Kocia pielęgnacja - co zrobić, by kot ją pokochał!

Koty znane są ze swojego umiłowania czystości. Czynności pielęgnacyjne zajmują im od 10 % do 30% aktywności dobowej. Są jednak sytuacje, gdy niezbędna będzie pomoc opiekuna.

Trzeba się zastanowić czy trzeba i czy warto, a jeżeli tak, to dobrze się przygotować - zaczynając od zakupów dobrej jakości szamponów, nożyczek, trymerów i szczotek.

Spis treści

• Kiedy zacząć oswajanie kota z zabiegami pielęgnacyjnymi?
• Ile czasu powinny trwać pierwsze sesje pielęgnacyjne?
• Czego nie robić, by nie zniechęcić kota do zabiegów?
• Czy starszego kota można nauczyć, że zabiegi pielęgnacyjne nie są takie straszne?

Kiedy zacząć oswajanie kota z zabiegami pielęgnacyjnymi?

Od pierwszych chwil kociaka na świecie, o jego czystość dba kocia mama. Około 5-6 tygodnia kocięta zaczynają podejmować pierwsze nieśmiałe próby mycia się samemu. Gdy już wejdzie im to w nawyk, trwa do końca życia.

Koty generalnie nie potrzebują zatem mycia sierści, poza wyjątkowymi sytuacjami jak ubrudzenie toksycznymi dla kota substancjami, chorobami skóry lub z uwagi na brak sierści np.: u rasy sfinks.

Oswajanie kotów z jakąkolwiek sytuacją warto zacząć od najmłodszych tygodni, gdy kocięta jeszcze prawie niczego się nie boją (do 7. tygodnia życia). Później jest to również możliwe, ale koty stają się bardziej ostrożne i bojaźliwe. Przede wszystkim trzeba zacząć od odpowiednich ciepłych warunków, pamiętając, że normalna kocia temperatura ciała to ok. 38 stopni. A zatem ciepła łazienka, ciepła woda i ciepły ręcznik. Naukę mycia kota można zacząć od wacików, małych szmatek namoczonych w ciepłej wodzie i przemywania nim łapy kota, pyszczka, stopniowo kolejnych części ciała. Po każdym przemyciu, jeżeli kot jest spokojny, można nagrodzić przysmakiem. Inna możliwość to podanie ulubionego posiłku w formie pasztetu, sosiku itd. w macie do wylizywania – gdy kot jest zajęty wylizywaniem wówczas przecierać mokrym materiałem.

Jednym z narzędzi, które może się przydać podczas mycia sierści kota, jest suszarka, której kot może się obawiać. I w tym przypadku warto zacząć od oswajania samego dźwięku, najpierw z dużej odległości, stopniowo coraz bliżej, a następnie tak samo z samym strumieniem ciepła skierowanym w stronę kota.

Obcinanie pazurków trzeba zacząć od najprostszych czynności jak sam dotyk kociej łapki, a następnie chwilowe przytrzymanie jej. Kolejnym krokiem będzie delikatne ściśnięcie opuszka, tak aby wysunąć pazur. Nauka obcinania przez opiekuna to obcinanie makaronu typu nitki. Kot może słuchać dźwięków, jeżeli ich nie zna i się boi.

Wyczesywanie martwych włosów to pielęgnacja zarezerwowana nie tylko dla długowłosych kotów, ale również dla tych z krótką sierścią. To zabieg nie tyle pielęgnacyjny a można powiedzieć zdrowotny. Usuwając na bieżąco martwe włosy, poprzez wyczesywanie, zapobiegamy nadmiernemu ich połykaniu przez koty. Koci włos nie ulega strawieniu, dlatego często gromadzi się w przewodzie pokarmowym mruczka. Tu również warto dać kotu zaznajomić się ze szczotką, trymerem. Wiele kotów chętnie się o nie ociera, zostawiając swój ślad. Warto zacząć od kilku delikatnych pociągnięć szczotką po sierści, by przyzwyczaić kota do samego dotyku o skórę.

