Korat - ten kot przyniesie Ci szczęście!
Koraty to stosunkowo rzadko spotykane koty, które bywają mylone z kotem rosyjskim niebieskim. Kiedy jednak wiesz, na co zwrócić uwagę, bez problemu znajdziesz różnice – koraty jako jedyne mają głowę w kształcie serca, a ich oczy mają inny kształt i kolor. Te wyjątkowe koty w swojej ojczyźnie są uważane za symbol pomyślności i prawdziwy skarb narodowy. Dowiedz się więcej o koratach. Może zachwycą także Ciebie?
Spis treści
- Historia koratów
- Charakter i osobowość koratów
- Dla kogo korat będzie idealnym pupilem
- Korat i dzieci
- Korat i inne zwierzęta
- Zdrowie koratów
- Żywienie – karma dla korata
- Pielęgnacja korata
- Korat – wzorzec rasy i wygląd
- Imię dla korata
Historia koratów
Koraty pochodzą z Tajlandii, prawdopodobnie mogą być spokrewnione z kotami syjamskimi. Pierwsze wzmianki o koratach pochodzą z XIV w. – przez wieki koraty wielokrotnie pojawiały się w tajskiej literaturze jako symbole pomyślności lub po prostu domowi pupile. W swojej ojczyźnie koraty były często prezentem dla nowożeńców – obecność tych kotów w domu miała przynosić szczęście.
Przez wieki wygląd koratów nie zmieniał się. Rasa ukształtowała się naturalnie, a ludzie nigdy nie próbowali zmieniać ich cech charakterystycznych. Dzięki temu koraty są znane z długowieczności i często żyją nawet ponad 20 lat.
Nieprzypadkowe jest ich umaszczenie – charakterystyczny niebieskosrebrzysty kolor sprawiał, że mogły z powodzeniem ukrywać się wśród granitowych skał podczas polowania.
Ich nazwa pochodzi od regionu Tajlandi – równiny Korat w północno-wschodniej części kraju. Wśród Tajów koraty są też znane jako Si-Sawat – szczęśliwe koty.
Hodowla zyskała popularność poza ojczyzną głównie dzięki Jean Johnson, która w latach 50. pojechała do Tajlandii, by kupić kota syjamskiego, lecz niespodziewanie zakochała się w koratach. Zdobycie szczęśliwego kota Tajów okazało się dla amerykanki sporym wyzwaniem – hodowczyni udało się otrzymać dwie kotki od mieszkającej w Tajlandii przyjaciółki po kilku latach oczekiwania.
Charakter i osobowość koratów
Koraty są kotami przyjaznymi, czułymi i ciekawskimi. Kochają ludzi i często domagają się same pieszczot. Wobec obcych początkowo zachowują dystans, ale kiedy oswoją się z obecnością gościa i przekonają się, że nie stanowi zagrożenia, chętnie nawiąże znajomość.
Koraty cenią sobie ustaloną i przewidywalną codzienną rutynę. Nie lubią zmian i cenią sobie spokojne otoczenie. Mają wyjątkowo wrażliwy słuch, dlatego hałas sprawia im fizyczny ból.
Kiedy zapewni im się odpowiednie warunki, stają się pewne siebie, ciekawskie i zawsze chętne do zabawy. Są raczej skoczne i lubią wdrapywać się na wysokie meble, które są dla nich wspaniałym punktem obserwacyjnym. Potrzebują wiele uwagi, lubią też rozmawiać z opiekunem, choć nie tyle, jak syjamy. Zadowolone z życia będą skłonne do psot i psikusów. Możesz spróbować nauczyć swojego pupila kilku sztuczek, na przykład podawania łapy. Takie wyzwanie odwróci uwagę kota od innych możliwych rozrywek, na przykład pielenia ziemi w doniczkach z kwiatkami.
Ciekawość koratów może sprawić, że choć koty tej rasy z natury są domatorami, mogą odczuwać chęć sprawdzenia, co kryje się poza domem. Tę ciekawość doskonale zaspokoi przydomowa woliera lub zabezpieczony siatką balkon.
Dla kogo korat będzie idealnym pupilem
Korat będzie czuł się najlepiej z osobą o spokojnym i stabilnym stylu życia. Twój kot doceni, kiedy będziesz wracać z pracy codziennie o tej samej godzinie, a w domu będzie panować błoga cisza. Korat raczej nie będzie fanem puszczania heavy metalu na cały regulator, mogą go też płoszyć częste wizyty gości. Korat może być kotem dla seniora lub rodziny ze starszymi dziećmi, jednak kluczowy będzie po prostu temperament i styl życia opiekuna.
Korat i dzieci
Korat to prawdziwy pieszczoch – może więc dogadać się z dziećmi – o ile będą wobec niego delikatne. W innym przypadku korat będzie przed dzieckiem uciekać. Choć mówi się, że korat będzie dobrym towarzyszem dla starszego dziecka, najważniejszy będzie po prostu charakter młodego człowieka.
Przed zakupem kota pamiętaj, że żaden kot ani inne żywe stworzenie nie może pojawić się wyłącznie jako prezent dla dziecka. Odpowiedzialność za pupila zawsze będzie leżeć po stronie dorosłego – nawet jeżeli dziecko przejmie część obowiązków związanych z opieką nad ulubieńcem.
