzie tworzą naturalne przedłużenie pyszczka. Grubsze u nasady, zwężają się do zaokrąglonych końców. Skierowane lekko do przodu.

Tułów: Średniej wielkości, umięśniony. Mocna i zaokrąglona klatka piersiowa, prosty grzbiet. Kiedy weźmiesz na ręce kota burmskiego, możesz być zaskoczony jego wagą.

Nogi: Smukłe i proporcjonalne.

Ogon: Średniej długości, z okrągłym końcem.

Sierść: Gęste, miękkie, jedwabiste. Bardzo krótkie i bez podszerstka.

Umaszczenie: Brązowe focze (oryginalne), niebieskie, czekoladowe, liliowe, rude, kremowe, brązowy szylkret, niebieski szylkret, czekoladowy szylkret, lilac tortie (liliowokremowy).

Imię dla kota burmskiego

Imię dla kota: Alvin, Budda, Billy, Julek, Fiodor, Dragon, Gerard, Elton, Joda, Feliks, Bazyli, Boguś, Ciastek, Hugo, Max, Hilary, Puszek, Zorro, Nosek, Loki, Lucek, Pirat, Leon, Prezes, Rico.

Imię dla kotki: Alexis, Amber, Bella, Brownie, Choco, Cleo, Cza-cza, Cookie, Gapa, Esmeralda, Lili, Fela, Iskra, Figa, Foka, Fretka, Nora, Hope, Jojo, Lonia, Robin, Zelda, Puma, Leia, Luna, Sissy.

Czytaj również: Kot ~ Rasy kotów

Być może zainteresuje Cię również ten wpis: Kaszel u kota – jak z nim walczyć?

Poprzedni wpis: Biały owczarek szwajcarski - on nigdy nie pozwoli Ci się nudzić!