Sznaucer miniaturowy - energiczny brodacz o wielkim sercu

W małym ciele wielki duch – w ten sposób można podsumować charakter wielu małych ras psów i sznaucer miniaturowy jest doskonałym tego przykładem. Choć jest to piesek raczej kompaktowy, nie da się go nie zauważyć – on sam na pewno tego dopilnuje. Sznaucer mini to pewny siebie pies, który doskonale odnajdzie się w każdej sytuacji. Doskonale sprawdzi się jako pies miejski, ale równie dobrze będzie czuł się w domku na wsi. Ze względu na małe rozmiary i raczej przebojowy temperament może stać się wytrawnym podróżnikiem – możesz zabrać go ze sobą na wakacje (on sam na pewno woli szaloną przygodę niż wyczekiwanie, aż jego człowiek wróci z urlopu, nawet jeżeli miałby komfortowe warunki u psiej babci).

Sznaucer miniaturowy to jedna z trzech ras sznaucerów. Sznaucer miniaturowy, średni i sznaucer olbrzym. Wszystkie trzy odmiany wyglądają bardzo podobnie, różniąc się głównie wielkością i charakterem. Sznaucer mini jest najbardziej energiczny i żywiołowy. Średni – zbliżony temperamentem do miniatury. Olbrzym w porównaniu ze swoimi mniejszymi kuzynami wydaje się by najspokojniejszy i najbardziej zrównoważony. Hodowcy żartują, że charakter sznaucera miniaturowego to efekt skompresowania wszystkich cech sznaucera w małym ciele – jest po prostu bardziej intensywny we wszystkim, co robi.

Czy zadziorny mały sznaucer to idealny pies dla Ciebie?

Spis treści

• Historia rasy sznaucer miniaturowy
• Charakter i osobowość sznaucera
• Dla kogo sznaucer miniaturowy będzie psem idealnym
• Sznaucer miniaturowy i dzieci
• Sznaucer miniaturowy i inne zwierzęta
• Zdrowie sznaucera miniaturowego
• Żywienie – najlepsza karma dla sznaucera miniaturowego
• Pielęgnacja sznaucera miniaturowego
• Sznaucer miniaturowy – wzorzec rasy i wygląd
• Imię dla sznaucera miniaturowego

Historia rasy sznaucer miniaturowy

Wszystkie odmiany sznaucerów pochodzą z XIX-wiecznych Niemiec i Szwajcarii. Ich przodkami były wiejskie psy stajenne, które miały dodatkowo odstraszyć z gospodarstwa szczury. Były to psy o charakterze czysto użytkowym, ich temperament był bardzo ceniony – stateczny piesek kanapowy nie sprawdziłby się tam, gdzie był potrzebny pies przebojowy i nieustraszony. W XIX-wiecznej wsi nikt się szczególnie nie przejmował tworzeniem jakiejkolwiek rasy – wiejskie szczurołapy miały być przede wszystkim skuteczne. Podejście nastawione na psa o konkretnych cechach charakteru i gotowości do pracy ukształtowało psy o silnej osobowości, zaczepne i przebojowe.

W przeciwieństwie do charakteru i predyspozycji do pracy wygląd przodków obecnych sznaucerów odgrywał drugorzędną, jeżeli jakąkolwiek rolę. Był on pomijany do tego stopnia, że nie stosowano rozróżnienia między sznaucerami i pinczerami małpimi, oba typy psów nazywając pinczerami – pomimo znacznych, choć na pewno nie tak dużych, ja dzisiaj różnic w wyglądzie. Różnica między gładkowłosymi i delikatniejszymi pinczerami małpimi a szorstkowłosymi i bardziej kanciastymi sznaucerami (wtedy nazwane pinczerami szorstkowłosymi) została zauważona po raz pierwszy w 1836 roku przez niemieckiego botanika i biologa i taksologa Ludwiga Reichenbacha.

Nazwa rasy powstała dzięki pieskowi o imieniu Schnauzer, który wygrał Trzecia Międzynarodową Niemiecką Wystawę Psów w Hanowerze w 1879 roku. Choć wcześniej zdarzało się już nazywanie przodków obecnych sznaucerów w ten sposób („de Schnauze” to po niemiecku pysk lub broda), od czasu wystawy nazwa została przyjęta w powszechnej świadomości. Oficjalnie rozdzielenie ras pinczera małpiego i sznaucera nastąpiło w 1900 roku. Na początku XX wieku powstały pierwsze hodowle rasy.

