Chow chow - poznaj psa, który myśli, że jest lwem

Chow chow to dość specyficzny pies. Chodzi swoimi drogami, okazuje uczucia w dość specyficzny sposób, a zanim poda łapę, dziesięć razy zastanowi się, czy naprawdę warto. Choć z wyglądu przypomina połączenie pluszowego misia z pluszowym lwem, jest przeciwieństwem wiecznie łaszącego się pieszczocha. Trzeba uczciwie przyznać, że jest to dość specyficzny pies i nie dla każdego będzie spełnieniem marzeń o idealnym psie. Chow chow najlepiej będzie czuł się w otoczeniu ludzi, którzy szanują jego odrębność i kocie zwyczaje, a jednocześnie otoczą go miłością. Serce chow chow jest tak wielkie jak jego grzywa jest po prostu oszczędny w okazywaniu uczuć. Czy chow chow to pies dla Ciebie?

Spis treści

• Historia rasy
• Charakter i osobowość
• Dla kogo ta rasa będzie odpowiednia
• Zdrowie chow chow
• Żywienie – karma dla chow chow
• Pielęgnacja chow chow
• Chow chow – wzorzec rasy i wygląd
• Imię dla chow chow

Historia rasy

Choć rasę powszechnie uważa się za chińską, najprawdopodobniej przybyła do Chin z Mongolii lub Mandżurii (region w azjatyckiej części Rosji). Chow chow to jedna z najstarszych ras psów, przetrwała niemal niezmieniona przez wieki, współczesna hodowla jedynie uwypukliła (zdaniem niektórych aż do przesady) charakterystyczne cechy piesków.

Przez wieki rola chow chow wielokrotnie się zmieniała. Były towarzyszami cesarzy i dam dworu, obrońcami świątyń buddyjskich, były psami myśliwskimi i zaprzęgowymi. Stały się inspiracją do wizerunku chińskiego lwa psa foo. Niestety, był też czas, kiedy traktowano je jako zwierzęta rzeźne. Przed wyginięciem w Azji uratowało je zainteresowanie angielskich marynarzy. W XIX wieku chow chow trafiły do Wielkiej Brytanii, a wkrótce potem jeden z piesków został pupilem królowej Wiktorii, znanej miłośniczki psów. Od tego momentu chow chow bardzo szybko zdobyły olbrzymią popularność, w końcu każdy chciałby mieć takiego samego psa jak sama królowa.

W 1895 r. powstał pierwszy klub miłośników chow chow w Wielkiej Brytanii, a kilkanaście lat później w USA. Dziś to właśnie w Stanach Zjednoczonych znajduje się najwięcej hodowli psów tej rasy. W Europie największymi miłośnikami chow chow są Holendrzy. Co ciekawe, jako nieliczni zdecydowanie częściej decydują się na odmianę krótkowłosą, która na całym świecie jest zdecydowanie mniej popularna niż długowłosa.

Charakter i osobowość

Chow chow to pies, który wymaga nieskończonych pokładów cierpliwości lub opiekuna, który pogodzi się niezwykle upartym charakterem psa. Choć chow chow nie miewa problemów ze słuchem i nie można mu odmówić inteligencji, chow często udaje, że ma duże problemy zarówno z jednym, jak i z drugim. To, że słyszy i rozumie, czego człowiek od niego oczekuje, nie oznacza przecież, że ma on to zrobić!

O ile jest to nieco irytujące, kiedy chodzi o pewną oporność przy nauce sztuczek - „sam sobie podaj łapę”, to poziom frustracji stanowczo rośnie, kiedy chow chow postanowi, że na spacerze idzie w inną stronę niż Ty lub „ja tu się na chwilę położę”. Choć chow chow zawsze będzie samodzielnym psem i na pewno trudno będzie osiągnąć stuprocentowe posłuszeństwo, nie oznacza to, że można zrezygnować z podstawowego szkolenia, przyjmując, że chow chow tak ma i nic się z tym nie da zrobić. Da się, a nawet trzeba, by normalnie funkcjonować z misiem uparciuszkiem, jednak będzie to wymagać dużo silnej woli i cierpliwości. Na pewno przyda się też pomoc szkoleniowca na psim przedszkolu, najlepiej takiego, który ma doświadczenie z takim puszystym wyzwaniem zawodowym.

Pod pewnymi względami cho chow przypomina kota: chodzi swoimi ścieżkami, nie rozumie koncepcji robienia rzeczy tylko po to, żeby spodobać się człowiekowi i jest dość mało wylewny w okazywaniu uczuć. Nie zawsze też ma ochotę się przytulać, nie zawiera zbyt chętnie nowych znajomości, a w wolnych chwilach leży na kanapie lub obserwuje świat za oknem - jak kot.

