Corgi - najprawdopodobniej najbardziej królewski pies na świecie

Corgi nie sposób pomylić z żadnym innym psem. Charakterystyczne uszy, chód mówiący o dużej pewności siebie i radosne oczy – można się zakochać od pierwszego kontaktu z tym małym, ale na pewno nie niepozornym pieskiem. Corgi pochodzi z Walii, mieszkańcy tego regionu mówią, że piesek był tam „od zawsze”. Nie wszyscy wiedzą, że corgi to tak naprawdę dwie rasy: welsh corgi pembroke i welsh corgi cardidan. Rozdzielenia dokonano dopiero w 1934 roku, co w porównaniu z długą historią piesków jest zaledwie chwilą. Dowiedz się więcej o corgi – te psy zasługują na Twoją uwagę!

Spis treści

• Historia rasy
• Welsh corgi pembroke czy welsh corgi cargigan – porównanie
• Charakter i osobowość
• Dla kogo corgi?
• Zdrowie corgi
• Żywienie – karma dla corgi
• Pielęgnacja corgi
• Corgi – wzorzec rasy i wygląd
• Imię dla corgi
• Ile kosztuje corgi

Historia rasy

Welsh corgi pembroke i welsh corgi cardigan to rasy naturalne, które powstały bez ingerencji człowieka. Corgi to w staroceltyckim mały pies: „cor” lub „cur” – pies i „gi” – mały.

Naturalna izolacja Walli od reszty wysp brytyjskich sprawiła, że pembroke i cardigan znacząco różnią się od innych psów. Przez wieki obie rasy mieszały się ze sobą, jednak najprawdopodobniej nie są ze sobą tak blisko spokrewnione, jak mogłoby się wydawać. Cardigany najprawdopodobniej są rasą starszą i pochodzą od przodków obecnych jamników. Za przodków pembroków uznaje się szpice pasterskie, vastgotaspets. Do dziś wśród badaczy trwają spory, czy małe szpice przybyły na Wyspy Brytyjskie z Wikingami, czy to Wikingowie sprowadzili je razem z łupami do Skandynawii.

Wieki swobodnego mieszania się ras sprawiły, że dziś corgi cardigan i corgi pembroke mogą być mylone przez osoby, które nigdy nie miały z nimi do czynienia. Mimo wielu cech wspólnych są między nimi wyraźne różnice, zarówno w wyglądzie, jak i w charakterze.

Choć popularność corgi na terenie całej Wielkiej Brytanii i coraz częściej poza jej granicami to skutek miłości Elżbiety II do tej rasy, Walijczycy cenili je sobie od zawsze. Pierwsze wzmianki na temat corgi pochodzą z początków X wieku, a dokładniej 920 r. Hywel Dda, władca Walii w Kodeksie Praw ostrzegał przed surowymi karami, które grożą za skrzywdzenie wyszkolonego corgi.

Choć w życiu codziennym były to psy pasterskie, stróżujące, polujące i towarzyszące, pojawiały się także w podaniach i legendach. Według nich corgi miały być wierzchowcami dla wróżek – źródłem dla powstania legendy mogło być charakterystyczne znaczenie na plecach niektórych corgi.

Międzynarodowa kariera corgi rozpoczęła się, kiedy przyszła królowa Elżbieta II otrzymała swojego pierwszego corgi pembroke jeszcze jako mała dziewczynka. Od tej pory niskie, lecz wielkie duchem pieski towarzyszą jej przez całe życie, stając się jej znakiem rozpoznawczym. Kiedy świat zaczął interesować się, jakie psy towarzyszą angielskiej królowej na oficjalnych uroczystościach, było tylko kwestią czasu, aż rozpocznie się moda na „pieski królowej”. W Polsce pierwsze corgi pojawiły się pod koniec lat 70. XX w.

Welsh corgi pembroke czy welsh corgi cargigan – porównanie

Choć wrażenie ogólne obu psów jest bardzo podobne, różnice między rasami są bardzo wyraźne.

