Mastif tybetański - wymagający przyjaciel o lwim sercu

Mastify tybetańskie to psy, które budzą wiele emocji. Nie da się ukryć, że w nieodpowiednich rękach mogą stać się niebezpieczne, dlatego potrzebują doświadczonego opiekuna. Czy jednak są aż tak groźne, jak mówią ich przeciwnicy? Podobnie jak teriery typu bull, czy duże dogi, mastify tybetańskie nie mają agresywnej natury. Kiedy wychowują się w domu pełnym miłości, a opiekun poświęci czas na ich wychowanie i zadba o ich potrzeby, okazują się być zrównoważonymi psami o spokojnym charakterze. Jaki jest więc naprawdę mastif tybetański?

Spis treści

• Historia mastifów tybetańskich
• Charakter i osobowość mastifów tybetańskich
• Dla kogo mastif tybetański będzie idealnym pupilem
• Mastif tybetański i dzieci
• Mastif tybetański i inne zwierzęta
• Żywienie – najlepsza karma dla mastifów tybetańskich
• Zdrowie mastifów tybetańskich
• Pielęgnacja mastifów tybetańskich
• Mastif tybetański – wzorzec rasy i wygląd
• Imię dla mastifa tybetańskiego

Historia mastifów tybetańskich

Jak duża część miłośników kynologii, hodowcy mastifów tybetańskich lubią historie o starożytnym pochodzeniu swoich ulubionych psów. Nie ulega wątpliwości, że mastify tybetańskie to bardzo stara rasa, jednak Tybetańczycy hodujący je przez wieki mieli przecież ważniejsze zajęcia niż dokumentowanie życia psów. Surowy klimat sprawiał, że od początku preferowane były psy wytrzymałe, zdrowe, gotowe do ciężkiej pracy w trudnych warunkach.

Choć Tybet jest stosunkowo duży, naturalna izolacja od świata sprawiła, że dużo łatwiejsze było powstanie charakterystycznej rasy, wyróżniającej się na pierwszy rzut oka zarówno pod względem wyglądu, jak i charakteru.

Trudno powiedzieć, jak starą rasą jest mastif tybetański. Miłośnicy rasy uważają, że pierwsza wzmianka o mastifach tybetańskich pochodzi ze wspomnień z podróży po Azji Marco Polo. Nie jest jednak pewne, czy podróżnik faktycznie widział psy na własne oczy. Opis nie jest też szczególnie szczegółowy, mówi jedynie o „psach wielkich jak osły”. Warto wiedzieć jednak, że tybetańskie osły były wtedy o wiele mniejsze niż znane obecnie.

Do XIX wieku na zachód docierały jedynie strzępki informacji na temat tych majestatycznych psów. Pierwszy mastif tybetański przybył do Wielkiej Brytanii w 1830 roku jako prezent dla Królowej Wiktorii od vice króla Indii. Następnie podejmowano próby importowania mastifów, jednak psy były raczej ciekawostką. W 1930 roku w Anglii powstał pierwszy klub miłośników mastifa, jednak kolejne importy musiały zostać przerwane na czas II wojny światowej.

Kiedy Chiny zajęły Tybet, wiele psów zginęło. Mastify tybetańskie tradycyjnie były używane jako psy obronne, stały się też ważną częścią kultury, którą Chiny próbowały zniszczyć. Nieoczekiwanie więc na małe hodowle europejskie została złożona odpowiedzialność za przyszłość mastifów.

Obecnie mastify tybetańskie cieszą się umiarkowaną, ale stabilną popularnością. Sytuacja mastifów tybetańskich odmieniła się za to na terenie Chin, gdzie psy stały się symbolem prestiżu i luksusu. Sprawiło to, że z jednej strony ceny za szczeniaka mastifa tybetańskiego potrafią być niewiarygodnie wysokie (najdroższy pies na świecie, szczeniak mastifa tybetańskiego, został kupiony przez chińskiego milionera za 2 miliony dolarów). Z drugiej strony jednak popularność doprowadziła do powstania masowych pseudohodowli w chinach, co wpłynęło negatywnie na ich zdrowie.

W Polsce bez problemu można kupić szczeniaka mastifa tybetańskiego z hodowli ZKwP.