Obecnie sznaucery miniaturowe są najczęściej psami rodzinnymi. W ostatnich latach ich charakter został nieco utemperowany, dzięki czemu lepiej odnajdują się w roli domowego pupila, jednak w porównaniu do innych ras psów – nadal są aktywne i przebojowe. W Polsce sznaucery mini na pewno nie należą do najbardziej popularnych ras, jednak mają swoich wielbicieli. Dzięki temu łatwiej jest znaleźć hodowlę nastawioną na dobro szczeniąt, nie - szybki zysk.

Charakter i osobowość sznaucera

Kiedy poznasz sznaucera miniaturowego, możesz się zdziwić, jakim cudem tak duża osobowość i ego zmieściły się w tak małym ciałku. Sznaucer mini zdaje się nie zauważać, że jest pieskiem mniejszego formatu, lub świadomie to ignoruje. Dodatkowo jest to pies o zacięciu terytorialnym i jest gotów do ostatniej kropli krwi bronić swojej ziemi (lub mieszkania), a także rodziny przed intruzem. Sznaucer mini wykazuje podczas obrony niezwykłą, brawurową wręcz odwagę, ignorując fakt, że intruz jest o wiele większy od niego.

Sznaucer jest gorącokrwistym psem zaczepno-obronnym – zwłaszcza jeżeli jego ognisty temperament nie będzie w żaden sposób temperowany zajęciami na psim przedszkolu, z trenerem, czy przez opiekuna. Nie każdy pies tej rasy będzie szukał zaczepki, jednak na pewno lepiej nie odpuszczać podstawowego szkolenia tylko dlatego, że to mały piesek, więc można traktować jego zachowanie z pewną pobłażliwością.

Sznaucery są też znane do porozumiewania się ze światem za pomocą szczekania – na pewno nie można ich uznać za psy ciche, jednak dzisiejsze sznaucery na pewno są cichsze niż jeszcze kilkadziesiąt lat temu – to efekt pracy hodowców, którzy świadomie wybierali do hodowli najbardziej zrównoważone psy, by złagodzić trochę ich charakter. Dzisiejsze sznaucery od dawna nie pilnują gospodarstwa, nie polują na szczury ani nie pilnują dorożek, dlatego z każdym pokoleniem coraz lepiej przystosowują się do nieco spokojniejszego życia.

Sznaucer miniaturowy to pies, który kocha całą swoją rodzinę, ale wybiera sobie jednego człowieka, którego kocha najbardziej. Wobec obcych często zachowuje nieufność. To samo dotyczy także dzieci – wiele sznaucerów kocha całym sercem dzieci, z którymi mieszka, niespecjalnie przepadając za obcymi maluchami. Sznaucery uwielbiają towarzyszyć swojemu człowiekowi w każdej sytuacji i tak samo radośnie będą go witać, za każdym razem, kiedy wróci z kuchni do salonu (nie oszukujmy się – zwłaszcza wtedy).

Sznaucer miniaturowy nie lubi się nudzić i kiedy zbyt długo nic się nie dzieje, zaczyna zaczepiać opiekuna, żądając rozrywki. Spacer, trening, może sztuczki? Sznaucer chętnie dostosuje się do Twoich propozycji w zakresie spędzenia wolnego czasu, o ile będzie to bardziej ekscytujące niż wspólne wypoczywanie na kanapie. Jeżeli jednak zaproponujesz swojemu psu jakiekolwiek bardziej aktywne zajęcia – na pewno da z siebie 100%. Agility, tropienie, dog dancing, obedience, czy frisbee – nie w każdej z tych dziedzin sznaucer ma takie same predyspozycje, jednak każda sprawi mu dużą radość. Ze względu na rozmiary radzimy zrezygnować z zaprzęgów, choć mamy wrażenie, że Twój pies i tego by chętnie spróbował, ignorując widoczną gołym okiem przewagę husky.

Dla kogo sznaucer miniaturowy będzie psem idealnym

Nie da się ukryć, że nie dla każdego sznaucer miniaturowy będzie psem idealnym. Wymaga poświęcenia mu wiele uwagi, nie pozwoli na słodkie nicnierobienie, a przy tym potrzebuje zrównoważonego i konsekwentnego opiekuna, który będzie w stanie okiełznać jego zawadiacki charakter.

Sznaucer miniaturowy będzie doskonałym towarzyszem dla osoby, która prowadzi aktywny tryb życia i chce włączać pupila do jak największej ilości zajęć. Sznaucer nie potrzebuje do szczęścia koniecznie pasjonata sportów kynologicznych – równie szczęśliwy będzie u boku kogoś, kto wykorzystuje każdą wolną chwilę, by wyjechać pod namiot ze znajomymi, chodzi po górach, czy uprawia jakikolwiek sport, w którym może towarzyszyć mały pies.

