Nowofundland - ten duży, czarny pies

Nowofundlandy, nazywane przez swoich opiekunów pieszczotliwie „niufkami” to psy zaliczane do molosów, łagodnych olbrzymów o wielkim sercu. Nowofundlandy zjednują sobie ludzi misiowatym wyglądem i charakterem. Te pewne siebie, spokojne psy nie czują potrzeby niczego udowadniać – po prostu są. Ich pozytywne nastawienie sprawia, że życie z nowofundlandem to doświadczenie, którego nie da się porównać z niczym innym. Jednocześnie życie z wielkim psem to też często wielkie wyzwania, dlatego nie każdy odnajdzie się jako opiekun nowofundlanda. Sprawdź, czy to rasa dla Ciebie.

Spis treści

• Historia nowofundlandów
• Charakter i osobowość nowofundlandów
• Dla kogo nowofundland będzie idealnym pupilem
• Nowofundland i dzieci
• Nowofundland i inne zwierzęta
• Nowofundland a berneński pies pasterski
• Żywienie – najlepsza karma dla nowofundlanda
• Zdrowie nowofundlandów
• Pielęgnacja nowofundlandów
• Nowofundland – wzorzec rasy i wygląd
• Imię dla nowofundlanda

Historia nowofundlandów

Istnieją dwie teorie dotyczące pochodzenia nowofundlandów – możliwe, że w obu jest ziarno prawdy. Pierwsza z nich mówi, że przodkami nowofundlandów były psy na niedźwiedzie, które wikingowie zabrali ze sobą do Ameryki Północnej. Druga zakłada, że nowofundlandy pochodzą od psów rdzennych mieszkańców Nowej Fundlandii.

Coraz częściej zakłada się, że obie wersje nie muszą się wzajemnie wykluczać. Być może psy Indian Beotuk (bo tak nazywało się plemię zamieszkujące te tereny) skrzyżowały się z psami przybyszów, tworząc zupełnie nową rasę.

Choć nowofundlandy przez wieki towarzyszyły ludziom na dobre i na złe, największy wpływ na ukształtowanie rasy miała natura. Psy żyły w trudnych, surowych warunkach, na dalekiej północy. Wpłynęło to na wytrzymałość nowofundlandów, które dziś nie zwracają większej uwagi na mróz, czy deszcz (słabo jednak znoszą upały).

Nowofundlandy pomagały rybakom w wyciąganiu ciężkich sieci rybackich. Dla ich właścicieli ważna była ich siła i wytrwałość. Ich umiejętność pracy w wodzie uratowała też niejedno życie – wrodzona miłość do ludzi sprawia, że są doskonałymi ratownikami. Choć nie było to pierwotne przeznaczenie rasy, dziś jest to podstawowe wykorzystanie nowofundlandów w pracy.

W Nowej Fundlandii, swojej małej ojczyźnie, nowofundlandy występowały powszechnie, lecz raczej nie były powszechnie znane poza miejscem pochodzenia. Zmieniło się to w XIX wieku, kiedy coraz więcej psów tej rasy zaczęto wywozić do Europy. Klub miłośników rasy powstał w 1886 roku.

Pierwsze nowofundlandy pojawiły się w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym, choć nie wykluczone jest, że pojedyncze psy zostały sprowadzone wcześniej, być może nawet jeszcze przed I wojną światową. Na dobre jednak hodowla rozpoczęła się w latach 50. XX wieku. Początki nie były łatwe, z uwagi na sytuację polityczną utrudnione było sprowadzanie psów z zagranicy, a mała baza hodowlana w kraju utrudnia planowanie miotów. Hodowle rozkwitły jednak w latach 90., kiedy można było swobodnie kupować szczenięta z zagranicznych hodowli, czy planować krycia poza terenem kraju. Obecnie w Polsce znajduje się wiele świetnych hodowli nowofundlandów.

Charakter i osobowość nowofundlandów

Nowofundlandy to typowe łagodne olbrzymy, nastawione z miłością do całego świata. Łagodne, spokojne i zrównoważone, nie czują potrzeby dominacji nad innymi zwierzętami ani ludźmi. To psy unikające konfliktu i konfrontacji, jednak wrodzony instynkt chronienia człowieka sprawia, że w sytuacji realnego zagrożenia nowofundland obroni przewodnika przed napastnikiem.