Charakter i osobowość mastifów tybetańskich

Mastify to psy o silnym i niezależnym, ale też stabilnym charakterze. Przez wieki rozwijany był w nich instynkt obronny, który widać w dzisiejszych mastifach na pierwszy rzut oka. Mastify tybetańskie czują silną potrzebę ochrony swojego terytorium, dlatego, choć na pierwszy rzut oka może się wydawać, że nic nie robią, tak naprawdę nic nie może umknąć ich uwadze. Dobrze wychowany mastif powinien bez problemu zaakceptować gości zaproszonych na teren posesji przez opiekuna, jednak niektóre psy poprzestaną na akceptacji, nie będą zainteresowane kontaktem z gośćmi.

Mastify tybetańskie mają skłonność do nieufności wobec obcych. Jeżeli chcesz, by Twój pies pokazywał przy Twoich przyjaciołach także swoją bardziej „misiowatą” naturę, zwróć uwagę na socjalizację szczeniąt w hodowli i zapytaj wprost o podejście hodowcy. Trudno oczekiwać, by pies, który ma silny instynkt obronny zmienił nagle w nowym domu swoje nastawienie, jeżeli w hodowli nieufność traktowana była jak zaleta.

To psy, których tryb życia pod wieloma względami dostosował się do roli strażnika. Mastify przed większość dnia wydają się być ospałe i leniwe, ożywiają się zazwyczaj po południu i wieczorem, a przez całą noc są w gotowości, by bronić terytorium przed ewentualnymi intruzami. Kiedy tylko w pobliżu pojawi się coś niespodziewanego, na pewno Twój mastif Cię o tym powiadomi.

Mastify nie słyną z wylewnego okazywania uczuć (choć zdarzają się wyjątki), jednak nie oznacza to, że są obojętne wobec swojej ludzkiej rodziny. Wbrew przeciwnie, mastify bez bliskiego kontaktu z człowiekiem stają się głęboko nieszczęśliwe. Choć część mastifów będzie wolała mieszkać na dworze, pupil powinien wiedzieć, że będzie mógł wejść do domu, kiedy tylko zechce, by spędzić czas ze swoimi bliskimi. Wspólna zabawa, spacery i czułości są tym psom bardzo potrzebne, nawet jeżeli ich sposób okazywania przywiązania nie jest tak wylewny, jak w przypadku, chociażby labradorów.

Dla kogo mastif tybetański będzie idealnym pupilem

Zadbany mastif tybetański będzie wspaniałym czworonożnym przyjacielem. Nie każdy jednak może zapewnić mu odpowiednie warunki życia.

Przede wszystkim, nie jest to pies, który może mieszkać w bloku, w małym mieszkaniu. Mastif tybetański najlepiej będzie czuł się w domu z ogrodem, najlepiej dużym i przestronnym. Duża część hodowców przestrzega, że teren działki powinien być grodzony wysokim płotem, najlepiej z podmurówką.

Nie każdy też, kto ma miejsce na mastifa, poradzi sobie z tym psem. W przypadku tak dużego psa opiekun nic nie zyska za pomocą siły. Dlatego zakupu mastifa tybetańskiego nie poleca się osobom, które nigdy wcześniej nie miały swojego psa i nie wiedzą, z czym wiąże się życie z pupilem. Wychowanie szczęśliwego i zrównoważonego psa wymaga cierpliwości, czasu i pracy z pupilem.

W przypadku mastifa tybetańskiego tryb życia, ilość i wiek członków rodziny, czy wiek opiekuna nie mają tak dużego znaczenia, jak doświadczenie i osobowość. Połączenie jasnych zasad, konsekwencji, spokoju i łagodności nie jest łatwe, dlatego, jeżeli nie jesteś pewien, czy poradzisz sobie z mastifem, zastanów się nad nieco mniej wymagającą rasą psa.

Mastif tybetański i dzieci

Zdania na temat relacji mastifów tybetańskich z dziećmi są podzielone. Są osoby, które przekonują, że pod opieka mastifa można spokojnie zostawić gromadkę dzieci i takie, które przypominają o licznych przypadkach pogryzienia. Można przypuszczać, że kluczową rolę gra wychowanie psa. O wiele mniej ryzykowne będą relacje mastifa z dziećmi, jeżeli pies będzie zrównoważony i dobrze wychowany. Nie oznacza to, że można zostawia psa sam na sam z małymi dziećmi – nawet grzeczny duży pies może niechcący potrącić dziecko.

Mastif tybetański może, ale nie musi być groźny. Psy trzymane na łańcuchu, w ciasnych kojcach i bez kontaktu z ludźmi mogą stać się niebezpieczne, niezależnie od rasy. To, że pies ma silny instynkt terytorialny, nie oznacza, że można sprowadzać jego zadanie wyłącznie do stróżowania. Mądrze prowadzony pies, którego potrzeby są zaspokajane, będzie ukochanym członkiem rodziny i najlepszym przyjacielem dziecka.

