Wilczak czechosłowacki – dzikość z natury

Wilczaki czechosłowackie to psy, które budzą olbrzymie emocje. Przez osoby, które nie miały kontaktu z wilczakami (lub wilkami) bywają notorycznie mylone z prawdziwymi wilkami. Choć różnice są widoczne gołym okiem, wilczaki regularnie powodują dyskomfort u przechodniów – zwłaszcza w godzinach wieczornych, w gorszych warunkach oświetleniowych z daleka psy tej rasy nietrudno pomylić z prawdziwym wilkiem. Nie każdy wie, że pośrednio za te pomyłki odpowiedzialny jest przemysł filmowy – w wielu filmach rolę wilków odgrywają właśnie wilczaki czechosłowackie. Te mądre i odważne psy budzą niewymuszony respekt i podziw – większość z nas powinna jednak podziwiać je z daleka. Życie z Wilczakiem czechosłowackim, choć piękne, jest też wymagające, pełne pracy nad psem i własnymi słabościami. Poznaj lepiej tę wspaniałą rasę psów!

Spis treści

• Historia wilczaków czechosłowackich
• Charakter i osobowość wilczaków czechosłowackich
• Dla kogo wilczak czechosłowacki będzie idealnym pupilem
• Wilczak czechosłowacki i dzieci
• Wilczak czechosłowacki i inne zwierzęta
• Żywienie – najlepsza karma dla wilczaków czechosłowackich
• Zdrowie wilczaków czechosłowackich
• Pielęgnacja wilczaków czechosłowackich
• Wilczak czechosłowacki – wzorzec rasy i wygląd
• Imię dla wilczaka czechosłowackiego

Historia wilczaków czechosłowackich

Początki rasy sięgają lat 50. XX w., są wyjątkowo dobrze udokumentowane w porównaniu z próbami hodowlanymi innych ras psów stworzonych przez człowieka. Wilczaki powstały przy ścisłej współpracy czechosłowackiego wojska i Czechosłowackiej Akademii Nauk.

Nie była to pierwsza próba stworzenia hybrydy psa i wilka. Kilkadziesiąt lat wcześniej w Holandii, w latach 20., rozpoczęły się pierwsze prace nad programem hodowlanym Saarlooswolfhondów, pierwszej uznanej przez FCI rasy hybrydowej.

Wilczaki czechosłowackie miały być pierwotnie psami użytkowymi, pracującymi w wojsku, ale przede wszystkim w czechosłowackiej straży granicznej. Do powstania rasy użyto wilków euroazjatyckich i owczarki niemieckie. Celem prac hodowlanych było sprawdzenie, w jakim stopniu mieszanka psa i wilka wpłynie na zwiększenie wydolności, wytrzymałości i zdrowia nowej rasy.

Po rozpadzie Czechosłowacji patronat nad wilczakami przejęła Słowacja, rasa nadal cieszy się powodzeniem w Czechach. Rasa została uznana przez FCI w 1999 roku.

W Polsce nie jest potrzebne pozwolenie na wilczaka od generacji F5 (piąte pokolenie). W praktyce jednak hodowle wilczaków zarejestrowane w ZKWP sprzedają szczeniaki, na które nie jest potrzebne pozwolenie.

Rasa nie jest wpisana w polski rejestr psów niebezpiecznych, inaczej wygląda sytuacja w niektórych krajach. Wilczaki czechosłowackie są całkowicie zakazane w Norwegii, czy Australii.

Charakter i osobowość wilczaków czechosłowackich

Wilczaki czechosłowackie często określane są jako psy trudne, ale niezwykle lojalne. Piekielnie inteligentne, co niestety niekoniecznie przekłada się na robienie sztuczek i posłuszeństwo. Inteligencja dużo częściej przejawia się jako szybkie nudzenie się i znajdowanie sobie sposobów na zagospodarowanie wolnego czasu – najczęściej raczej rozbieżnie z oczekiwaniami człowieka. Wilczaki najczęściej rozumieją to, czego oczekuje od nich człowiek, ale niekoniecznie mają zamiar się podporządkować. Są przy tym bardzo uparte, co sprawia, że życie z nimi wymaga nie tylko znajomości behawioru psowatych, ale przede wszystkim gotowości do pracy nad psami, która będzie trwała przez całe wspólne życie.

Choć wilczak czechosłowacki nie zamierza ułatwiać życia swojemu człowiekowi, jest do niego bezgranicznie przywiązany. Opiekunowie wilczaków często podkreślają, że choć życie z takim psem jest pełne poświęceń i trudów, miłość i lojalność pupila potrafi osłodzić zmagania z codziennością. Niestety, wielka miłość wilczaka czechosłowackiego do przewodnika połączona ze wzmocnionym instynktem stadnym często przekłada się na problemy z lękiem separacyjnym. Choć jego występowanie nie jest regułą, warto mieć na uwadze predyspozycje do tego typu problemów już na etapie odbioru szczeniaka z hodowli. Nauczenie pupila, że chwilowa nieobecność opiekuna to nic strasznego znacząco wpłynie na późniejsze życie z psem – zwłaszcza jeżeli nie masz pracy pozwalającej na życie z psem 24/7.