Trochę inny temat dotyczy kotów, które nie mają sierści jak np. sfinksy. Koty te wydzielają ochronne sebum, które brudzi wszystko, z czym zetknie się kot. Na jakość, w tym kolor sebum, może wpływać m.in. dieta kotów. Kąpiele sfinksów są zatem niemal na porządku dziennym, co nie znaczy, że powinno się ich zbyt często kąpać, zmywając naturalną barierę ochronną. Dodatkowo w ich przypadku, ale również kotów z jasną sierścią, przydatne będą kremy lub naturalne olejki zawierające filtry UV, ponieważ mogą ulec poparzeniu nawet przez szybę.

Ile czasu powinny trwać pierwsze sesje pielęgnacyjne?

Każdy z elementów, które wymienione są przykładowo przy obcinaniu pazurków, to kolejny etap, do którego przechodzimy wówczas, gdy kot nie okazuje niezadowolenia, zniecierpliwienia, lęku. Im bardziej pielęgnacja będzie dla kota przyjemnym doświadczeniem na samym początku jego drogi, tym większa szansa na długie lata bezstresowych zabiegów dla wszystkich.

Dotyk łapki, kocich palców, poduszeczek, ich przytrzymanie powinien trwać na początek 1 – 2 sekundy. Stopniowo ten czas wydłużamy, ale obserwujemy czy kot nie zaczyna się np.: wiercić. To znak, że czuje się niekomfortowo i wówczas przerywamy. Do każdego kolejnego etapu przechodzimy, gdy wcześniejszy nie sprawia kotu nieprzyjemności.

Czego nie robić, by nie zniechęcić kota do zabiegów?

Hasło klucz to „nic na siłę”. Jeżeli kot nie chce być dotykany, ma zły dzień, jest głodny, a najchętniej pobawiłby się, najgorsze co może zrobić opiekun, to zmuszać kota do poddania się zabiegom. W najlepszym przypadku skończy się to dużym zniechęceniem na przyszłość. Skojarzenie z bólem, gdy przy wyrywającym się kocie przytniemy zbyt mocno pazurek lub wyrwiemy sierść podczas czesania, może pozostać na całe życie i skutecznie źle nastawić kota do współpracy.

Warto zadbać dlatego o swój czas i nie podejmować się zabiegów pielęgnacyjnych gdy nam się spieszy. Dzień lub dwa opóźnienia najczęściej nie zrujnuje stanu kota, ale kruche kocie zaufanie pośpiech zniszczy na pewno.

Przy obcinaniu pazurków na pewno trzeba zwrócić uwagę, by obcinać tylko jasną część paznokcia (nie różową), podobnie zresztą jak u ludzi. Zasadą powinno być mniej, ale bezpieczniej.

Jeżeli kot nawet na początku zabiegu jest spokojny i chętnie współpracuje, w sytuacji, gdy to się zmieni, warto zabieg przerwać i dokończyć później lub nawet na kolejny dzień (kot z tylko częściowo obciętymi pazurkami spokojnie przeżyje). W przypadku kąpieli oczywiście powinno zakończyć się ją w całości i np.: spłukać szampon i osuszyć. Warto jednak zrobić chwilę przerwy jeżeli kot wykazuje oznaki zniecierpliwienia. Suszenie może niekoniecznie skierowaną w stronę kota suszarką, ale ciepłym, suchym ręcznikiem.

Sprawdź także: Szampony dla kota

Czy starszego kota można nauczyć, że zabiegi pielęgnacyjne nie są takie straszne?

Trzeba pamiętać, że dotykanie kocich opuszek, to bardzo intymna dla kota czynność. Takie przytrzymanie łapki to utrata kontroli, brak swobody ruchu. Mogą sobie na to pozwolić tylko opiekunowie, których koty obdarzają dużym zaufaniem. Zadbajmy zatem na początek o dobre relacje z naszym podopiecznym, a znacznie łatwiej będzie układać się współpraca z kotem.

Odrębnym tematem są zaburzenia związane z pielęgnacją, jej brakiem lub nadmiernym podejmowaniem takich czynności od wylizywania łysych placków do uszkodzeń skóry włącznie. Warto zatem przyglądać się kociej toalecie, gdyż pod jej zaburzeniami mogą kryć się choroby, ale dużo częściej problemy na tle emocjonalnym.

Czytaj również: Kot ~ Zdrowie i pielęgnacja

Być może zainteresuje Cię również ten wpis: Czesanie kota - co zrobić, by stało się przyjemnością

Poprzedni wpis: Przewlekła niewydolność nerek u kota — profilaktyka i leczenie