By zmniejszyć prawdopodobieństwo agresji u psa, warto przed kupnem szczeniaka odwiedzić hodowlę i poznać osoby, które ją prowadzą. Dobry hodowca nie będzie niczego ukrywał przed potencjalnym nabywcą, otwarcie opowie też o trudnościach, które mogą spotkać opiekuna w przyszłości. Warto też poznać matkę szczeniąt, sprawdzić, w jakich warunkach żyje i czy wygląda na zadbaną. Dowiedz się też, jak wygląda socjalizacja maluchów.

Praca hodowcy ma ogromny wpływ na zachowanie psa w przyszłości, jednak dobry start to dopiero początek. Dużo pracy ze szczeniakiem czeka Cię już w nowym domu. Dobrym pomysłem będzie psie przedszkole, warto też konsultować swoje obawy z behawiorystą przy najmniejszych wątpliwościach związanych z wychowaniem pupila.

Mastif tybetański i inne zwierzęta

W relacjach mastifa tybetańskiego z innymi zwierzętami największe znaczenie będzie mieć charakter psa i socjalizacja, nie pupila. Mastify mają skłonność do dominacji nad innymi psami. Najprawdopodobniej o wiele łatwiej będzie mu dogadać się lub zaprzyjaźnić z psem o łagodniejszym i ugodowym charakterze niż drugim alfą.

W przypadku kotów sprawa wygląda bardzo podobnie, jednak różnice międzygatunkowe będą działać na korzyść kota – mastifowi raczej nie przyjdzie do głowy udowadniać swoją wyższość przed mruczkiem.

Mastify tybetańskie nie mają rozwiniętego instynktu łowieckiego, jednak w przypadku mniejszych zwierząt najbezpieczniej będzie zachować ostrożność – na wszelki wypadek.

Pamiętaj, że dla mastifa tybetańskiego obrona terytorium jest bardzo ważna. Łagodny pies, który doskonale dogaduje się z Twoim drugim psem i kotem, zupełnie inaczej może zareagować na zwierzę, które zabłąka się na teren posesji. To między innymi dlatego solidne ogrodzenie jest konieczne – pies z sąsiedztwa raczej nie zostanie przyjęty na Twoim podwórku z radością.

Żywienie – najlepsza karma dla mastifów tybetańskich

Mastify tybetańskie raczej nie są ani wybredne, ani szczególnie łakome. Wybranie karmy pod kątem preferencji pupila nie będzie więc żadnym problemem. Mastify tybetańskie są znane z nieprzekupności, co z jednej strony oznacza, że nikt obcy nie wejdzie na działkę, a z drugiej – smakołyki są dla nich nieco słabszą motywacją treningową niż w przypadku ras znanych z dużego apetytu.

To, że mastif nie wybrzydza, nie oznacza jednak, że można mu podawać cokolwiek. To duży pies, którego dojrzewanie i czas wzrostu trwa bardzo długo – nawet do czwartego roku życia u samców, około 2-3 lata. Jest to też pies duży i ciężki, co sprawia, że jego układ kostny jest szczególnie narażony na dysplazję stawów biodrowych – jak każdy pies podobnej budowy.

Mastif tybetański potrzebuje więc zbilansowanej, zdrowej diety dostosowanej do jego potrzeb. Karma bogata w chondroprotetyki – składniki wzmacniające kości – to nie wszystko. Ważna jest nie tylko dobra karma, ale też dopasowanie porcji do potrzeb psa. Mastif tybetański nie jest urodzonym sportowcem, ale lubi długie spacery, które pozwalają na swobodne węszenie i poznawanie okolicy. Lepiej utrzymywać odpowiednią aktywność psa, niż zmniejszać kaloryczność porcji, jednak jeżeli zauważysz, że pies zaczyna przybierać na wadze, możesz rozważyć zastosowanie karmy dla psów ze skłonnością do nadwagi.

Sprawdź także: Karma weterynaryjna dla psa na nadwagę

Zdrowie mastifów tybetańskich

Mastify tybetańskie są ogólnie zdrowe, odporne i wytrzymałe. Rasa ukształtowała się w surowym klimacie, który wymagał naprawdę dobrej kondycji. Niestety, obecnie na zdrowie mastifów tybetańskich duży wpływ ma popularność chińskich pseudohodowli. W przypadku mało popularnych ras, takich jak tybetany, hodowcy często decydują się na importowanie psa z innego kraju dla rozszerzenia puli genetycznej. Choć więc mogłoby się wydawać, że Chiny są zbyt daleko, by wpływać na stan zdrowia mastifów w Europie, w praktyce już teraz można spotkać się z hodowlami, które zastrzegają, że nie sprowadzają tybetanów z Chin.