Korat i inne zwierzęta
Korat zazwyczaj bardzo dobrze czuje się w otoczeniu innych kotów. Relacje z psem będą zależeć głównie od usposobienia pupila. Ze spokojnym i flegmatycznym psiakiem korat najprawdopodobniej bardzo szybko się zakoleguje. To rasa kotów, która źle znosi samotność. Choć towarzystwo innych zwierzaków nie zastąpi koratowi czasu z opiekunem, może umilić czas podczas oczekiwania na powrót człowieka z pracy.
Zdrowie koratów
Koraty są znane z doskonałego zdrowia i długowieczności. Jedyną chorobą genetyczną, jaka jeszcze niedawno pojawiała się w hodowlach koratów, była gangliozydoza. To niebezpieczna choroba, której pierwsze objawy pojawiają się w drugim lub trzecim miesiącu życia. Kocięta są osłabione, mają problemy z koordynacją ruchową, może pojawić się też oczopląs. Niestety obecnie nie ma skutecznego lekarstwa na tę chorobę, która nieuchronnie będzie prowadzić do śmierci kocięcia.
Skutecznym sposobem na wyeliminowanie ryzyka wystąpienia choroby są testy genetyczne potencjalnych rodziców przed planowanym kryciem. Jeżeli żadne z rodziców nie jest nosicielem choroby, kocięta również będą zdrowe. Obecnie uważa się, że choroba została skutecznie wyeliminowana z hodowli koratów, jednak na wszelki wypadek warto poprosić hodowcę o przedstawienie wyników badań.
Żywienie – karma dla korata
Korat to kot raczej wybredny, najchętniej zjada wysokomięsne karmy mokre, które są bardziej aromatyczne, a tym samym zachęcają kota do zjedzenia posiłku. Pupil raczej nie będzie miał problemów z utrzymaniem prawidłowej masy ciała.
Karma mokra jest polecana również dlatego, że koty tej rasy bardzo często piją zbyt mało wody. Wysoka wilgotność w karmach mokrych zapobiega odwodnieniu i sprawia, że zmniejsza się ryzyko wystąpienia chorób nerek w przyszłości.
Najlepsza dla pupila będzie karma bezzbożowa, lekkostrawna i dostosowana do naturalnych potrzeb żywieniowych kotów.
Pielęgnacja korata
Pielęgnacja korata nie jest kłopotliwa. To rasa o jednowarstwowej sierści bez podszerstka, dlatego ich linienie jest niemal niezauważalne w porównaniu z innymi kotami. Sierść wystarczy raz na jakiś czas przeczesać miękką szczotką. Z tego samego powodu koty te gorzej znoszą chłodniejsze temperatury – wyprowadzanie koratów na spacery w naszym klimacie nie będzie najlepszym pomysłem przez większość roku.
Niestety, brak podszerstka nie sprawia, że korat staje się kotem hipoalergicznym. Alergię może powodować przecież nie tylko sierść pupila, ale też ślina.
Jak każdy kota, korat potrzebuje też przycinania pazurków, przemywania od czasu do czasu oczu i uszu, a także mycia zębów. By pupil cieszył się dobrym zdrowiem i długowiecznością, nie omijaj też rutynowych kontroli u weterynarza.
Korat – wzorzec rasy i wygląd
Kraj pochodzenia: Tajlandia
Kod EMS: KOR
Klasyfikacja FIFe: Kategoria III – koty krótkowłose
Wrażenie ogólne: Średniej wielkości kot o masywnej budowie.
Wielkość: 25-30 cm
Waga: Kotka 2-4 kg, kot 3-5 kg
Głowa: W kształcie serca
Oczy: Szeroko rozstawione, okrągłe, duże i jasnozielone. Kocięta rodzą się z niebieskimi oczami, które stopniowo przechodzą w kolor bursztynowy, a następnie w zieleń w wieku około dwóch lat.
Uszy: Duże, stojąco, wysoko osadzone.
Tułów: Masywny, krępy z krótką szyją. Szerokie ramiona.
Nogi: Tylne dłuższe niż przednie.
Ogon: Średni do długiego, grubszy u nasady.
Sierść: Gładka, miękka i krótka, bez podszerstka.
Umaszczenie: Srebrnoszaroniebieskie. Srebrne końcówki włosków tworzą efekt posrebrzenia.
Imię dla korata
Imię dla kota: Albus, Asto, Bąbel, Bączek, Buddy, Beton, Cosmo, Cwaniak, Czesław, Donut, Freddy, Gapcio, Homer, Misio, Oreo, Leczo, Lupus, Zenon, Norton, Willy, Zenon.
Imię dla kotki: Angel, Asha, Blue, Bryłka, Chmurka, Gapa, Kira, Moonlight, Luna, Hrabina, Gracja, Inka, Georgina, Nutka, Mimi, Pańcia, Pepsi, Shadow, Zoyka.
Czytaj również: Kot ~ Rasy kotów
Być może zainteresuje Cię również ten wpis: Odwodnienie kota - jak pomóc pupilowi (nie tylko latem)
Poprzedni wpis: Boston terrier - amerykański gentleman pełen energii