Pembroke jest przede wszystkim wyraźnie mniejszy od cardigana. Podczas gdy wielkość welsh corgi pembroke może zaczynać się od 25 cm w kłębie, dla cardigana najczęściej spotykanym wzrostem jest równe 30 cm. Welch corgi cardigan jest też cięższy – może ważyć nawet 17 kg (pembroke ok. 11 kg).

Corgi cardigan jest dłuższy niż pembroke, ma też większe uszy. Łatwo można też rozpoznać rasy po umaszczeniu. Corgi welsh pembroke występuje zazwyczaj w najróżniejszych odcieniach rudego, dopuszczalny we wzorcu rasy jest też śniady, płowy i czarny podpalany z małą ilością białych znaczeń. W przypadku cardiganów jest większa dowolność kolorów i znaczeń – pod warunkiem, że ilość białych znaczeń pozostanie mała.

Ciekawą kwestią jest ogon corgi. Dawniej rozróżniano nie tyle corgi cardigan i corgi pembroke, a corgi z ogonem i bez ogona. W wyniku specyficznej mutacji genów corgi pembroke mogą urodzić się z bujnym, długim ogonem lub bez ogona. Cardigany zawsze będą mieć długi, puszysty ogon, większy niż pembroke.

Zazwyczaj widoczna jest także różnica w charakterze. Podczas gdy pembroke jest bardziej otwarty na świat i ludzi, chętnie nawiązuje nowe znajomości, cardigan kocha swoją rodzinę, ale zachowuje pewien stopień nieufności.

Charakter i osobowość

Corgi to psy, które zachowują się, jakby nie wiedziały, że są raczej małej wielkości. Najprawdopodobniej uważają się za bardzo duże i poważane psy. Duża pewność siebie przekłada się na pewny chód i odwagę w relacjach z innymi zwierzętami. Wobec innych psów zazwyczaj zachowują się przyjaźnie, zaczepione jednak nie mają oporów, by pokazać nawet sporo większemu psu swoje niezadowolenie. To najmniejsze psy pasterskie, co widać czasami w ich zachowaniu – podczas socjalizacji należy zwrócić szczególną uwagę na oswojenie ich z widokiem rowerzystów i biegaczy – mogą próbować zaganiać je i gonić. Choć kochają dzieci, mogą próbować zaganiać także swoje małe stadko biegające po mieszkaniu.

Corgi to psy bardzo inteligentne, rodzinne, empatyczne. Kochają swoją rodzinę, świetnie dogadują się z dziećmi i innymi zwierzętami. W stosunku do obcych dużo zależy od rasy i konkretnego zwierzaka – pembroke zazwyczaj kocha cały świat i wszelkie istoty na nim żyjące, cardigan zachowuje pewną dozę dystansu i potrzebuje trochę czasu, zanim nawiąże kontakt z nową osobą.

Niektóre corgi lubią szczekać – to cecha, która może wymagać pewnej pracy z psem, zdarzają się także corgi, które nie mają szczególnych problemów z zachowaniem ciszy.

Choć małe, corgi obu ras potrzebują sporo ruchu. Choć dziś to głównie psy rodzinne, ich przodkowie nie tak dawno temu spędzały większość czasu na pasieniu owiec. Dlatego warto poświęcić czas na dłuższy spacer – jego intensywność nie musi być szczególnie duża. Wybiegany corgi w domu jest spokojnym kanapowcem, który nie sprawia większych problemów.

Dla kogo corgi?

Corgi to pies, który doskonale dostosowuje się do trybu życia swojego opiekuna lub rodziny. Jest elastyczny i równie dobrze będzie się czuł na wsi z owcami, jak i w wielkim mieście. Co jednak ważne, ten mały psiak ma wielkie serce i potrzebuje żyć blisko człowieka. Mimo zapewniającego ciepła podszerstka jego miejsce jest w domu z opiekunem.