Mastify tybetańskie powinny być odporne na drobne przypadłości, nie oznacza to jednak, że nie miewają żadnych problemów zdrowotnych. Jako duże i ciężkie psy, częściej miewają choroby związane z układem ruchu, jak dysplazję stawów biodrowych, czy wrodzone zwichnięcie łokcia.

Duże gabaryty psa oznaczają też większe ryzyko rozszerzenia i skrętu żołądka. To stan bezpośrednio zagrażający zdrowiu i życiu psa. Jedynym ratunkiem dla psa jest natychmiastowa interwencja chirurgiczna.

Mniej poważną, ale mimo wszystko uciążliwą przypadłością, która może wystąpić u mastifów tybetańskich, jest entropium, czyli wywinięcie się powieki w stronę gałki ocznej. Wada jest korygowana chirurgicznie.

Pielęgnacja mastifów tybetańskich

Długa i bardzo gęsta sierść mastifów jest ich znakiem rozpoznawczym. Szata tybetanów robi wrażenie, natomiast nie da się ukryć, że okres linienia psy tej rasy przechodzą bardzo intensywnie. Wyczesywanie sierści jest czasochłonne, jednak jeżeli pies większość dnia spędza na dworze, jest szansa, że mieszkanie nie zatonie w kłębach sierści.

Sama pielęgnacja psów nie jest dużym problemem. Mastify tybetańskie były przez wieki przede wszystkim psami użytkowymi, ich opiekunowie nie mieli czasu na wymagające zabiegi pielęgnacyjne. Tybetany potrzebują więc standardowych zabiegów, takich samych, jak każdy inny pies: obcinanie pazurów, higiena zębów itp.

Mastif tybetański – wzorzec rasy i wygląd

Kraj pochodzenia: Tybet

Klasyfikacja FCI: Grupa 2 – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła. Sekcja 2 – molosy typu górskiego.

Użytkowość: Pies do towarzystwa i stróżujący.

Wrażenie ogólne: Imponujący, masywny i ciężki pies. Wytrzymały i silny, przystosowany do pracy w różnych warunkach klimatycznych.

Temperament: Niezależny obrońca wzbudzający respekt.

Wysokość: Psy nie mniej niż 66 cm; suki nie mniej niż 61 cm.

Głowa: Mocna, ciężka i szeroka, o wyraźnym stopie. Duży nos, głęboka kufa.

Oczy: Duże, owalne i szeroko rozstawione, w różnych odcieniach brązu.

Uszy: Średniej wielkości, trójkątne, wiszące i skierowane do przodu.

Szyja: Mocno umięśniona, mocna, o niewielkim podgardle.

Tułów: Mocny, o prostym grzbiecie, z szerokim zadem. Głęboka klatka piersiowa o mocno wysklepionych żebrach.

Ogon: Średniej długości, osadzony na linii grzbietu.

Kończyny: Przednie kończyny proste i dobrze kątowane. Tylne – mocne i dobrze umięśnione. Duże, mocne i okrągłe łapy.

Chód: Zdecydowany, lekki i elastyczny, z dobrym wykrokiem.

Sierść: Twarda i gęsta, o prostym włosie. Gęsty i wełnisty podszerstek, obfita kryza, portki i mocno owłosiony ogon. Szata bardziej widowiskowa u samców.

Umaszczenie: Intensywnie czarna, z podpalaniem lub bez, złota, śniada. Dopuszczalna biała gwiazdka na piersi, tolerowane małe białe znaczenia na łapach i ciemne okulary wokół oczu.

Imię dla mastifa tybetańskiego

Imię dla psa: Cezar, Simba, Elvis, Max, Hunter, Atos, Reksio, Lupo, Neptun, Boss, Balto, Hektor, Jogi, Leon, Ares, Ares, Brutus, Barry, Borys, Dragon, Fiodor, Knedel, Morris, Ringo, Zorro.

Imię dla suczki: Samba, Flora, Zumba, Lola, Bella, Sonia, Burza, Berta, Diuna, Gloria, Holly, Kaja, Wendy, Zoja, Helga, Pusia, Sunia, Zoja.

Czytaj również: Pies ~ Rasy psów

Być może zainteresuje Cię również ten wpis:

Poprzedni wpis: Karma z owadów - przyszłość żywienia zwierzaków czy moda?