Przed wyborem sznaucera warto uświadomić sobie, że stanowczo nie jest to rasa psa dla pedantów. Długa broda sznaucera, która jest jego znakiem rozpoznawczym, sprawia, że po każdym napiciu się wody, w najbliższych okolicach miski powstaje mniejsza lub większa kałuża. Niestety, nie da się z tym nic zrobić – poza regularnym sprzątaniem. Na szorstkim włosie sznaucera będą się też zaczepiać małe gałązki, kawałki trawy i oczywiście piach. Częste trymowanie może pomóc w zmniejszeniu problemu, ale nigdy nie zniknie on całkowicie. Choć zadbany sznaucer gubi o wiele mniej sierści niż pies o gładkiej sierści, by faktycznie zauważyć różnicę, należy często odwiedzać groomera. Nie oznacza to jednak, że da się uniknąć sprzątania w ogóle. Poza szorstkim włosem okrywowym sznaucer ma normalny, miękki podszerstek, który w swoim czasie wypada, jak u każdego innego psa.

Sznaucer doskonale sprawdzi się jako wierny towarzysz osoby, która nie marzy o tym, by jej pies był osiedlowym przytulaskiem. Choć nie jest agresywny (jeżeli są z tym jakiekolwiek problemy, to na pewno nie dlatego, że sznaucery tak mają), nie będzie zaczepiał nieznajomych, domagając się głaskania za uchem.

Sznaucer miniaturowy i dzieci

Sznaucer miniaturowy lubi dzieci, ale w większości przypadków tylko „swoje”, czyli te, z którymi mieszka, ewentualnie dzieci, z którymi ma częsty kontakt, na przykład wnuki swojego człowieka. Stosunek do obcych małych ludzi może być różny, często jest to obojętność.

Ze względu na zwariowany charakter sznaucera, lepiej nie zostawiać go samego w towarzystwie młodszych dzieci – jest duże prawdopodobieństwo, że wymyślone przez nich zabawy nie otrzymałyby aprobaty rodziców.

Sznaucer miniaturowy i inne zwierzęta

Sznaucer miniaturowy nie będzie miał absolutnie nic przeciwko, gdyby pozostał psim jedynakiem. Jeżeli jednak byłby jednym z kilku zwierząt w domu, najlepiej, gdyby był to pies lub kot. Jako dawny szczurołap, sznaucer raczej nie uzna chomika ani nawet królika za potencjalnego współlokatora.

Możliwe jest spokojne życie sznaucera i kota, lepiej jednak, by dojrzewały one razem – większe będzie prawdopodobieństwo przyjaźni (lub chociaż paktu o nieagresji). Najbezpieczniejszym rozwiązaniem będzie połączenie sznaucera i dużego, spokojnego psa, który uzna, że wszelka reakcja na zaczepki malucha jest poniżej jego godności.

Zdrowie sznaucera miniaturowego

Sznaucer to pies ogólnie zdrowy i wytrzymały, który najczęściej dożywa ok. 12-15 lat. U sznaucerów pojawiają się jednak czasami pewne choroby, którym częściowo można zapobiec dzięki badaniom potencjalnych rodziców szczeniąt w hodowli jeszcze przed planowanym kryciem.

Choroby sznaucerów:

• PRA – postępująca atrofia siatkówki
• Zaćma
• Zespół Cushinga
• Zapalenie trzustki
• Zespół Fanconiego
• Cukrzyca
• Dysplazja stawów biodrowych
• Zespół komedonów

Żywienie – najlepsza karma dla sznaucera miniaturowego

Małe psy często są wybredne – sznaucer mini jest jednak jednym z wyjątków potwierdzających regułę. To nie rozpieszczony francuski piesek, ale zaradny piesek ze wsi, który potrafi wykorzystać każdą okazję, by zdobyć coś dobrego. Jak można się domyślić, oznacza to zwiększone ryzyko nadwagi i otyłości. By utrzymać prawidłową wagę, sznaucer miniaturowy będzie potrzebował czegoś więcej niż zbilansowanej, zdrowej karmy. Przede wszystkim konieczne będą: konsekwencja i pilnowanie odpowiedniej liczby smaczków. Sznaucer kocha aktywność, ale umie też zadbać o swoje interesy i wyprosić sporą ilość ulubionych treserków. Już podczas wybierania smakołyków, sprawdzaj ich kaloryczność.

Sama karma bytowa powinna w pierwszej kolejności spełniać założenia zbilansowanej psiej diety. Duża ilość mięsa z małym dodatkiem warzyw i owoców, bez zbóż i zbędnych wypełniaczy – dla sznaucera mini warto dodatkowo zwrócić uwagę na poziom energii. Warto od razu wybrać karmę typu light lub sterilised – choć oczywiście najlepszą opcją byłoby zwiększenie aktywności w ciągu dnia. Dobrym wyborem będzie karma z chudego, lekkostrawnego mięsa: kurczaka, królika, czy indyka.