Corgi może być towarzyszem młodej i energicznej osoby prowadzącej intensywny tryb życia (pod warunkiem, że corgi będzie jej nieodłącznym towarzyszem), rodziny z dziećmi, czy osoby starszej.

Choć potrzebuje dużo ruchu, nie musi być to intensywny trening, długi i spokojny spacer z zupełności wystarczy mu do szczęścia. Może wymagać nieco pracy nad zachowaniami charakterystycznymi dla psów pasterskich, ale przy odrobinie dobrej woli poradzi sobie z nim nawet początkujący opiekun.

Co ważne, nie jest to pies dla kogoś kochającego nad życie porządek. Pierwszą rzeczą, z jaką należy się liczyć, to sierść. Corgi linieją dość intensywnie. Niektórzy hodowcy żartują, że tylko dwa razy do roku – pierwsze pół roku i drugie pół roku. Regularne używanie trymera ogranicza nieco ilość sierści w mieszkaniu, ale i tak należy pogodzić się z codziennym odkurzaniem i zaprzyjaźnić z rolką do ubrań.

Inną sprawą jest charakterystyczna budowa corgi. To psy o niskim zawieszeniu, krótkie łapki sprawiają, że często przynoszą ze spaceru na brzuszku pamiątki takie jak gałązki, piach, czy błoto. Dla niektórych osób nie stanowi to żadnego problemu, dla innych dokładne wycieranie brzuszka kilka razy dziennie może być uciążliwe.

Corgi a dzieci

Corgi zazwyczaj lubią dzieci z wzajemnością. Należy przy tym pamiętać, że cechy typowe dla danej rasy nie oznaczają, że będzie je przejawiał każdy piesek. Jeżeli Twój corgi będzie psem rodzinnym, najlepiej porozmawiaj z hodowcą na temat swoich wyobrażeń na temat życia z psem, by wybrał dla Ciebie szczeniaka, który z największym prawdopodobieństwem odnajdzie się w domowym stadzie z młodymi ludźmi.

Pamiętaj, że nawet najbardziej przyjazny wobec dzieci pies może stracić cierpliwość, jeżeli będą naruszane jego granice. Dlatego zabawę psa z młodszym dzieckiem zawsze należy nadzorować, by zareagować, jeżeli maluch zrobi coś nieoczekiwanego (np. pociągnie za ogon). Relacja psa i dziecka wymaga zaangażowania od rodzica, jednak jest to czas warty zainwestowania.

Corgi a inne zwierzęta

Corgi zasadniczo są psami pasterskimi, nie zaś polującymi. Dobrze socjalizowane od szczeniaka najprawdopodobniej znajdą nić porozumienia z innym psem, czy kotem (o ile kot będzie podobnego zdania na temat corgi).

Zdrowie corgi

Corgi jako rasa, która powstała bez ingerencji człowieka, jest raczej zdrowa. Większość opiekunów corgi pojawia się u weterynarza głównie podczas rutynowych przeglądów. Rasa jest narażona jednak na kilka dolegliwości. PRA, postępujący zanik siatkówki, to choroba oczu o podłożu genetycznym. Ryzyko jej wystąpienia można obecnie całkowicie wyeliminować, kupując szczenię corgi z hodowli ZkWP, w której psy są przebadane lub pochodzą od zdrowych rodziców.

Z uwagi na charakterystyczną budowę ciała, corgi są narażone na problemy z kręgosłupem, zwłaszcza dyskopatię. Dbać o zdrowie corgi można, dbając o jego odpowiednią wagę, unikając wchodzenia po schodach, wskakiwania na kanapę i dopasowując aktywność do możliwości psa (frisbee z najwyższą ostrożnością, bez skoków w górę). W przypadku corgi dobrym pomysłem może okazać się także suplementacja

Inne choroby corgi:

• Dysplazja stawów łokciowych i kolanowych
• Mielopatia zwyrodnieniowa
• Dysplazja siatkówki
• Kamica pęcherza
• Niedoczynność tarczycy
• Zaćma
• Zwichnięcie rzepki

Żywienie – karma dla corgi

W większości przypadków corgi to łakomczuchy, które zjedzą każdą karmę w każdej ilości, a także wszystko, co tylko uda im się wyprosić pięknymi oczami. Niestety, jedzenie nie zalicza się do sportów – gdyby tak było, corgi mógłby startować w psiej olimpiadzie.