Dla kogo wilczak czechosłowacki będzie idealnym pupilem

Wbrew pozorom doświadczenie życia z psem niekoniecznie jest tutaj decydującym wyznacznikiem, dużo ważniejsza jest gotowość do ciągłej pracy z psem. Wilczaki czechosłowackie to psy, które lubią testować granice, potrzebują opiekuna o dużej cierpliwości.

Wilczaki czechosłowackie są znane z niszczenia dobytku, zwłaszcza w okresie szczenięcym i młodocianym. Mogą mieć skłonności do wokalizacji i leku separacyjnego. Są to kwestie, których wyeliminowanie lub ograniczenie wymaga sporo pracy. Wilczak mimo olbrzymiej inteligencji nie jest psem, którego łatwo ułożyć. Opiekunem wilczaka czechosłowackiego może być więc tylko osoba tak zakochana w wilczakach, by wziąć odpowiedzialność za pupila niezależnie od tego, jak trudne będzie wspólne życie.

Z racji zdarzających się w rasie problemów z wyciem i lękiem separacyjnym jest to rasa, która niekoniecznie odnajdzie się w mieszkaniu w bloku. Nawet przy założeniu dużej ilości spacerów za miastem pozostaje temat konfliktów sąsiedzkich, które może spowodować problematyczność wilczaka.

Wbrew pozorom nie będzie to dobry pies dla każdej aktywnej osoby – zwłaszcza jeżeli w większość aktywności nie można zaangażować psa. CSV potrzebują dużej bliskości z człowiekiem i doskonale sprawdza się w najróżniejszych psich sportach – choć dla wilczaka mogą być one raczej sposobem na rozładowanie energii niż koniecznie przygotowaniem do startów w zawodach. Inaczej mówiąc – z wilczakiem warto trenować zawsze – nawet jeżeli nie masz ambicji medalowych.

Podsumowując – większość z nas nie będzie odpowiednim opiekunem dla wilczaka. To piękna, ale też trudna rasa, która nie spełnia oczekiwań większości ludzi co do wymarzonego pupila. Życie z wilczakiem to wiele wyrzeczeń i pracy (wbrew pozorom – głównie nad sobą). Kto mimo wszystko podejmie wyzwanie, zyska przyjaciela na dobre i złe, kochającego i lojalnego do granic możliwości.

Wilczak czechosłowacki i dzieci

Wilczak czechosłowacki to pies, który zabiera sporo zasobów – w tym energetycznych. Trudno jest pogodzić wychowanie dziecka z pracą nad tak wymagającym pupilem.

Wilczak nie jest stereotypowym psem dla rodziny z dzieckiem, natomiast może żyć w rodzinie. Co więcej – nawet jeśli teraz nie masz dzieci, warto rozważyć, czy jest możliwość, że zdecydujesz się na założenie rodziny w ciągu następnych dziesięciu lat. Jeżeli tak – czy wyobrażasz sobie życie z „trudnym” psem i dzieckiem. Jeżeli tak, weź pod uwagę, że tak czy inaczej, Twój wilczak zostanie wtedy psem rodzinnym.

Co do zasady wilczaki czechosłowackie traktują „swoje” dzieci jak członków rodziny, choć często będą ignorować ich komendy. Konieczne jest zachowanie ostrożności w kontakcie młodszych dzieci i psów – wiele osób zapomina jednak, że powinno to dotyczyć KAŻDEGO psa, niezależnie od rasy.

Wilczak czechosłowacki i inne zwierzęta

Relacje wilczaków czechosłowackich i pozostałych zwierząt to skomplikowany temat. Wilczaki to psy o silnym instynkcie stadnym, dlatego najczęściej doskonale dogadują się z innymi psami w domu. Problemem może być jednak zbyt duża intensywność zabawy w przypadku, gdy drugi pies/pozostałe psy są o wiele mniejsze.

Zupełnie inaczej wygląda za to stosunek CSV do innych psów. O ile w przypadku szczeniąt i młodszych psów raczej nie ma żadnego problemu, tak dorosłe wilczaki na obce psy reagują niechęcią – a nawet próbą wywołania konfliktu. W większości przypadków najwięcej problemów w tym zakresie sprawiają samce.

Możliwe jest zgodne życie wilczaka i kota, warto jednak liczyć się z tym, że na specjalne traktowanie może liczyć jedynie kot domowy, współlokator. Koty sąsiadów, które nieszczęśliwie przekroczą próg posesji, zostaną potraktowane w kategorii intruza lub kolacji – jedno i drugie może skończyć się dla obcego kota bardzo źle.