Pielęgnacja sznaucera miniaturowego

Sznaucery miniaturowe to psy szorstkowłose z miękkim podszerstkiem. Ten typ sierści ma swoje plusy i minusy. Przede wszystkim – regularnie trymowany pupil będzie zostawiał o wiele mniej sierści niż pies gładkowłosy – o ile wyczesywany będzie podszerstek. Nie oznacza to, że sierści w mieszkaniu nie będzie wcale – będzie jej jednak o wiele mniej. Minusem dla niektórych będzie konieczność trymowania sierści co trzy miesiące – wiąże się to ze stałymi kosztami na wizyty u groomera lub opanowaniem tej sztuki samodzielnie.

Trymowanie sierści jest podstawowym zabiegiem dla psów szorstkowłosych i polega na wyrywaniu zbyt długich włosków. Brzmi to o wiele gorzej, niż wygląda w praktyce – dobrze wykonane trymowanie jest bezbolesne dla psa i konieczne, by uniknąć problemów dermatologicznych (w niektórych sytuacjach nietrymowany włos utrudnia wybicie się nowego włosa). Podszerstek wystarczy wyczesać zwykłą pudlówką. Więcej o pielęgnacji psów szorstkowłosych przeczytasz we wpisie: Pielęgnacja psa szorstkowłosego. Czy znasz wszystkie sposoby na piękną sierść?

Sierść szorstka nie powinna być strzyżona. Wtedy nie zniknie problem wyrastania nowych włosków, a sierść stanie się miękka i falowana – u sznaucera to niewskazane.

Warto przygotować się na to, że szorstka, druciana sierść będzie ściągać wszelkie źdźbła trawy, liście, czy zwykły piach. Po spacerze najczęściej sznaucer będzie potrzebował zdjęcia z niego pamiątek po spacerze. Częstotliwość kąpieli ulubieńca zależeć będzie od wielu czynników – między innymi od miejsc, w których będziecie spacerować, a także tego, czy Twój pies będzie spał w łóżku.

Dodatkowe czynności pielęgnacyjne są raczej standardowe: podcinanie pazurów, mycie zębów, kontrolowanie stanu oczu i uszu.

Sznaucer miniaturowy – wzorzec rasy i wygląd

Kraj pochodzenia: Niemcy

Użytkowość: Pies do towarzystwa

Klasyfikacja FCI: Grupa 2 – sznaucery, pinczery, molosy i szwajcarskie psy do zaganiania bydła, Sekcja 1.1 - pinczery.

Wrażenie ogólne: Mały, krępy i mocny, szorstkowłosy. Sylwetka wpisująca się w kwadrat.

Temperament: Inteligentny, odważny, czujny i wytrzymały.

Wysokość: 30-35 cm (brak dymorfizmu płciowego).

Waga: 4-8 kg.

Głowa: Mocna i proporcjonalna. Wyraźny stop podkreślony przed brwi.

Oczy: Owalne, średniej wielkości, ciemne i o żywym wyrazie.

Uszy: Wysoko osadzone, o kształcie litery V, skierowane do przodu, załamane.

Szyja: Mocna, dobrze umięśniona, wygięta.

Tułów: Krępy i mocny. Lekko zaokrąglony zad, umiarkowanie szeroka klatka piersiowa.

Ogon: Naturalny, szablasty lub sierpowaty.

Kończyny: Dobrze umięśnione i mocne.

Ruch: Elegancki, energiczny i swobodny.

Sierść: Twarda, szorstka i gęsta szata okrywowa, gęsty podszerstek.

Umaszczenie: Czysto czarna, pieprz i sól, czarno-srebrna, biała.

Imię dla sznaucera miniaturowego

Imię dla psa: Bambi, Baster, Bobo, Bruno, Dexter, Diego, Demon, Fado, Falcon, Frodo, Hector, Hrabia, Jacky, Kapsel, Kiler, Miki, Nero, Paco, Piorun, Puszek, Pampuch, Rambo, Muffin, Teddy.

Imię dla suczki: Alfa, Buka, Bomba, Dina, Diva, Figa, Fiona, Frania, Gaja, Gapa, Gusia, Hyzia, Jaga, Kika, Klucha, Lucy, Pepper, Nelly, Nuka, Sola, Psota, Ronja, Sissi, Roxy, Szczotka, Tara, Tosia, Zoja.

Czytaj również: Pies ~ Rasy psów

Być może zainteresuje Cię również ten wpis: Mokra karma dla szczeniąt – ranking TOP 10

Poprzedni wpis: Dlaczego szczeniaki gryzą? Wychowanie szczeniaka okiem behawiorystki