Oznacza to dla opiekuna przede wszystkim dbanie o odpowiednią wagę pupila. Z uwagi na specyficzną budowę ciała, otyłość jest dla każdego corgi poważnym zagrożeniem – każdy dodatkowy kilogram stanowi poważne obciążenie dla kręgosłupa. Dlatego największym wyzwaniem będzie na pewno konsekwencja i podawanie ulubieńcowi jedynie jego karmy, w takiej ilości, która jest odpowiednia dla pieska jego rozmiarów.

Karma dla corgi to przede wszystkim karma wysokomięsna i bezzbożowa. Karma mokra ma wiele zalet z punktu widzenia psiej dietetyki, jednak dla corgi najważniejszy będzie aspekt poczucie większej sytości, którą zapewnia mokry pokarm.

Możliwe, że na pewnym etapie życia potrzebne będzie przejście na jakiś czas na karmę light. Pamiętaj wtedy, by stosować dietę konsekwentnie – smaczki i przysmaki to także dodatkowe kalorie. Nie oznacza to jednak, że w życiu corgi nie ma miejsca na żadne przysmaki. Kości do obgryzania, czy suszone mięso zapewniają psu nie tylko szczęście, ale też zdrowe zęby i dziąsła. Kluczowe jest jednak, by ilość kalorii podana łącznie w ciągu dnia nie przekraczała założeń diety. Jeżeli podajesz przysmaki, zmniejsz nieco ilość karmy podstawowej.

Pielęgnacja corgi

Pielęgnacja corgi nie jest szczególnie uciążliwa. Jak u psa każdej rasy, należy regularnie sprawdzać stan oczu i uszu, przycinać pazury, gdy będzie to konieczne, a także dbać o higienę jamy ustnej.

Sierść sama w sobie nie wymaga specjalnych zabiegów. Corgi powinno się kąpać, gdy jest taka potrzeba, w uniwersalnym szamponie dla wszystkich psów lub specjalnym szamponie dla psów o twardej sierści.

Z uwagi na dużą ilość wypadającego podszerstka, konieczne jest używanie furminatora raz w tygodniu. Obfite linienie sprawia, że pielęgnacja samego corgi jest co prawda banalna, ale utrzymanie mieszkania w czystości staje się prawdziwym wyzwaniem. Opiekunowie corgi są zazwyczaj uzależnieni od rolek czyszczących ubrania i największymi fanami robotów odkurzających.

Corgi – wzorzec rasy i wygląd

Kraj pochodzenia: Wielka Brytania

Klasyfikacja FCI: Grupa 1 - Owczarki i inne psy pasterskie z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła. Sekcja 1 – Psy pasterskie. Bez prób pracy.

Wysokość: Cardigan – 30 cm; Pembroke - 25-30 cm

Waga: Cardigan – waga nieuwzględniona we wzorcu; Pembroke – psy 10-12 kg, suczki 9-11 kg

Wrażenie ogólne: Cardigan – krępy, mocny, ruchliwy i wytrzymały pies z długim ogonem przypominającym lisią kitę. Pembroke – krótkonogi krępy pies, bystry i żywy. Sprawia wrażenie bardzo silnego mimo małych rozmiarów.

Temperament: Cardigan – czujny, żywy, inteligentny i opanowany; Pembroke – śmiały i chętny do pracy. Przyjacielski i żywy.

Głowa: Lisia w kształcie. We wzorcu pembroków podkreślono także lisi wyraz pyszczka, czujny i inteligentny.