Mniejsze zwierzęta i wilczak pod jednym dachem to niezbyt dobre rozwiązanie, nawet jeżeli w zamyśle mniejszy zwierzak ma być izolowany od pupila. To połączenie prędzej czy później skończy się tragicznie.

Żywienie – najlepsza karma dla wilczaków czechosłowackich

Mogłoby się wydawać, że hybryda psa i wilka może mieć specjalne potrzeby żywieniowe, jednak nie do końca jest to prawda.

O ile wilczak nie trenuje sportu wyczynowo, nie ma potrzeby stosowania specjalnej diety. Jak powinna wyglądać zdrowa dieta psa, przeczytasz w na naszym blogu w kategorii Pies ~ Żywienie.

Zdrowie wilczaków czechosłowackich

Celem stworzenia rasy było stworzenie psów zdrowszych i bardziej wytrzymałych, co może dawać wyobrażenie o wyjątkowo dobrym zdrowiu wilczaków.

Co do zasady wilczaki są zdrowe, wytrzymałe i odporne – nie są jednak niezniszczalne. Wbrew pozorom CSV może chorować, także przewlekłe. Wilczak jest przecież częściowo psem, pochodzącym głównie od owczarków niemieckich i to choroby typowe dla ON są typowe także dla wilczaków. Natężenie chorób jest jednak wyraźnie dużo mniejsze.

Choroby wilczaków czechosłowackich:

• Dysplazja stawów biodrowych
• Choroby serca (kardiomiopatia przerostowa)
• Alergie
• Nowotwory

Pielęgnacja wilczaków czechosłowackich

Życie z Wilczakiem czechosłowackim z pewnością nie jest łatwe. Na szczęście nie dotyczy to kwestii pielęgnacyjnych. Sierść wilczaków jest „samoobsługowa” – podobnie jak u ras północnych, brud wykrusza się sam i wystarczy porządnie wyszczotkować psa po wyschnięciu.

Niestety, trzeba otwarcie przyznać, że wilczaki linieją bardzo intensywnie, co dla wielu osób może być problematyczne.

Wilczaki potrzebują przycinania pazurów, higieny zębów, kontroli stanu oczu i uszu i przede wszystkim – ochrony przeciwkleszczowej.

Wilczak czechosłowacki – wzorzec rasy i wygląd

Kraj pochodzenia: Czechosłowacja (obecny patronat: Słowacja)

Klasyfikacja FCI: Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające, sekcja 1 - psy pasterskie

Użytkowość:Pies służbowy, wszechstronnie użytkowy.

Wrażenie ogólne: Mocny pies o prostokątnej sylwetce i wzrostu powyżej średniego. Przypomina wilka nie tylko wyglądem, ale też sposobem poruszania się.

Temperament: Bardzo aktywny, wytrzymały, o szybkich reakcjach. Łagodny i bezgranicznie oddany swojemu przewodnikowi, pewny siebie, nieustraszony.

Wysokość: Pies co najmniej 65 cm, suka co najmniej 60 cm.

Waga: Pies co najmniej 26 kg, suka co najmniej 20 kg.

Oczy: Bursztynowe, małe, skośne, o dobrze przylegających powiekach.

Uszy: Krótkie, stojące, cienkie i stojące.

Szyja: Dobrze umięśniona i sucha. Na tyle długa, by pies bez wysiłku dosięgał nosem ziemi.

Tułów: Szyja płynnie przechodzi w tułów, wyraźny i dobrze umięśniony kłąb, krótki zad, pojemna klatka piersiowa.

Ogon: Wiszący, osadzony wysoko.

Kończyny: Przednie – proste, mocne i suche. Tylne – mocne, ustawione równolegle.

Chód: Przestrzenny, harmonijny kłus, łapy poruszające się nisko nad ziemią.

Sierść: Prosta i zwarta, o wyraźnym odróżnieniu okrywy letniej i zimowej. Podczas miesięcy zimowych przeważa bardzo gęsty podszerstek. Szata bardzo gęsta na całym ciele, także m.in. we wnętrzu uszu i po wewnętrznej stronie ud.

Umaszczenie: Żółtoszare do srebrzystoszarego z charakterystyczną jasną maską. Na spodniej stronie szyi i piersi sierść będzie jaśniejsza. Dopuszcza się umaszczenie ciemnoszare z jasną maską.

Imię dla wilczaka czechosłowackiego

Imię dla psa: Wolf, Grey, Spike, Demon, Nero, Wafel, Hades, Hektor, Brutus, Misiek, Bruno, Piorun, Rufus, Gucio.

Imię dla suki: Gaja, Kora, Hera, Dora, Luna, Freja, Bona, Mucha, Żaba, Nela, Figa, Bambi, Furia, Burza.

Czytaj również: Pies ~ Rasy psów

Być może zainteresuje Cię również ten wpis: Zanim kupisz szczeniaka — jak przygotować się na psa w domu

Poprzedni wpis: Egzotyczne zwierzęta domowe — przeczytaj, zanim kupisz!