Nowofundlandy są bardzo inteligentne, jednak szybko się nudzą. Choć bardzo lubią uczyć się nowych rzeczy, ich szkolenie musi być ciekawe i zróżnicowane – powtarzanie wielokrotnie tych samych rzeczy nie jest dla nich atrakcyjne i szybko tracą zainteresowanie.

Nowofundland to pies, który głęboko kocha swoją rodzinę i najchętniej spędzałby przy człowieku cały czas. Często nie czuje nawet potrzeby, by robić z człowiekiem coś konkretnego – po prostu chce być blisko. Niufki różnią się między sobą poziomem wylewności: dla jednego psa wystarczającym dowodem miłości będzie właśnie udawanie cienia swojego ukochanego człowieka, inne będą czynnie domagały się czułości. Nie jest to na pewno pies dla osoby, której często nie ma w domu.

Nowofundland nie jest typem sportowca, jednak nie oznacza to, że można w jego przypadku zaniedbać potrzebę ruchu. Jego puszyste futerko sprawia, że dość łatwo jest przeoczyć pierwsze oznaki nadwagi, dlatego najbezpieczniej będzie pilnować, by spokojny, ale regularny spacer był stałym elementem rozkładu dnia. Nowofundlandy lubią wszelkiego rodzaju zabawy w wodzie, przeciąganie, a zimą chętnie będą ciągnąć młodsze dzieci na sankach, jeżeli pogoda pozwoli.

Dla kogo nowofundland będzie idealnym pupilem

Nowofundland to pies, którego nie da się przeoczyć. Życie z tak dużym psem ma sporo plusów, ale są też wady – i to równie duże, jak sam nowofundland.

Przede wszystkim, jest to pies, który bez wątpienia zajmuje dużo miejsca. Choć teoretycznie nie ma żadnego znaczenia, czy pies będzie mieszkał w domu z ogrodem, czy w mieszkaniu, to nie da się ukryć, że dużą przeszkodę mogą stanowić po prostu schody. Choć coraz więcej budynków w nowym budownictwie ma windę już od wejścia, w starszych blokach, jeżeli winda już w ogóle znajduje się, to będzie zaczynać się na parterze. O ile dla zdrowego, w pełni sprawnego psa wejście na półpiętro nie będzie sprawiać większego problemu (i raczej nie będzie większym obciążeniem dla stawów), tak już w przypadku psów starszych i schorowanych nawet te kilka stopni może być problematyczne. Nie ukrywajmy przy tym, że nie jest to pies, którego bez problemu wniesiemy po schodach, kiedy zajdzie taka potrzeba. Poza nielicznymi wyjątkami nowofundland będzie więc psem do domu z ogrodem.

Nie jest to też pies dla pedanta. Nowofundlandy obficie się ślinią i raczej nic na to nie poradzimy. Obślinianie wszystkiego dookoła można zmniejszyć przez częste wycieranie pupilowi mordki, ale ogólnie dla większości czyściochów będzie to duży problem. Nowofundlandy gubią też sporo sierści na co dzień i olbrzymie jej ilości podczas linienia – duży pies gubi jeszcze więcej sierści. Trudno też dbać o elegancki strój, kiedy niufek położy Ci swoją obślinioną mordkę na kolanach, by okazać miłość.

Zanim kupisz nowofundlanda, przemyśl też, co zrobisz z pupilem podczas wakacji. Nowofundlandy kiepsko znoszą upały, a podróże z nimi są nieco bardziej wymagające niż w przypadku mniejszych piesków. Nowofundland oznacza konieczność zaopatrzenia się w wystarczająco duży samochód.

Pamiętaj, że nowofundlandy kochają pływanie, ale niektóre zwierzaki tak bardzo chcą uchronić ludzi przed ryzykiem utonięcia, że nie pozwalają im pływać – tak na wszelki wypadek. Wtedy konieczna jest praca nad stłumieniem instynktu ratowniczego (!), by można było swobodnie wyjeżdżać z psem nad wodę.