Każdy zna na pewno chociaż jednego psa, który uważa, że bycie głaskanym to cel jego życia. Chow chow niemal na pewno taki nie będzie. Psy tej rasy nie zabiegają szczególnie o uwagę opiekunów i nie domagają się zbytnio pieszczot. Raczej też nie przyjdzie im do głowy wskoczyć Ci rano do łóżka w ramach pobudki. Chow chow pozwala się głaskać, kiedy ma na to ochotę i najczęściej tylko swojej rodzinie. Ewentualnie chow chow pozwoli na pogłaskanie się Twojemu bliskiemu przyjacielowi, kiedy zobaczy, że jest to dla Ciebie ważna osoba. Szczeniaki są bardziej przyjaźnie nastawione, warto starannie je socjalizować, by nieco zmniejszyć to ostrożne podejście do obcych.

Mimo oszczędności w wyrażaniu uczuć chow chow bardzo kocha swoich ludzi, nie jest jednak mistrzem w ich okazywaniu. Tak, ponownie trochę tak jak kot. Chow chow musi żyć blisko swojego człowieka, mimo gęstej sierści to pies do domu. Mieszkający samotnie na podwórku chow chow może stać się jeszcze bardziej wycofany.

Nie da się ukryć, że nie jest to typ sportowca. Chow chow nie ma ani predyspozycji fizycznych, ani szczególnej ochoty, by cokolwiek trenować. Choć to spokojny pies, którego ulubioną aktywnością są raczej długie, relaksujące spacery, nie oznacza to, że jest to „pies dla leniwych”. Choć chow chow nie obudzi Cię o 5 rano, żądając codziennego joggingu, jak każdy pies potrzebuje ruchu. Połączenie spokojnego usposobienia i dobrego apetytu sprawia, że chow chow ma skłonności do tycia, dlatego umiarkowana, lecz regularna aktywność jest konieczna.

Dla kogo ta rasa będzie odpowiednia

Jak każdy pies, chow chow potrzebuje miłości i akceptacji siebie takiego, jakim jest. Będzie idealnym, nienarzucającym się towarzyszem dla spokojnej osoby, która będzie doceniała jego spokojną obecność i nie oczekiwała, że chow chow dzięki odpowiedniemu wyszkoleniu gwałtownie się zmieni się w zawsze gotowego do treningu bordera albo kochającego wszystkich ludzi samojeda.

Chow chow będzie idealnym towarzyszem dla spokojniejszych osób, które uszanują jego potrzebę przestrzeni. Z uwagi na małe potrzeby ruchowe może być świetnym towarzyszem dla seniora. Jako pierwszy pies chow chow nie jest szczególnie oczywistym wyborem, jest uparty i praca z nim na pewno będzie wyzwaniem dla osoby początkującej. Dużo większe znaczenie ma jednak poznanie jego potrzeb i chęć pracy z psem.

Chow chow i dzieci

Nie ma większych przeciwwskazań, by chow chow mieszkał z dziećmi. Warto jednak pamiętać, że mimo mylącego wyglądu nie jest to pies-przytulas, który będzie zawsze zainteresowany atakiem czułości ze strony małych ludzi. Dziecko może nie rozumieć, czemu ten słodki miś nie ma ochoty na głaskanie, dlatego podstawą udanego życia chow chow i dzieci po jednym dachem będzie jasne ustalenie granic. W przypadku małych dzieci najważniejsza jest zasada ograniczonego zaufania – kontakty powinny być po prostu nadzorowane.

Chow chow i inne zwierzęta

Powszechnie uważa się, że między chow chow a innymi zwierzętami mogą występować konflikty, jednak jest wiele przypadków psów tej rasy, które mają poprawne relacje z innymi psa, kochają koty i inne, mniejsze zwierzęta.

Najprawdopodobniej o wiele większą rolę odgrywa socjalizacja i preferencje konkretnego psa. Na pewno o wiele większą szansę na dogadanie się z innymi psami, kotami, czy innymi zwierzami będzie miał chow chow, który będzie miał z nimi styczność od szczeniaka.

Polecane produkty:

Zdrowie chow chow

Chow chow to psy ogólnie zdrowe, są jednak podatne na kilka chorób charakterystycznych dla rasy. Największą zmorą opiekunów chow chow są przede wszystkim problemy dermatologiczne pupila. Mogą one występować na tle immunologicznym, być skutkiem niewłaściwej pielęgnacji, lub z innych, nie zawsze znanych przyczyn.

Charakterystyczną cechą dla chow chow jest niebieski lub czarnoniebieski język. To cecha charakterystyczna tej rasy, która u każdego innego psa mogłaby świadczyć o poważnej chorobie. Nie zostało wyjaśnione, w jaki sposób chow chow zyskał tak oryginalną wizytówkę.

Najczęstsze choroby chow chow to:

• Wady powiek, entropium i ektropium
• Dysplazja stawów biodrowych
• Wrodzona miotonia
• Łysienie typu X
• Czerniak
• Pęcherzyca liściasta
• Jaskra i zaćma
• Choroby nerek

Żywienie – karma dla chow chow

Chow chow nie jest psem wybrednym - w tym jednym różni się od kota. Ma jednak skłonność do alergii pokarmowych objawiających się problemami dermatologicznymi, dlatego warto kontrolować jego dietę pod kątem nowych składników.