Oczy: Cardigan - średniej wielkości, przejrzyste, żywy i łagodny, lecz czujny wyraz. Szeroko rozstawione, wyraźne kąciki. Możliwie ciemne, stonowane z umaszczeniem, o ciemnych powiekach. Oczy częściowo lub całkowicie niebieskie dopuszczalne tylko u psów niebieskich marmurkowych. Pembroke - okrągłe, średniej wielkości, nie wypukłe, brązowe, stonowane z umaszczeniem.

Szyja: Welsh cardigan – dobrze umięśniona i proporcjonalna do tułowia, płynnie przechodzi w łopatki. Welsh pembroke – średniej długości.

Tułów: Corgi Cardigan – Wydłużony I masywny; Corgi Pembroke – średniej długości, nie krótki, oglądany z góry lekko zwęża się ku tyłowi. Szeroka i głąboka klatka piersiowa.

Ogon: Corgi Cardigan – Przypomina lisią kitę i jest naturalnym przedłużeniem linii grzbietu. Długi na tyle, by mógł dotykać lub prawie dotykać podłoża. W postawie noszony nisko, w ruchu nieco wyżej. Corgi Pembroke – krótki, najlepiej naturalny (od 2012 roku psy urodzone w Polsce muszą mieć naturalne ogony i niekopiowane uszy. Lata mieszania corgi welsh cardigan i corgi welsh pembroke sprawiają, że część pembroków rodzi się z długimi ogonami).

Kończyny: O mocnym kośćcu, krótkie. We wzorcu pembroke dodatkowo podkreślone dobre kątowanie stawów skokowych kończyn tylnych.

Sierść: Cardigan - Krótka lub średnio długa, twarda, możliwie prosta, z podszerstkiem, nieprzemakalna; Pembroke - Średniej długości, prosta, z gęstym podszerstkiem, nigdy nie miękka, kędzierzawa czy szorstka.

Umaszczenie: Cardigan - niebieski marmurkowy, pręgowany, rudy, śniady, trikolor z pręgowanym podpalaniem i trikolor z rudym podpalaniem. Dopuszczalne typowe białe znaczenia, ale biel nie może dominować ani otaczać oka. Niepożądana maść czekoladowa i rozjaśniana. Pembroke - jednolicie ruda, śniada lub płowa, czarna podpalana, także z białymi znaczeniami na łapach, piersi i szyi. Dopuszczalna niewielka ilość bieli na głowie i pysku.

Imię dla corgi

Imię dla suczki: Ella, Queen, Susan, Pyza, Bella, Bułka, Milady, Daisy, Hope, Molly, Gryzelda, Dama, Fryzia, Ginger, Kiwi, Kora, Lola, Mrówka, Misia.

Imię dla psa: Bazinga, Henry, William, Klucha, Książe, King, Rudi, Ucho, Milord, Bobby, Sherlock, Sheldon, Wiston, Łasuch, Ciastek, Żelek, Budyń, Elvis, Frodo, Czaruś.

Ile kosztuje corgi

Jeszcze kilka lat temu szczeniak korgi z hodowli FCI kosztował ok. 3 tys. zł, obecnie jest to 6, a nawet 7 tys. zł – na tak duży wzrost cen wpłynęła duża popularność obu ras w stosunkowo krótkim czasie i ogólny wzrost cen psów rasowych w Polsce. Na szczeniaku nie warto jednak oszczędzać. Wysoka cena jest wynikiem kosztów, które ponosi hodowca, planując miot, zapewniając odpowiednią opiekę weterynaryjną i poświęcając mnóstwo czasu na odpowiednią socjalizację szczeniąt.

Jeżeli cena psa rodowodowego z hodowli ZkWP jest dla Ciebie zbyt wysoka, zwróć uwagę na ogłoszenia o adopcji psów w typie corgi. Adopcjami zajmują się także stowarzyszenia i fundacje prowadzone przez miłośników corgi.

Czytaj również: Pies ~ Rasy psów

Być może zainteresuje Cię również ten wpis: Karma dla psa bez kurczaka - ranking 10 topowych produktów

Poprzedni wpis: Kot sfinks - poznaj kota bez sierści, który wzbudza skrajne emocje