Niufki, jak wszystkie olbrzymie psy, żyją stosunkowo krótko. Przeciętna długość życia nowofundlanda to 8 – 11 lat, jednak część psów może nie dożyć tego wieku. Dla dużej części miłośników psów jest to duży problem, trudno jest pożegnać ukochanego pupila tak szybko. Mniejsze rasy psów żyją o wiele dłużej, nawet niespełna 20 lat.

Starszy niufek na pewno będzie potrzebował o wiele częstszych wizyt weterynaryjnych, a ich leczenie będzie wymagać o wiele większych (i droższych) dawek leków. Przed zakupem nowofundlanda przemyśl, czy stać Cię na leczenie pupila. Nawet jeżeli pupil będzie całkowicie zdrowy przez większość swojego życia, zapewnienie mu komfortowej starości najprawdopodobniej zwiększy koszty utrzymania pupila, które są stosownie większe od kosztów utrzymania, chociażby jamnika.

Nowofundland i dzieci

Nowofundlandy są znane z olbrzymiej cierpliwości. Są pogodnie nastawione do świata, mają zrównoważony charakter i spokojne usposobienie – wydają się idealnymi kandydatami na psy dla rodziny z dziećmi.

Choć faktycznie najczęściej nowofundland będzie dla rodziny dobrym wyborem, mimo wszystko nie jest to „psia niania”, a kontakty muszą być kontrolowane. Choć nowofundlandy są łagodne, jako wielkie psy mogą łatwo przewrócić dziecko, czy uderzyć je ogonem. Wbrew pozorom nie każdy pies ma świadomość swojej wielkości i siły, więc drobne wypadki po prostu się zdarzają.

Z drugiej strony, nowofundlandy to psy, które bardzo wolno dorastają emocjonalnie. Dwuletni nowofundland mentalnie nadal będzie rozbrykanym, nieuważnym szczeniaczkiem, który, zanim spoważnieje, na pewno będzie wymagał sporo uwagi. Pupil na pewno nie będzie chciał zrobić świadomie dziecku krzywdy, jednak kontakty dziecka z psem (zwłaszcza młodszym) na pewno będą wymagać nadzoru osoby dorosłej.

Jeżeli masz już starsze dziecko, weź pod uwagę, że bardzo małe są szanse, by przejęło choć część spacerów. Nowofundland to duży i silny pies. Choć zazwyczaj zachowuje się spokojnie i grzecznie, lepiej nie ryzykować, że ten jeden raz, gdy wyjdzie z dzieckiem, będzie próbował iść własnymi ścieżkami.

Nowofundland i inne zwierzęta

Nowofundlandy są pokojowo nastawione do wszystkich zwierząt. Nie zwracają uwagi na zaczepki innych psów i pozwalają kotom żyć po swojemu. Nowofundland będzie dobrym wyborem, jeżeli Twój drugi zwierzak, ma bardziej wybuchowy charakter.

Jeżeli różnica rozmiarów między niufkiem a drugim zwierzakiem jest duża, w pierwszych dniach kontroluj, czy nowofundland bawi się z nim wystarczająco ostrożnie.

W stosunku do innych zwierząt zachowaj ostrożność. Choć zasadniczo nowofundlandy mają spokojne usposobienie i stłumiony instynkt łowiecki, ich przodkowie pomagali podczas polowań – na większą zwierzynę, lecz mimo wszystko lepiej zachować ostrożność. Pamiętaj też, że choć pies może być łagodny, to kontakt z dużymi czworonogami może być dla królików, świnek morskich, czy innych mniejszych zwierzątek po prostu stresujący.

Nowofundland a berneński pies pasterski

Zarówno nowofundlandy, jak i berneńskie psy pasterskie są dużymi psami w typie molosa. Są do siebie stosunkowo podobne zarówno pod względem wyglądu, jak i charakter, dlatego wiele osób zastanawia się, jak wybrać odpowiednią rasę dla siebie. Czy nowofundlandy różnią się od berneńczyków czymś więcej niż umaszczeniem?

Zacznijmy od wyglądu. Berneńczyki są nieco mniejsze i lżejsze od nowofundlandów. Standard berneńczyków zakłada nieco większą rozpiętość wymiarów niż w przypadku nowofundlanda, jednak zasadniczo nowofundland będzie najczęściej kilka centymetrów wyższy i znacznie cięższy.