Mimo że chow chow to psy średniej wielkości, narażone są na rozszerzenie i skręt żołądka. By zapobiec niebezpieczeństwu, warto podzielić dzienną dawkę karmy na kilka mniejszych porcji i unikać aktywności po posiłku.

Chow chow ma też skłonność do nadwagi. Karma light nie jest potrzebna jednak, dopóki pupil codziennie wychodzi na dłuższy spacer i nie jest podkarmiany nadprogramowymi przysmakami.

Pielęgnacja chow chow

Choć pielęgnacja chow chow może wydawać się bardzo czasochłonna, prawdopodobnie w praktyce dla większości opiekunów okaże się łatwiejsza niż przewidywania.

Przede wszystkim chow chow nie wymagają częstych kąpieli. Ich sierść, jak u wielu ras pierwotnych, posiada właściwości samoczyszczące. W przeciwieństwie jednak do swojego dalekiego kuzyna, samojeda, chow chow raczej nie jest psem tarzającym się w kałużach. Wręcz przeciwnie, duża część psów tej rasy unika błota i kałuż, kiedy tylko jest to możliwe. Dopóki chow chow nie zacznie wymagać solidnej kąpieli, można przecierać go wilgotnym ręcznikiem lub chusteczkami.

Kąpiel dla opiekuna chow chow jest o tyle wyzwaniem, że jego sierść jest wyjątkowo gęsta. Przed kąpielą należy psa dokładnie wyczesać (z pomocą spreju ułatwiającego rozczesywanie). Często po umyciu całego psa okazuje się, że warto go umyć szamponem ponownie, ponieważ za pierwszym razem nie udało się go doczyścić do końca.

Następnym wyzwaniem jest wysuszenie chow chow. Jest to czynność, która nawet z pomocą profesjonalnej suszarki groomerskiej zajmuje dużo czasu, dlatego jeżeli chcesz kąpać swojego chow chow samodzielnie, przemyśl zakup specjalnej suszarki dla psów. Dokładne wysuszenie chow chow jest zaś bardzo ważne nie tylko z uwagi na ryzyko przeziębienia się psa przy kolejnym spacerze, ale też skłonność do chorób skóry. Niedosuszona sierść może skutkować np. grzybicą.

Chow chow potrzebuje czesania mniej więcej trzy razy w tygodniu. W opanowaniu gęstego podszerstka pomoże furminator.

Z uwagi na możliwość wystąpienia chorób oczu, należy dbać o nie wyjątkowo starannie. Przemywaj oczy pupila specjalnym płynem przynajmniej raz w tygodniu. Regularnego kontrolowania wymagają też fałdki na pyszczku.

Chow chow – wzorzec rasy i wygląd

Kraj pochodzenia: Chiny

Patronat: Wielka Brytania

Klasyfikacja FCI: Grupa 5 - szpice i psy ras pierwotnych. Sekcja 5 - szpice azjatyckie i rasy pokrewne

Wysokość: psy 48-56 cm, suki 46-51 cm (mierzone w szczycie łopatek).

Wrażenie ogólne: Aktywny, zwarty i harmonijny. O lwim wyglądzie i dumnej postawie.

Temperament: Niezależny i wierny, choć powściągliwy.

Głowa: Płaska czaszka, niezaznaczony stop.

Oczy: Ciemne, owalne, średniej wielkości.

Uszy: Małe, grube, zaokrąglone na końcach. Szeroko rozstawione i skierowane do przodu.

Szyja: Mocna, nie krótka, osadzona na łopatkach.

Tułów: Krótki i zwarty grzbiet, szeroka i głęboka klatka piersiowa, lecz nie beczkowata.

Ogon: Wysoko osadzony, noszony nad grzbietem.

Kończyny: Przednie kończyny idealnie proste. Tylne kończyny umięśnione, staw skokowy nieco kątowany.

Sierść: Włos długi lub krótki. U psów krótkowłosych szata o nieco pluszowym wyglądzie U psów długowłosych włos o grubej strukturze, miękki i wełnisty podszerstek.

Umaszczenie: Jednolita czarna, ruda, niebieska, płowa, kremowa lub biała. Często maść cieniowana, lecz na pewno nie łaciata, czy z plamami.

Imię dla psa: Bąbel, Pompon, Cesarz, Foo, Leo, Kenzo, Yoshi, Aslan, Pumba, Gucio, Lolo.

Imię dla suczki: Chmurka, Gina, Raja, Yumi, Kitty, Bona, Queen, Gabi, Viva, Kluska.

Czytaj również: Pies ~ Rasy psów

Być może zainteresuje Cię również ten wpis: Rozszerzenie i skręt żołądka u psa - objawy, pierwsza pomoc

Poprzedni wpis: Zmiana karmy psa – jak zrobić to mądrze