Nowofundlandy są też o wiele spokojniejsze niż berneńczyków. Choć obie rasy są znane ze swojej łagodności, nowofundlandy będą mniej energiczne od zawsze chętnych do zabawy berneńczyków. Zazwyczaj berneńczyki są nieco bardziej zdystansowane wobec obcych nich nowofundlandy, chociaż koniecznie weź pod uwagę, że w stosunku do większości ras psów zarówno niufek, jak i berneńczyk są jednymi z najbardziej przyjaznych ludziom psów.

Ostatecznie różnice między nowofundlandami a berneńczykami są naprawdę niewielkie. Obie rasy kochają ludzi (w tym dzieci), łatwo dogadują się z innymi psami i kotami, są pozytywnie nastawione do świata, a wychowanie ich jest stosunkowo proste. Niestety, obie rasy są też kosztowne w utrzymaniu, a podobna budowa ciała sprawia, że mają zbliżone problemy zdrowotne i oczekiwaną długość życia.

Żywienie – najlepsza karma dla nowofundlanda

Nowofundlandy nie są psami wybrednymi. Choć lubią jeść, będą mieć mniejsze problemy z dużym apetytem, niż znane z łakomstwa labradory, czy beagle. Jako psy rasy olbrzymiej, nowofundlandy rosną bardzo szybko, dlatego szczególnie ważna jest ich dieta w okresie wzrostu, który trwa aż dwa lata.

Najlepszym rozwiązaniem dla rosnącego nowofundlanda będzie karma przeznaczona dla szczeniąt, a następnie juniorów ras olbrzymich. Zwróć uwagę na ilość suplementów wspierających stawy, w szczególności glukozaminy i chondroityny. Dla zdrowia rosnących kości ważna jest też równowaga wapniowo-fosforowa – wbrew pozorom zbyt duża ilość wapnia w diecie pupila jest równie szkodliwa, co jego niedobór.

U nowofundlandów w każdym wieku należy koniecznie pilnować wagi pupila i dostosowywać dawkę dzienną do realnych potrzeb psa. Nadwaga u tych wielkich miśków jest groźna o tyle, że obciąża stawy, zwiększając ryzyko pojawienia się dysplazji stawów biodrowych.

Jako duży pies, nowofundland jest w grupie ryzyka wystąpienia rozszerzenia i skrętu żołądka. Dlatego dzienną porcję karmy koniecznie rozłóż na dwa lub trzy posiłki, po których pozwól pupilowi odpocząć. W przypadku szczeniąt często trzeba zmuszać pupila do powstrzymania się od zabawy, jednak z wiekiem ulubieniec przyzwyczai się, że po posiłku musi nastąpić chwila leżakowania.

prawdź także: Karma weterynaryjna dla psa na stawy

Zdrowie nowofundlandów

Nowofundlandy są psami znanymi ze swojej wytrzymałości. Ze względu na długie i gęste futro, nie straszne im mżawki, wiatr, śnieg, czy mróz. Nie musisz obawiać się, że pupil przeziębi się podczas zimowego spaceru, szybciej to Ty złapiesz przeziębienie. Z drugiej strony – doskonale przystosowane do mrozów nowofundlandy kiepsko znoszą upały i potrzebują wtedy szczególnej opieki.

Nie oznacza to jednak, że nowofundlandy nie chorują wcale. Są narażone na choroby typowe dla psów większej postury – przede wszystkim dolegliwości związane z układem ruchu, dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, zwichnięcie rzepki. Większa postura zwiększa też ryzyko wystąpienia chorób serca.

Nowofundlandy częściej niż inne psy chorują na cystonurię, czyli skłonność do tworzenia się kamieni moczowych, czy kłębuszkowe zapalenie nerek.

Jako psy z ciężkimi, oklapniętymi uszami, nowofundlandy mogą (ale nie muszą) mieć skłonność do zapalenia uszu. W zapobieganiu ważna jest po prostu profilaktyka, czyli regularne czyszczenie uszu i sprawdzanie ich stanu. Nietypowa wydzielina, czy brzydki zapach z uszu to podstawowe sygnały, by pójść z pupilem do weterynarza.

Pielęgnacja nowofundlandów

Gęsta, obfita sierść to znak rozpoznawczy nowofundlandów. Jak można się spodziewać na pierwszy rzut oka, zadbanie o pupila może chwilę potrwać, jednak dużo zależy od tego, jaką masz tolerancję na sierść w mieszkaniu i czy masz ambicje, by pupil wyglądał jak wystawowy champion.

Podstawowa pielęgnacja niufków jest stosunkowo prosta. Wystarczy raz w tygodniu przeczesać pupila i wykąpać, kiedy będzie taka potrzeba. W okresie linienia nowofundlandy tracą jednak wyjątkowo dużo sierści, dlatego wskazane jest nawet codzienne wyczesywanie.

Jeżeli chcesz, by Twój pupil wyglądał lepiej, możesz zaprowadzić go do groomera na kąpiel i przystrzyżenie. Część opiekunów zabiera niufki na strzyżenie w okresie letnim, by ulżyć trochę pupilom. O ile jednak przystrzyżenie jest pomysłem, który faktycznie sprawdza się w ciepłe dni, tak ogolenie pupila na krótko, to coś, co stanowczo odradzamy.

Kąpanie nowofundlanda jest o tyle skomplikowane, że dokładne wysuszenie psa bez specjalistycznej suszarki jest naprawdę czasochłonne. Najlepszym wyborem będzie zabieranie psa na kąpiel do groomera lub zaopatrzenie się w profesjonalną suszarkę dla psów.

Niezależnie od pory roku wskazane jest podcinanie sierści między pazurami na spodniej części łap.

U nowofundlandów ważne jest też regularne czyszczenie i sprawdzanie stanu oczu i uszu. Pamiętaj też o myciu zębów i podcinaniu pazurków.

Nowofundland – wzorzec rasy i wygląd

Kraj pochodzenia: Kanada

Klasyfikacja FCI: Grupa 2 – Pinczery, sznaucery i szwajcarskie psy do bydła. Sekcja 2.2 – Molosy typu górskiego.

Wrażenie ogólne: Masywny pies mocnej budowy, o umięśnionym tułowiu i harmonijnych ruchach.

Wysokość:Pies: 69-71 cm; Suczka: 63-65 cm

Waga:Pies: 65-80 kg; Suczka: 55 - 65 kg

Głowa: Masywna, w szeroką czaszką, wyraźnym, ale nieprzesadnym stopem, głęboką i dość krótką kufą. Charakterystyczne dla rasy są luźne wargi.

Oczy: Stosunkowo małe, szeroko rozstawione, ciemnobrązowe lub brązowe.

Uszy: Niewielkie, trójkątne, szeroko osadzone, zaokrąglone na końcach i płasko osadzone.

Szyja: Dobrze umięśnione, mocne, przechodząca płynnie w łopatki.

Tułów: O masywnym kośćcu, głęboki i krzepki. Szeroki grzbiet i zad. Głęboka klatka piersiowa.

Ogon: Mocny i szeroki u nasady, podczas pływania służy psu jako ster.

Kończyny: Przednie kończyny proste i równoległe. Tylne – mocne, o szerokich udach, i mocnych, zwartych łapach.

Chód: Dobry wykrok i silna akcja kończyn dolnych sprawiają, że nowofundland wygląda na niezwykle wytrzymałego. Typowe dla rasy jest delikatne kołysanie się grzbietu na boki.

Sierść: Nieprzemakalna sierść z podszerstkiem. Włos okrywowy średniej długości, prosty lub ewentualnie lekko falisty. Miękki i gęsty podszerstek.

Umaszczenie: Czarna, biało-czarna i brązowa.

Imię dla nowofundlanda

Imię dla psa: Atlas, Góra, Byczek, Szatan, Mefisto, Kocioł, Kosmos, Węgielek, Brownie, Misio, Bruno, Brutus, Duży, Obelix, Słoń, Grande.

Imię dla suczki: Misia, Tajga, Bronia, Berta, Luna, Dora, Helga, Bella, Granda, Maxima, Mrówka, Kluska, Milka, Lara.

Czytaj również: Pies ~ Rasy psów

Być może zainteresuje Cię również ten wpis: Jak dbać o psa z dysplazją - profilaktyka, leczenie, rehabilitacja

Poprzedni wpis: Jak zostać domem tymczasowym? Poradnik dla początkujących